forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 70

(A/N) Hoofdstuk 70 alweer! Ik wil nogmaals iedereen bedanken voor het lezen, stemmen en commenten!

(Mina POV)

Ik werd midden in de nacht wakker door een nachtmerrie. Ik zat rechtop, ik zweette en ik ademde hard. Jimin werd wakker van mij. "Wat is er?" vroeg hij en hij draaide zich naar mij toe half-slapend.

"Ik had een nachtmerrie." zei ik. Ik ging weer liggen. "Sorry voor het wakker maken."

Hij glimlachte en knuffelde me. "Maakt niet uit, vertel je nachtmerrie. Iemand heeft ooit tegen me gezegd dat dat helpt." zei hij.

"Oké. Het was over Yara en Sehun. In mijn droom werd ze mishandeld." Er vormden tranen in mijn ogen. "Wat nou als dat echt gebeurd?"

Jimin knuffelde me weer. "Vast niet. Waarom zou hij dat doen?" vroeg Jimin.

"Weet ik veel, hij is hier degene die gek is geworden." zei ik.

"Je hebt gelijk." mompelde Jimin en hij klonk alsof hij elk moment weer in slaap kon vallen. Ik haalde mijn hand door zijn haar. "Ga maar weer slapen." zei ik en voordat ik het wist sliep hij alweer.

(Yara POV)

Toen was ik dus opgesloten samen met Chen. Toch was het beter, ik was eindelijk niet meer alleen in deze benarde situatie. Ik vond het wel echt rot voor Chen, omdat hij alleen maar vast zat, omdat hij mij wilde redden.

Toen ik dat tegen hem zei had hij zachtjes gelachen. "Meen je dit? Jij ziet hier al iets van vijf dagen vast en je maakt je druk om mij?"

Chen was heel aardig tegen me geweest, waardoor het af en toe net leek alsof we niet vast zaten. Alleen de ochtend begon al aan te breken, dus ik begon wel zenuwachtig te worden. Wat als Sehun nu zijn woede op Chen zou richten?

Ik zou dat mezelf nooit vergeven. Sehun had mij al pijn gedaan en het maakte me niets meer uit, als ik daarmee Mark kon beschermen. Maar als hij Chen pijn zou doen...

"Ik geloof dat ik voetstappen hoor." fluisterde Chen in mijn oor. We zaten op de grond in de hoek van de kamer. Ik wist dat hij ook bang was. Ik knikte, maar ik wist dat het te donker was om dat te zien.

De deur werd geopend en het licht ging aan. In al de tijd dat ik hier was, was het licht nog geen één keer aan geweest. Ik kon eindelijk zien hoe Sehun er uitzag.

Sehun liep naar binnen en keek naar ons. Ik moet toe geven dat hij ontzettend knap is geworden. Als hij vanbinnen nou ook zo leuk was...

D.O. kwam ook naar binnen lopen. Ik kon het niet laten, maar ik keek boos naar hem. "Nou, nou, Chen dit had ik niet van je verwacht."

Chen keek bang, maar al snel veranderde hij zijn gezichtsuitdrukking naar boos. "Ik dit ook niet van jou. En al helemaal niet van jou D.O.. Je verraadt je vrienden." zei Chen, terwijl hij D.O. aankeek.

D.O. keek verdrietig, maar toen hij zag dat Sehun naar hem keek lachte hij minachtend. "Jij begon met het verraad. Jij hebt Sehun verraden."

Chen snoof. "Wie zegt dat dat mijn vriend nog is."

Sehun werd boos en liep op Chen af. "Dit gaat te ver." Hij hief zijn vuist op om Chen te slaan, maar ik sprong ervoor. Zijn vuist raakte mijn hoofd en ik raakte bewusteloos.

"Wat heb je gedaan?" hoorde ik Chen paniekerig roepen en toen werd alles zwart voor mijn ogen.