forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 52

(Mina POV)

Ik opende mijn ogen langzaam. Er scheen een zonnestraal recht in mijn ogen. Ik knipperde tegen het felle licht en ging rechtop zitten. Het duurde even voordat ik me besefte waar ik was. Ik lag in het bed. Maar hoe ben ik hier gekomen?

Ik keek naast me en zag dat Jimin daar lag te slapen. Hij lag heel dicht naast me en nu hij sliep was hij net weer een klein jongetje.

Ik schudde zachtjes aan zijn schouder. "Jimin, wakker worden." zei ik zachtjes. Jimin gromde in zijn slaap en rolde om.

Ik zuchtte. Ik schudde wat harder aan zijn schouder. "Ik ben al wakker." zei Jimin. Hij ging rechtop zitten en keek me aan. Zijn haar zat helemaal in de war. "Hoe ben ik hier terecht gekomen?" vroeg ik aan hem.

Hij grinnikte. "Ik heb je gedragen. Je viel in slaap bij het kampvuur en ik wilde je niet wakker maken."

Ik knikte. "Dat wordt wel een ding van ons, hé?" zei ik lachend. Hij knikte. "Ik heb e geen problemen mee." zei hij glimlachend.

Er werd plotseling op de deur geklopt. "We gaan zo eten!" hoorde ik een stem van achter de deur zeggen. Waarschijnlijk was het Chanyeol. "We komen eraan!" riep Jimin terug.

We stonden beide langzaam op en ik zag dat ik nog in de kleding van gisteren rondliep. Ik besloot om dat dan maar gewoon aan te houden. Ik deed mijn haar in de badkamer en liep de slaapkamer weer in. Jimin keek me glimlachend aan toen ik binnen kwam.

"Wat?" vroeg ik wantrouwend.

"Ik ben iets vergeten." zei hij.

"En daar moet je zo bij lachen?" vroeg ik verbaasd.

"Ik kan het nog inhalen." Zei hij en hij liep op me af. Hij zoende me innig. Toen hij eindelijk losliet keek ik hem verbaasd aan.

"Sommige dingen kun je maar beter niet vergeten." Zei hij, grinnikend toen hij mijn verbaasde blik zag.

~Time Skip~

Het was al weer avond aan het worden. We hadden vandaag niets anders gedaan dan over onze posities in de girlband gepraat. Bighit heeft besloten dat ik de positie van leider krijg. Ik weet ook niet waarom ze mij kozen, maar ik was allang blij dat het niet Haneul was.

 Ze heeft me de hele dag al boze blikken gegeven sinds de posities bekend zijn. Ik was naast leider, zangeres, danseres en rapper geworden. Het rappen was niet de belangrijkste positie in de groep. Iseul was de hoofdrapper. Je zou het niet verwachten van haar, want ze praat niet veel, maar als ze gaat rappen is het echt geweldig!

Haneul had dezelfde posities als ik, behalve het leiderschap dan. Yerin was zangeres en danseres.

We liepen met de hele groep richting het avondeten. Chanyeol had ons laten weten dat hij pizza had besteld. We waren in de eetzaal aangekomen en natuurlijk kwam Taehyung als eerste terug met een stuk pizza.

Toen iedereen pizza had, stond Chanyeol op om iets te zeggen. "Vanavond gaan we het bos in. Het wordt een soort dropping. We hebben twee teams gemaakt en degene die als eerste terug is bij het kamphuis wint."

Ik hoorde Yoongi zuchten. "Daar gaat mijn slaap."

"Ik dacht dat dit een trainingskamp was." zei Haneul.

"We hebben al heel veel gedaan voor de girlband, jullie verdienen ook wel eens een pauze." zei Chanyeol.

Toen het avondeten voorbij was werden we ingedeeld. Ik zat bij Hoseok, Jimin, Iseul, Chanyeol en Yoongi.

Hoseok was vanaf het begin al bang, terwijl het nog niet eens donker was en zei de hele tijd dat hij in het midden van de groep wilde lopen. "Als er iemand wordt opgegeten, ben ik niet de eerste." legde hij uit.

Ik vroeg hem wat hem zou kunnen opeten. "Beren, wolven, weet ik veel, slangen." zei hij.

"Er zijn hier geen beren of wolven en al helemaal geen slangen." lachte ik. "Je weet het nooit." Zei hij met een serieus gezicht.

Plotseling voelde ik iemand aan mijn mouw trekken. Het was Jimin. "Je moet echt iets zien." fluisterde hij. "Oké," zei ik, "moet ik het even tegen de anderen zeggen?"

"Nee, nee, ik wil het aan jou laten zien." zei hij. Hij trok me mee, weg van de groep. "Jimin, direct raken we de groep kwijt." zei ik tegen hem. "Vast niet." zei hij.

Ik huiverde van de kou en van angst. Jimin zag het en legde zijn arm om mijn schouder. "We zijn er bijna."

En toen kwamen we daar aan.