"Yoongi?" Ik keek verbaasd naar hem op. "Wat doe jij hier?"
Hij lachte. "Dat kan ik beter aan jou vragen." zei hij. Ik knikte en stond op. Ik veegde de blaadjes van mijn broek af. "Dat is waar."
"Dus wat doe je hier?" vroeg hij. Hij leunde tegen een boom aan met zijn armen over elkaar.
"Ik zocht Jimin, want Taehyung..." Ik stopte midden in mijn zin. Het had me echt pijn gedaan om Taehyung zo te zien.
"Ik weet al wat er is." zei Yoongi. "Maar je denkt dat Jimin hier is?"
"Hoe weet je dat al?" vroeg ik aan hem.
"Ik zag hem gisteravond uit zijn kamer lopen en terug komen met een flesje." zei Yoongi.
"Je hebt hem niet tegengehouden?" vroeg ik verbaasd. "Weet je wel niet wat er allemaal kan gebeuren? Hij had wel in een sloot kunnen vallen en dan had hij kunnen verdrinken!"
Yoongi lachte minachtend. "Denk je nou echt dat ik dat had laten gebeuren? Ik heb hem daarna natuurlijk wel in de gaten gehouden."
"Waarom stopte je hem dan niet?"
"Soms is het beter om mensen niet te stoppen. Alcohol verhelpt misschien je problemen wel niet, maar het kan je wel helpen."
Ik snoof. "Klinkt alsof je ervaring hebt."
"Heb ik ook." zei hij. "Gaan we nou Jimin nog zoeken, of wil je hier blijven staan?" Hij pakte mijn arm en trok me mee.
"Weet je waar we heen moeten dan?" vroeg ik.
Yoongi zuchtte. "Natuurlijk, overal langs het pad staan bordjes die naar het kamphuis wijzen."
Ik kon mezelf wel slaan. Hoe dom kon ik zijn?
"Ga je mijn arm nog loslaten?" vroeg ik.
Yoongi keek naar mijn arm en werd rood. "Uhm, ja, sorry."
"Maar ik moet trouwens naar het rotsplateau." zei ik tegen hem.
"O, ja." zei hij en hij leidde me in de richting van het rotsplateau. Hij stopte toen we daar waren. "We zijn er." Hij draaide zich om, om weg te lopen.
"Wacht." Ik pakte zijn arm. "Dankjewel." Ik keek hem aan.
Hij knikte en draaide zich om.
(Jimin POV)
Waarom deed Taehyung dit? Waarom heeft Haneul zoveel invloed op hem gehad? Ik was woedend op haar.
Toen ik Taehyung in die staat had gezien, kon ik het niet meer aan. Ik moest daar weg, anders had ik Haneul waarschijnlijk iets aangedaan. Ik was naar het rotsplateau gegaan, om tot rust te komen.
Dus ik was hier gaan zitten om in de diepte van het ravijn te kijken. Ik werd rustig van het uitzicht over het dorp. Waar ik nu naar keek had net zo goed een schilderij kunnen zijn.
Plotseling hoorde ik geritsel achter me. "Jimin, ben je daar?" vroeg iemand. Mina kwam het rotsplateau op lopen.
Ik stond op en omhelsde haar. "Jimin, Taehyung-"
"Ik weet het." onderbrak ik haar. De tranen liepen over haar gezicht, toen ik haar weer losliet. Haneul heeft iedereen pijn gedaan.
Ze heeft Taehyung gebroken en liet Mina huilen. En de rest van BTS heeft hier waarschijnlijk ook moeite mee.
Ik had iets besloten. Of Haneul verandert, of ze ligt eruit.
JE LEEST
forbidden love (Park Jimin ff)
Fanfiction"Betekent dit dat we elkaar niet meer mogen zien?" vroeg hij. "Nee, maar we kunnen geen relatie hebben. Dat mocht jij sowieso niet, dus het maakt niet heel veel verschil." antwoordde ik. "Je gaat niet echt bij me weg, hé?" Hij doet een stap in mijn...
