forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 57

(Mina POV)

We waren na lang lopen terug bij het kamphuis. Ik besefte me plotseling dat ik gisteravond Mark was vergeten te bellen. Ik pakte meteen mijn mobiel, want ik had nog maar weinig tijd voordat we dingen met de band gingen doen.

Ik belde zijn nummer en de telefoon ging een paar keer over. "Hallo?" hoorde ik Mark aan de andere kant van de lijn.

"Hallo, met Mina." zei ik.

Mark klonk blij. "Hoi! Ik was al ongerust, omdat je niet had gebeld, maar ik wilde je niet lastigvallen door je te bellen."

Ik glimlachte. "Dat had gewoon gemogen hoor. Ik vind het ook leuk om dingen van jou reis te horen. Wat heb je gedaan en waar ben je nu?"

"We zijn op dit moment in Nederland." zei Mark. "In Amsterdam, het is echt heel mooi. We hebben een heel goed hotel. Ik heb gisteren een deel van Yara's familie ontmoet, ze zijn echt heel aardig. We gaan over een paar dagen weer naar Amerika. Hoe is het bij jou?"

"Goed om te horen dat het goed gaat. Het kamp is wel leuk." zei ik en ik wist dat ik niet heel overtuigend klonk.

"Is er iets gebeurd?" vroeg Mark bezorgd. "Nee, er is niets, het is echt heel leuk hier. We doen allerlei dingen met de band en we gaan zo een nummer inzingen." Ik deed mijn best om wat opgewekter te klinken.

"O, oké. Heel veel succes met inzingen dan." Ik hoorde aan zijn stem dat hij me niet helemaal geloofde. "Maar-"

Ik werd op dat moment geroepen. "Mina, het is jouw beurt." riep één van de visagistes. "Sorry, Mark, ik moet gaan. Veel plezier in Nederland, doei!" Ik hing snel op.

Ik liep naar de visagiste. "Dankjewel." zei ik, ook al wist ik dat ze geen idee had waarvoor ik haar bedankte.

"Uh, alsjeblieft." glimlachte ze ongemakkelijk.

Ik ging zitten in de stoel en de visagiste begon aan mijn uiterlijk. We moesten eerst wat voorstelvideo's maken. Ik had een lijstje gekregen met wat ik kon zeggen, maar ik mocht ook zelf dingen verzinnen.

De visagiste was klaar en ik liep richting de camera's waar Iseul nog aan het praten was. Ik liep naar Chanyeol die in een hoekje van de kamer zat. Hij zat met zijn rug naar mij toe en het leek alsof hij aan het schrijven was.

"Chanyeol?" vroeg ik. Hij draaide zich om. "Wat ben je aan het doen?"

"Niets." zei hij, maar toen bedacht hij zich. "Je ziet het zo wel." glimlachte hij.

Hij gaf me een papiertje waar tekst op stond die ik mogelijk kon zeggen. "Die moest ik aan jullie geven, maar ik denk dat je je eigen naam ook wel weet." zei hij en hij lachte.

Ik pakte het papier aan en keek wat er op stond. Dit had ik niet nodig. Zoals Chanyeol al zei, ik kende mijn eigen naam ook wel.

Het was mijn beurt en ik nam plaats voor de camera. De cameraman stak zijn duim naar me op, wat betekende dat ik mocht beginnen.

"Hallo, ik ben Mina, ik ben negentien jaar oud en ik ben de leider van de groep 'Girls Life.' Daarnaast ben ik ook nog zanger, danser en rapper..." Ik vertelde nog wat meer over mezelf en toen was ik klaar. Ik had het papier geen één keer nodig gehad.

Na mij kwam Haneul en ik liep al weg in de richting waar Iseul stond, maar Chanyeol hield me tegen. "Dit wil je zien." zei hij.'

Ik bleef dus staan en wachtte tot Haneul begon. Ze deed helemaal niets uit haar hoofd en las alles voor wat op het papiertje stond.

"Hallo, ik ben Haneul en ik ben negentien jaar oud, maar mijn mentale leeftijd is vijf jaar oud, ik speel triangel... Wacht wie heeft dit geschreven?" Haneul keek boos rond en ik zag Chanyeol die helemaal stuk ging van het lachen. Zijn lach was zo aanstekelijk dat ik ook begon te lachen.

Haneul stond boos op en wees met haar vinger naar mij. "Heb jij dit gedaan?" vroeg ze.

"Nee.. Ik." Ik begon weer te lachen. Zo grappig was het niet eens, maar toch.

"Ik was het." zei Chanyeol, die nog steeds keihard aan het lachen was. "Het eerste deel vond ik echter best wel waar."

In mijn gedachte gaf ik hem gelijk.