(Chen POV)
Het is nu al drie uur nadat Yara bewusteloos raakte. Ze blijft maar stil liggen en ik weet niet wat ik eraan moet doen. Ik heb haar dus maar neergelegd in een hoek en haar zo goed mogelijk verzorgd.
Ik kan niet goed tegen alleen zijn en nu Yara niet met me kon praten, werd ik bang. Hoelang bleef ik hier nog zitten?
Ik zat met mijn rug tegen de muur net onder het raampje. Deze kamer was een soort van kelder, dus het enige wat je kon zien vanuit het raampje was iemands voeten als die hier voorbij zouden lopen.
Op dat moment hoorde ik een boot. Zouden de jongens me hier nou echt achterlaten? Nu begon ik echt bang te worden. Ik stond snel op en keek uit het raam. Ik zag bijna niets, maar toen hoorde ik plotseling stemmen fluisteren. Waarom zouden ze fluisteren?
Toen zag ik voeten voor het kelderraampje. iemand ging op zijn knieën en keek door het raampje. Ik moest moeite doen om het gezicht te herkennen, maar toen ging er een schok van blijdschap door me heen. "Kai!" fluister-riep ik.
Kai glimlachte. "Ik zei toch dat ik zou komen." fluisterde hij.
Plotseling besefte ik me iets. "Is Yara's man hier ook?" vroeg ik. Kai knikte. Shit.
"Hij moet hier zo snel mogelijk weg, als Sehun hem ziet maakt hij hem af. Kai knikte weer. "Maar jullie gaan wel meteen mee." zei hij.
"Hoe?" vroeg ik.
Plotseling kwam er een ander persoon ook voor het raam zitten. "Is Yara daar?" vroeg hij. Dit moest haar man zijn.
Ik slikte. "Ja, er is alleen één probleem." Ik wreef met mijn hand over de achterkant van mijn nek. "Ze is bewusteloos geslagen door Sehun."
"Wat? Waar is ze? Ik moet naar haar toe." zei Mark. "Hoe kom je het huis binnen?"
"Nee, moet niet naar binnen gaan! Sehun vermoord je, hij is woedend op je." zei ik gehaast.
Mark keek gefrustreerd. "Hoe krijgen we jullie hieruit?" vroeg hij. Ik zuchtte. "Geen idee." antwoordde ik.
"We moeten ze het huis uit zien te krijgen, maar hoe?"
(Sehun POV)
Ik had dit nooit kunnen doen. Ik heb haar onnodig pijn gedaan. Het hoorde me niet te boeien, maar het deed me toch iets. Ik dacht dat ik haar haatte, maar toen ik haar weer zag, veranderde er toch iets.
Chen had gelijk. Ik heb haar alleen maar onnodig pijn gedaan. Ik zat in een stoel voor het raam van de voordeur. Ik keek naar de tuin voor het huis. Plotseling zag ik iets bewegen. Wat was dat?
Ik stond op uit mijn stoel en keek beter uit het raam. Was dat Mark? Is hij nou zo dom dat hij hier heen komt? Ik grinnikte. Dit ging leuk worden,
Ik wenkte de jongens. "We hebben ongewenst bezoek." We liepen naar buiten. Ik zag Mark de hoek omlopen. We volgden hem langzaam.
Ik keek om de hoek, maar ik zag hem niet meer. Waar was hij nu weer gebleven?
Toen zag ik hem rennen. "Hij gaat ervandoor, ga hem achterna!" riep ik. We begonnen de achtervolging in te zetten, maar plotseling zag ik iets in mijn ooghoek.
De jongens bleven doorrennen, maar ik stopte. Yara werd meegenomen! Dat zou niet gebeuren! Er gebeurde plotseling heel veel. De persoon die Yara tilde was Kai! Ze waren al bijna bij een boot. Toen zag ik dat een paar andere jongens onze boten lieten af drijven.
Dit kon niet gebeuren. Ik geloofde het niet. Hoe kon alles in zo'n kort moment mislopen?
YOU ARE READING
forbidden love (Park Jimin ff)
Fanfiction"Betekent dit dat we elkaar niet meer mogen zien?" vroeg hij. "Nee, maar we kunnen geen relatie hebben. Dat mocht jij sowieso niet, dus het maakt niet heel veel verschil." antwoordde ik. "Je gaat niet echt bij me weg, hé?" Hij doet een stap in mijn...
