(Mina POV)
Alles ging goed. Yara was veilig naar de boot gebracht en de boten waren afgedreven. Iedereen zat in de boot en we voeren snel weg. Ik keek om naar het eiland waar Sehun als een razende stond te schelden. "Wacht maar!" riep hij, boos met zijn vuist zwaaiend.
Ik lachte. "Wacht jij maar op de politie!" riep ik naar hem.
De boot voer om de rotsen heen en we zagen de haven aankomen. We legden de boot weer aan. "Jullie hebben iemand meegenomen van de rotsen vandaan?" vroeg de man die ons de boot had geleend, toen hij Yara zag.
"Leeft ze nog wel?" vroeg hij. Mark zat over Yara heen gebogen. "We moeten naar een dokter, zo snel mogelijk."
De man schrok en bood aan om zijn auto te gebruiken. Gelukkig had Jin zijn rijbewijs. We pasten alleen nooit met zijn allen in de auto. "Ik blijf wel hier." zei ik.
"Ik ook." zei Hoseok meteen. Ik glimlachte naar hem. "Ik dan ook." en Jimin legde zijn arm om mijn schouder heen. Keek hij nou boos naar Hoseok? Waarom nu weer?
"Ik wil ook graag hier blijven." Lisa zag er heel wit uit. "Is er iets Lisa?" vroeg ik bezorgd. "Nee, ik denk dat ik gewoon zeeziek ben." zei Lisa. Het zag er niet zo uit. Ze zag er heel zwak uit.
Jackson en ik wisselden blikken uit. "Ik blijf ook hier." zei hij uiteindelijk. De rest stapte in en ze gingen op pad. "Weet je zeker dat het gaat?" vroeg ik bezorgd aan Lisa, die ging zitten.
"Ja... ja-" Toen viel ze met haar hoofd op de grond. "Lisa!" Ik bukte bij haar. Ze was flauwgevallen! "Jackson, help!" riep ik. Jackson kwam meteen aansnellen.
"Ze moet naar een ziekenhuis! Ik baal nu echt dat we haar niet mee lieten gaan naar de dokter." zei hij.
"Ik wist dat deze reis teveel voor haar is geweest!" zei ik gefrustreerd.
~Time Skip~
Ik was zo bang dat ze weer in coma zou liggen. Ik weet dat dat niet zomaar kan, maar toch had ik de angst om haar weer kwijt te raken. Jimin zat naast me en hij hield mijn hand vast. Ik had mijn hoofd op zijn schouder gelegd, hij aaide zachtjes door mijn haar, hij wist hoe zenuwachtig ik was.
Jackson was ook heel zenuwachtig. Hij liep alleen maar heen en weer. Ik had Mark gebeld en hij was heel erg geschrokken. Hij had al duizend keer gezegd dat het hem speet dat hij het niet had gezien. Ik begreep het wel, hij was heel druk bezig met Yara.
Hij had nieuws over Yara. Ze zou waarschijnlijk al snel weer bijkomen en ze had geen ernstige of blijvende verwondingen. Hij zei dat hij de politie zou gaan inlichten zodra Yara wakker was geworden.
Toen waren we aan het wachten op de uitslag. De dokter kon elk moment naar buiten komen. Laten we hopen dat ze is bijgekomen en niet weer.... Daar wil ik niet eens aan denken. Ik werd elke minuut zenuwachtiger. Zou er iets ernstigs zijn? Zou het lang duren voordat ze bij zou komen?
Het was helemaal stil in de wachtkamer, wat me nog zenuwachtiger maakte. Je hoorde alleen Jacksons voetstappen en onze ademhalingen. Toen hoorden we nog een paar voetstappen. Zou dat de dokter zijn?
Het was inderdaad de dokter. "Ik heb de uitslag."
YOU ARE READING
forbidden love (Park Jimin ff)
Fanfiction"Betekent dit dat we elkaar niet meer mogen zien?" vroeg hij. "Nee, maar we kunnen geen relatie hebben. Dat mocht jij sowieso niet, dus het maakt niet heel veel verschil." antwoordde ik. "Je gaat niet echt bij me weg, hé?" Hij doet een stap in mijn...
