forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 69

(Hoseok POV)

Mina liep naar buiten met haar koffer. Het was de laatste dag van het kamp en Lisa, Jackson, Jimin en Mina vertrokken vervroegd. Ik zwaaide ze uit en ik kreeg een glimlach van Mina. Ik werd warm vanbinnen en glimlachte terug.

Zou ik haar nou echt zo leuk vinden? Ik weet dat het eigenlijk niet kan.

Ik zou ze echt gaan missen als ze in Nederland waren...

"Ik had dus een heel goed idee." Namjoon en de andere jongens liepen naar binnen. "Ik heb ook vliegtickets gekocht."

Jin keek verbaasd op. "Waarom?"

"Met een grotere groep is het veiliger." Hij glimlachte.

"Weet Mina ervan?" vroeg ik. Namjoon schudde zijn hoofd. "Ik heb het niet verteld, omdat ze dan waarschijnlijk had gezegd dat we niet mee hoefden te gaan."

Ik knikte begrijpend. "Koffers inpakken, dan maar. En snel, we gaan over een kwartier weg!"

(Mina POV)

We zaten op het vliegveld. Over een halfuur zou het vliegtuig vertrekken. Ik werd steeds zenuwachtiger. Dit was de eerste keer dat ik ging vliegen, omdat ik eigenlijk vliegangst had.

We zaten op de stoelen bij de gate. Over een paar minuten mochten we het vliegtuig in. Plotseling hoorde ik bekende stemmen. Dit meen je niet...

"Jongens? Wat doen jullie hier?" vroeg ik wantrouwig.

"Wat denk je?" Taehyung zwaaide zijn vliegticket voor mijn gezicht en daarmee was meteen mijn vraag beantwoord.

Ik zuchtte. ''Waarom?"

"We denken gewoon niet dat Jimin zo goed voor je kan zorgen." zei Yoongi, wat hem een por opleverde van Jin.

"Dat is niet waar, we zijn hier om te helpen." zei Jin.

Ze gingen zitten en toen zag ik nog iemand die ik kende. Ik stond op en rende naar hem toe. "Kai? Wat doe jij hier?" vroeg ik.

Hij glimlachte, maar zijn ogen stonden bezorgd. "Ik heb wat problemen, maar ik denk dat je ze al weet?"

Ik knikte. "Ja, maar hoe weet jij dat dan?"

Hij zuchtte. "Mijn vroegere vrienden hebben dat gedaan. Nu heb ik tegen één gezegd dat hij haar moest bevrijden en hij belde me gisteravond dat hij nu ook opgesloten zit."

"Je vroegere vrienden? Wat voor vrienden had jij?" vroeg ik gefrustreerd.

"Het is er maar één die echt gek is. Nou ja, blijkbaar twee." Hij zuchtte alweer. Het leek alsof hij weinig slaap had gehad.

"Nou ja, goed dat je er bent, want dan is het reddingsteam ook compleet." Ik knikte met mijn hoofd naar de bank waar de jongens zaten. Kai rolde met zijn ogen en gaf me eindelijk een echte glimlach.

"Laten we Yara dan maar gaan redden." zei hij en hij ging ook zitten.

~Time Skip~

We liepen het vliegtuig in. Ik keek op mijn kaartje naar welke stoelen we hadden. Het bleek dus dat Jimin en ik naast elkaar zaten en aan de andere kant van mij zat Kai.

Ik was nu echt op het toppunt van zenuwen. Het vliegtuig begon langzaam te rijden. Jimin had het door en pakte mijn hand. "Is dit je eerste keer vliegen?" vroeg hij zachtjes.

Ik knikte. "Het komt allemaal goed." fluisterde hij in mijn oor en hij gaf me een kus op mijn wang. Het vliegtuig begon nu op te stijgen en ik deed mijn ogen dicht en legde mijn hoofd op Jimin's schouder. Ik voelde me al een stuk veiliger.

Toen het vliegtuig een tijdje in de lucht was, voelde ik me al een stuk beter. Het was helemaal niet eng meer nu het vliegtuig gewoon vloog. Ik zag dat Kai een foto op zijn telefoon aan het bekijken was. Er stond een groep jongens op.

"Zijn dat je vroegere vrienden?" vroeg ik. Hij knikte. "Wie is degene die Yara wilde ontvoeren?" vroeg ik. Ik was toch wel nieuwsgierig. Hij wees op de foto een lange, knappe jongen aan. Hij had zwart haar en hij leek niet de persoon die zoiets zou doen.

"Weet je ook waarom?" vroeg ik voorzichtig. Ik zag dat Kai er moeite mee had.

"Yara wilde niet met hem trouwen." Kai legde het hele verhaal uit. Ik knikte toen hij klaar was. Ik zag dat Kai echt heel veel moeite had en ik gaf hem een knuffel. Kai glimlachte. Ik liet hem snel weer los, toen ik Jimin zag kijken. "Sorry, hij had het nodig." fluisterde ik in zijn oor.

~Time Skip~

Het was een ontzettend lange vlucht geweest, tien uur ongeveer. Maar we waren eindelijk aangekomen. We liepen Schiphol in en we kwamen aan in de ontvangsthal, waar Mark al stond te wachten. Toen hij mij zag, rende hij naar me toen en nam me in zijn armen.

"Mina, bedankt dat je wilde komen-" Hij viel stil toen hij zag hoeveel mensen er wel niet waren. "En jullie ook." voegde hij er dus maar aan toe.

"We hebben geluk, want Kai kent de mensen die Yara hebben ontvoerd. Ben jij al iets meer te weten gekomen?" vroeg ik. Mark vertelde dat hij een deur had gevonden aan de achterkant van de toiletten die op water uitmondde.

"Vreemd dat daar een deur is." Zei Jungkook. "Maar daar hebben we wel veel aan." Hij gaapte. "Hoe laat is het eigenlijk?"

Mark keek op zijn telefoon. "Zes uur, maar het is logisch dat je moe bent. In Nederland is het zes uur eerder dan daar." zei hij.

"Kunnen we dan eerst gaan slapen?" vroeg Yoongi. Mark knikte. "Is goed, laten we dan maar naar het hotel gaan." Hij zuchtte. Hij hoopte natuurlijk dat we meteen konden gaan zoeken.

"We gaan morgen meteen op pad." zei ik tegen hem. Hij glimlachte waterig.

We reden door de stad richting het hotel. Taehyung zat zowat tegen het raam aangeplakt. "Ik dacht dat Engels een rare taal was, maar dit." Hij probeerde de borden te lezen. Ik lachte om hem.

Hij bleef naar alles wijzen en dan dingen roepen, totdat Yoongi hem aan zijn trui trok, zodat hij weer zat. Hij kruiste zijn armen en keek voor zich uit.

We kwamen aan bij het hotel en Mark regelde meteen onze kamers. Toen we eenmaal in de lift stonden merkte ik hoe moe we eigenlijk waren. Ik gaapte en legde mijn hoofd op Jimin's  schouder. Hij glimlachte.

"Ik wil echt slapen." zuchtte ik.

"Ik ook." zei hij en hij legde zijn hoofd op mijn hoofd.

Toen we de lift uitliepen, voelde ik iemands blik in mijn rug. Ik draaide me om en zag Hoseok staan. Wat was dat toch tussen hun?