(Mina POV)
Het feest was over en alleen Mark, Yara mijn ouders en Jimin waren nog hier. We waren aan het opruimen en ik had tegen Jimin gezegd dat hij al mocht gaan, maar hij wilde niet.
Ik was bezig met de slingers van de schutting af te halen, toen iemand me plotseling vastgreep en optilde. Ik werd over iemands schouder gegooid en meegenomen.
Ik hoorde iemand grinniken en ik wist meteen dat het Jimin was. "Jimin! Zet me neer!" lachte ik. "Nee, Ik wil je eerst iets laten zien." zei Jimin. Hij was eigenlijk ontzettend sterk, want hoe hard ik ook tegenstribbelde ik kwam niet uit zijn grip.
Toen zette hij me neer op een bankje. Hij ging hijgend zitten. Ik was blij dat mijn tegenstribbelen toch nog iets had bereikt. "Kijk." Zei Jimin, en hij wees voor zich uit.
Hij had me neergezet op een bankje voor de vijver. We hadden de vijver nog niet opgeruimd. Het was al compleet donker en het enige wat je kon zien waren de kaarsjes op de leliebladen.
"Wauw, het is nu echt prachtig." Zei ik. Het was een stuk mooier nu het volledig donker was.
"Ik weet het." Zuchtte Jimin. We bleven daar tien minuten zitten in stilte, maar het was geen ongemakkelijke stilte. Toen pakte Jimin me plotseling bij mijn schouders en legde mijn hoofd neer op zijn schoot.
"Misschien heb ik nu nog wel een mooier uitzicht." grinnikte ik, terwijl ik naar Jimin keek. Hij grinnikte ook en gaf me een voorzichtige kus op mijn hoofd.
Ik voelde dat ik moe begon te worden en mijn ogen vielen langzaam dicht.
"Welterusten, Mina." Was het laatste wat ik hoorde voordat ik in een diepe slaap viel.
(Jackson POV)
Ik had een brief van de dokter gekregen waarin stond wat ik allemaal moest doen zodat Lisa snel weer kon lopen en praten.
Ik besloot dat het beste was om maar meteen te beginnen. Ze moest drinken binnenkrijgen, dus ik pakte een glas en vulde het met water. Ik liep naar de woonkamer waar Lisa zat. "Ow wacht, ik ben het rietje vergeten." zei ik en ik liep weer terug naar de keuken.
Plotseling hoorde ik een nauwelijks hoorbare stem. "Jackson..."
Hoorde ik dat nou goed? Was dat Lisa? Ik rende terug naar de woonkamer. "Ja?" vroeg ik, met een brede glimlach. "Dank je." kwam er met piepgeluiden uit Lisa's keel.
"Graag gedaan!" zei ik, nog steeds heel blij dat ze weer een beetje kon praten.
"Waar zijn..." Het klonk niet alsof haar keel veel meer kon hebben, dus ik onderbrak haar.
"Sssst, niet te veel praten. Mark en Mina, bedoel je zeker?" Vroeg ik. Ze knikte.
"Die vertel ik het morgen." zei ik. "Want vandaag ging Mark trouwen."
Lisa zette weer grote ogen op. "Wat?" fluisterde ze.
"De dokters hebben je verteld hoelang je in coma hebt gelegen hé? Je bent nu al zestien jaar oud." zei ik voorzichtig.
Ze knikte weer. Ze kreeg tranen in haar ogen. Ik ging naast haar zitten en knuffelde haar voorzichtig. Ze was erg breekbaar op dit moment. Ik veegde met mijn duim haar tranen weg. "Het komt allemaal goed." fluisterde ik in haar oor en ik gaf haar een kus op haar hoofd.
JE LEEST
forbidden love (Park Jimin ff)
Fanfiction"Betekent dit dat we elkaar niet meer mogen zien?" vroeg hij. "Nee, maar we kunnen geen relatie hebben. Dat mocht jij sowieso niet, dus het maakt niet heel veel verschil." antwoordde ik. "Je gaat niet echt bij me weg, hé?" Hij doet een stap in mijn...
