forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 53

(Mina POV)

We kwamen aan op een plek waar de bomen plotseling ophielden. Het was een kaal rotsplateau waar we nu opstonden. Het was net een uitkijkpunt, want we stonden hier op een uiteinde van de berg. Je kon over het hele dorpje kijken, waar we in de buurt van zaten.

Het was een prachtig uitzicht. Jimin begeleidde me voorzichtig naar de rand, terwijl ik mijn ogen niet van het uitzicht af kon houden.

"Wauw, dit is echt fantastisch." zei ik ademloos. "Ja." zei Jimin glimlachend.

"Hoe wist je dat dit hier was?" vroeg ik aan hem.

Hij keek weg in de verte. "Ik was vanmiddag aan het zoeken naar een plek voor rust." zei hij, plotseling nors.

Ik herinnerde me inderdaad dat hij vanmiddag weg was gegaan. Ik had geen idee waarom, maar het had waarschijnlijk iets te maken met dat Hoseok de hele dag om me heen bleef hangen. Ik snapte niet dat hij daar zo veel problemen mee had.

"Was het om Hoseok?" vroeg ik. "Je weet toch dat hij het alleen maar vriendschappelijk bedoeld?"

Jimin zuchtte maar zei niets. Ik besloot om over een ander onderwerp te beginnen.

"Dankjewel dat je deze plek met me wilde delen." zei ik.

"Ik had het met niemand liever gedeeld dan met jou." zei hij. Ik grinnikte. Wat zijn we toch weer cliché.

"Waarom lach je vroeg hij?" vroeg hij, terwijl hij ook aan het lachen was.

"We zijn zo cliché." zei ik, lachend.

"Het valt wel mee hoor." zei hij. Plotseling pakte hij mijn gezicht en keek me in mijn ogen. Ik voelde zijn adem op mijn gezicht. "Nu zijn we pas cliché." zei hij en hij zoende me.

"Je hebt gelijk." zei ik, toen hij losliet. "Gelukkig hou ik van cliché." lachte ik. "Ik ook." zei hij.

Daarna hebben we daar nog een tijd gezeten, op het randje van een berg. Ik had mijn hoofd op zijn schouder gelegd en zo zaten we dan. Ik weet niet eens meer hoe lang, misschien een kwartier of misschien wel langer. Ik wist wel dat het een heel mooi moment was, wat ik nooit meer zou vergeten.

Ik probeerde uiteindelijk toch over Hoseok te beginnen. "Maar je weet dat Hoseok het vriendschappelijk bedoelt, toch?" Hoe vaak had ik dit niet al gevraagd.

"Ik moet je iets vertellen over Ho-" Jimin werd onderbroken.

"Daar zijn jullie, we hebben jullie overal gezocht!" riep Chanyeol. Jimin en ik stonden snel op toen we zagen dat Haneul achter hem liep. Als Haneul wist dat we een relatie hadden... dan kon ik net zo goed meteen uit de girlband stappen.

"Waren jullie verdwaald of zo?" vroeg ze minachtend.

"Ja." zei ik.

Haneul begon te lachen. "Je kan ook echt niets, hé." hoorde ik haar zachtjes zeggen. Ik weet dat het haar bedoeling was dat alleen ik het hoorde, maar ik zag dat Chanyeol het ook hoorde. Haneul liep weer in de richting van de rest.

"Die heeft zo'n leuk karakter." zei Chanyeol sarcastisch. "Ik snap echt niet wat Taehyung in haar zag."

Wacht wat? Ik dacht precies wat Jimin zei.

"Wacht wat? Taehyung vond Haneul leuk? En hij heeft het ons nooit verteld?"

Chanyeol keek op. "Ik was de enige die het wist, dat was ik even vergeten. Maar het is alweer uit. Haneul ging vreemd."