(Mina POV)
"Er is niets ernstigs aan de hand. Ze is alleen erg ondervoed, ze heeft veel te weinig gegeten. We hebben haar zojuist eten gegeven en het gaat al een stuk beter." De dokter wenkte naar ons om hem te volgen.
Ik wist niet waarom, maar ik was boos op Jackson. Hij zou toch voor haar zorgen, waarom deed hij het dan niet goed? Ik wist ook wel dat ik het hem eigenlijk niet kwalijk mocht nemen, omdat Mark of ik eigenlijk voor haar had moeten zorgen, maar toch voelde ik het zo.
"Ik weet wat je denkt." Jackson liep naast me. "Oké." antwoordde ik. Jackson ging gewoon verder.
"Ik heb echt zo goed mogelijk voor haar gezorgd, maar ik heb nog nooit voor iemand hoeven zorgen. Thuis ging het allemaal nog wel goed, maar toen we op reis gingen was ik daar heel druk me bezig, dus ik besteedde minder tijd aan haar."
Ik zuchtte. Ik begreep het ook wel. "Ik ben niet boos op je. Ik had natuurlijk eigenlijk voor haar moeten zorgen, het spijt me. Ik had nooit alles in jouw handen moeten leggen, maar ik had het gewoon zo druk met andere dingen." zei ik. Ik schaamde me nogal dat ik überhaupt boos op hem was geweest.
We liepen Lisa's kamer in. Ik liep naar haar bed en omhelsde haar. "Het spijt me zo, ik had voor je moeten zorgen." fluisterde ik in haar oor, terwijl ik over haar rug wreef. "Het maakt niet uit, je had het druk met andere dingen." Het klonk alsof ze met iets anders zat.
"Is er iets?" vroeg ik aan haar. Ze knikte langzaam. "Ja, ga je dit zeggen tegen de manager." plotseling had ze tranen in haar ogen.
"Hoezo?" vroeg ik, terwijl ik haar handen vastpakte.
"Ik wil heel graag in de girlband blijven." zei ze. Was dat waar ze zo bang voor was?
"Natuurlijk blijf je in de band! Je komt er vast snel weer boven op. Vanaf vandaag zorgen Jackson en ik en Mark en de andere jongens allemaal voor je."
Lisa glimlachte en de tranen waren alweer verdwenen. "Dankjewel." zei ze.
Ik was niet van plan om het aan de manager te vertellen. Als er een Niet-date-regel is, dan zou er ook wel een Niet-iemand-die-niet-gezond-is-in-de-band-regel zijn.
(Taehyung POV)
Ik heb al heel veel geprobeerd om weer vrienden te worden met Jungkook, maar hij reageert gewoon niet. De preek van Namjoon over 'Iedereen maakt wel eens fouten' hielp ook niet. Hij is nog nooit zo boos op me geweest. Ik weet niet meer wat ik eraan moet doen.
We zaten in de auto onderweg naar het andere ziekenhuis, waar Lisa lag.
Ik zat naast Jungkook, maar we zeiden niets tegen elkaar. Ik voelde me ongemakkelijk en ik wilde mijn oortjes pakken, maar plotseling pakte Jungkook mijn pols vast. Hij wendde zijn hoofd af. "Het spijt me." Zei hij. Het klonk stug, maar ik wist dat hij het meende.
Ik knipperde met mijn ogen in verbazing en toen knuffelde ik hem stevig. "Dank je."
Hij lachte en duwde me van zich af. "Maar doe dit nooit meer." waarschuwde hij.
(A/N) Sorry voor het korte hoofdstuk!
YOU ARE READING
forbidden love (Park Jimin ff)
Fanfiction"Betekent dit dat we elkaar niet meer mogen zien?" vroeg hij. "Nee, maar we kunnen geen relatie hebben. Dat mocht jij sowieso niet, dus het maakt niet heel veel verschil." antwoordde ik. "Je gaat niet echt bij me weg, hé?" Hij doet een stap in mijn...
