forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 96

(A/N) Dank jullie wel voor de 500 stemmen en de meer dan 6000 reads!

(Mina POV)

Vanavond was het debuutoptreden van onze band en ik was ontzettend zenuwachtig. Ik wist dat we dit goed moesten doen, het was het hele begin van onze carrière. Ik was zo bang dat ik iets fout zou doen en het ook meteen voor de rest zou verpesten.

Ik wist wel dat het bijna niet fout kon gaan, we hebben elke dag super veel geoefend, maar toch had ik dat gevoel.

We hadden eindelijk pauze en we liepen meteen naar ons appartement om uit te rusten. Ik ging naar mijn kamer om mijn boek verder te lezen, toen er plotseling op mijn deur werd geklopt. Langzaam ging de deur open en kwam Iseul tevoorschijn.

"Mina?" begon ze.

"Ja?" antwoordde ik. Iseul kwam binnen lopen en zat op mijn bureaustoel. "Ik moet echt even met je praten."

Ik was het niet gewend van Iseul dat ze haar problemen deelde, dus ik was een beetje van mijn stuk gebracht. "Wat is er?" vroeg ik bezorgd.

"Weet je nog dat ik zei dat ik Namjoon niet leuk vond?" zei ze.

"Je vind hem wel leuk?" vroeg ik blij. Ze zuchtte.

"Ja, maar dat is nu juist het probleem. Er zijn al genoeg uitzonderingen geweest en Jungkook vindt Soojin ook al leuk-"

Ik onderbrak. "Wacht, hoe weet je dat?" vroeg ik wantrouwig. "Weet je dat zeker?" Dit wilde ik al heel lang weten.

Iseul werd rood. "Dit mocht ik eigenlijk niet vertellen." zei ze.

"Het is mijn nicht, ik vind dat ik het mag weten." zei ik koppig.

Iseul rolde haar ogen. "Oké. Maar beloof dat je het tegen niemand zegt."

Ik knikte.

"Nou, Jungkook en ik zijn zeg maar beste vrienden en we delen onze problemen nog wel eens. Ik heb hem alleen nooit verteld dat ik Namjoon leuk vind. Maar Jungkook vertelde me vorige week, toen Soojin net hier was, dat hij haar wel interessant vond."

Ik wist het!

"Een week daarna vertelde hij me dat hij haar echt leuk vond, ook al wist hij dat hij dat echt niet kon door de regel."

"Gaat iedereen de regel verbreken, of zo?" lachte ik.

Iseul keek verdrietig. "Maar ik denk dat je het Namjoon toch moet vertellen." zei ik.

Iseul keek geschrokken. "Nee, echt niet!"

"Waarom niet?"

Iseul keek onzeker naar de grond. "Hij vindt mij vast niet leuk." zei ze zacht.

"Ik denk van wel." zei ik resoluut.

Eerst keek Iseul verrast, maar daarna veranderde haar blik weer naar somber. "Alsnog zou het niet kunnen, door de manager."

Ik keek haar aan. "Iseul, de manager heeft niets te zeggen over jou liefdesleven. Vertel het hem. Zo snel mogelijk." zei ik. Iseul knikte, maar ze bleef zitten. "Waar wacht je nog op?" vroeg ik.

Ze keek geschrokken. "J-je bedoelt nu?"

"Ja!" zei ik. "Maar nu is misschien niet het goede moment." zei ze.

"Als het aan jou ligt is het nooit het goede moment. Doe het nou maar!"

Iseul stond langzaam op en liep de deur uit, richting het appartement van de jongens. Nu moest ik Soojin even gaan zoeken.

Ik had Soojin al snel gevonden, ze was gitaar aan het spelen in de woonkamer van het appartement wat was uitgeleend aan mijn familie.

Ze keek op toen ik binnenkwam. "Hoi." zei ze en ze legde haar gitaar weg. "Is er iets?"

Ik schudde mijn hoofd. "Niets bijzonders, maar ik vroeg me iets af." begon ik. "Wat vind je van Jungkook?"

Soojin schrok. "Is het zo duidelijk?" vroeg ze.

"Je vind hem leuk?" vroeg ik.

"Als je dat nog niet wist, waarom zou je het anders vragen?" vroeg ze verbaasd. "Maar zet het maar uit je hoofd, het kan toch niet. De niet-date-regel."

Ik haalde zoveel mensen over om de regel te verbreken, dacht ik grinnikend.

"Hij vindt je leuk." zei ik plotseling. Soojin schrok. "Sorry, wat?"

"Je hoorde me." zei ik, lachend door Soojin's  geschrokken gezicht.

"Maar-" begon Soojin.

"Waarom heeft iedereen zoveel redenen om geen relatie met iemand te nemen?" riep ik gefrustreerd.

Plotseling was er een klop op de deur. Ik opende de deur en daar stond de enige echte..... Jungkook!

(Jungkook POV)

Ik had aan Jimin verteld dat ik Soojin leuk vond, maar wat ik in het begin niet doorhad, was dat Jin meeluisterde. En iedereen weet dat als je aan Jin iets belangrijks verteld, dat hij altijd wel een reden vindt om het door te vertellen. Ik wilde niet dat Soojin het van iemand anders hoorde dan van mij, dus ik heb besloten het haar te vertellen.

Daarom liep ik naar de deur van haar appartement en klopte ik op de deur. Ik hoorde voetstappen en Mina opende de deur. Ze keek me aan. "Ik laat jullie wel even alleen." zei Mina, toen ze de gang inliep.

Ik keek haar verbaasd na, wist ze wat ik wilde vertellen?