"Betekent dit dat we elkaar niet meer mogen zien?" vroeg hij. "Nee, maar we kunnen geen relatie hebben. Dat mocht jij sowieso niet, dus het maakt niet heel veel verschil." antwoordde ik. "Je gaat niet echt bij me weg, hé?" Hij doet een stap in mijn...
Langzaam liep ik in de richting van het plateau, mijn ogen nog steeds op Jimin gevestigd. We keken elkaar recht aan.
Hij glimlachte en ik glimlachte terug. Dit was het mooiste moment van mijn leven. Toen ik op het plateau was aangekomen, ging ik recht tegenover Jimin staan. "Je ziet er prachtig uit." fluisterde Jimin, hij glimlachte nog steeds.
Toen kwam onze getuige binnen, die Jimin had geregeld. Ik was al heel lang benieuwd wie hij daar voor had aangesteld. Het was Namjoon.
Nu ik eindelijk mijn ogen van Jimin had afgehaald, keek ik de zaal in. Ik zag iedereen hier zitten. De jongens van BTS, de meiden van Girls Life, mijn familie, Jimins familie. Jimin had ook Kai, Chanyeol en Chen uitgenodigd en zelfs Marks beste vrienden waren er.
Ik zocht nu nog maar naar één persoon. Hoseok. Zou hij gekomen zijn?
En toen zag ik hem zitten. Helemaal achterin, naast Jennie. Toen hij zag dat ik naar hem keek, glimlachte hij. Yoongi had gelijk gehad, hij had een te groot hart.
Toen begon Namjoon te spreken, dus ik keek meteen Jimin aan. Namjoon begon een stuk uit een boek te lezen en uiteindelijk sprak hij die paar woorden, die zo belangrijk waren.
"Park Jimin, neem jij Choi Mina, als echtgenote?" vroeg Namjoon aan Jimin.
Jimin glimlachte weer. "Ja, ik wil." zei Jimin vastbesloten
"Choi Mina, neem jij Park Jimin, als echtgenoot?"
"Ja, ik wil." Zei ik terwijl ik Jimin recht aankeek.
"Dan verklaar ik jullie tot man en vrouw. U mag nu de bruid kussen." zei Namjoon.
Jimin deed een stap dichterbij en ik sloeg mijn armen om zijn nek. Het was compleet stil op dit moment, je hoorde alleen de wind zachtjes door de bomen ruisen. Hij kwam dichterbij en legde zijn hand onder mijn kin en toen hij zoende me. Toen hij losliet begon de zaal luid te klappen.
Ik keek om naar de zaal en zag dat Mark tranen in zijn ogen had. Ik glimlachte naar hem en hij glimlachte terug.
Jimin en ik gingen het plateau af en liepen richting de auto die op de weg naast het bos stond. We stapten in en we gingen op weg naar de andere bestemming.
"Ik kan het niet geloven." zei Jimin, terwijl hij me aankeek.
"Wat?" vroeg ik.
"Dat ik je nu officieel mijn vrouw kan noemen." zei hij. Hij tilde mijn kin en op en zoende me. "Dit is het mooiste moment van mijn leven." fluisterde hij toen hij losliet.
"Voor mij hetzelfde." zei ik zacht.
Ik besefte me dat ik nog steeds geen idee had waar we nu heen zouden gaan. Welke locatie zou Jimin hebben geregeld voor het feest?
"Waar gaan we nu heen?" vroeg ik.
"Je ziet het zo wel." zei Jimin, lachend toen hij mijn teleurgestelde blik zag.
"Sorry." zei hij. "Maar het is leuker als je het nog niet weet. Het moet een verrassing blijven."
Na een halfuur stopte de auto eindelijk. Ik stapte snel de auto uit. Toen ik dat deed was ik verrast. We stonden op het strand! "Wat een geweldig idee!"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jimin lachte en begon zijn schoenen uit te doen. Ik deed hetzelfde. Daarna pakte hij mijn hand en trok me achter zich aan naar het strand. Zodra we op het randje stonden van waar het water begon stopte hij. "Dit is waarom we eerder vertrokken." zei hij.
"Wat bedoel je?" vroeg ik.
"Zodat ik nog even alleen met je kon zijn." zei hij. De zon begon langzaam onder te gaan en het was een geweldig uitzicht. Het begon al wat koeler te worden op het strand, maar het zand onder onze voeten was nog warm.
Jimin ging dichterbij me staan en sloeg zijn armen om me heen. Zijn gezicht kwam dichterbij de mijne en ik kon zijn adem op mijn gezicht voelen. Hij keek me recht aan, voordat hij zijn lippen zachtjes op de mijne drukten.
Toen hij losliet hoorden we de auto's van de rest aankomen. "We blijven cliché." zei ik lachend.
"Klopt." zei hij en hij zoende me nog een keer. We hoorden voetstappen en Jimin liet me los. Iedereen was aangekomen op deze plek. "Ik denk dat het tijd is om deze plek om te gaan bouwen." zei Mark, die nu naast ons stond.
Jimin knikte. "Klopt. Heeft Jackson alle spullen bij zich?" vroeg hij.
Mark knikte en iedereen liep weer terug naar de auto's. "Wat voor spullen?" vroeg ik verbaasd.
"Wacht maar." zei Jimin en plotseling kwam iedereen teruglopen met hun handen vol. Ik zag dat sommige mensen boxen in hun handen hadden en andere begonnen met lampionnen neerzetten.
"Ik denk dat ik het al begrijp." zei ik lachend, terwijl ik zag dat Mark de boxen aansloot. Toen viel mijn oog op iets wat achter hem gebeurde. Het was nog al ver weg, dus ik wist niet zeker of ik het wel goed zag. Is Hoseok aan het zoenen met Jennie?
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om het beter te kunnen zien. En inderdaad, Hoseok was aan het zoenen met Jennie. Toen hij haar losliet, glimlachte hij breed.
Dit was de echtste glimlach die ik tot nu toe van hem heb gezien.
