Jimin keek me met grote ogen aan. "Wie ben je?" vroeg hij. Ik beseft me dat hij me niet eens meer kende. De tranen sprongen in mijn ogen. "I-ik ben je vriendin." zei ik stotterend, omdat ik loog. Ik wilde niet meer dat het uit was, ik wilde hem terug. Maar ik had Jackson, waarom deed ik dit?
"Serieus?" vroeg hij. "Ja." loog ik weer.
"Dan heb ik een goede keuze gemaakt." grinnikte hij. Ik glimlachte, maar het voelde niet goed. Ik zou hem de waarheid moeten vertellen, maar ik kon het niet.
"Hoelang hebben we al verkering dan?" vroeg hij. "Drie weken." antwoordde ik.
Hij keek teleurgesteld, dus ik keek hem vragend aan. "Ik begin langzaam mijn geheugen terug te krijgen, maar ik herinner me de dingen die eerder zijn gebeurd beter. Dus het gaat waarschijnlijk nog heel lang duren voordat ik je weer herken." legde hij uit. "Maar tot die tijd wacht ik graag." voegde hij er glimlachend aan toe.
Hoe kon ik ook denken dat liegen een optie was. Natuurlijk krijg je dan last van karma. Hij zou er over een tijd achter komen en dan zou het weer uit gaan, omdat ik gelogen heb. Dat zou nog veel pijnlijker zijn dan als ik hem de waarheid had verteld.
"Hoe hebben we elkaar eigenlijk ontmoet?" vroeg hij plotseling. Ik schrok op uit mijn gedachten. Ik vertelde hem alles, behalve de dingen die gebeurd waren toen het uit ging.
Aan het einde van mijn verhaal, pakte hij mijn kin beet. Dat deed hij ook altijd voordat het uit ging. Zou hij zich iets herinneren? Ik zette die gedachte snel uit mijn hoofd. Dat is niet mogelijk, hij herinnert zich mij niet eens.
"Ik zou wel eens willen weten hoe het voelde..." begon hij en toen boog hij zich naar mij toe. Hij wachtte even voor mijn gezicht om me recht aan te kijken en zoende me toen. Het was fijn, maar toen herinnerde ik Jackson. Ik ging vreemd!
Toch duwde ik hem niet weg. Ik kon het niet. Ik besefte me dat ik Jackson nooit echt leuk heb gevonden en dat ik hem gebruikt had om Jimin te vergeten.
Jimin stopte. "Ik hou van je." fluisterde hij in mijn oor.
"Je kent me niet eens." fluisterde ik. Ik had me nog nooit zo goed en slecht tegelijk gevoeld.
YOU ARE READING
forbidden love (Park Jimin ff)
Fanfiction"Betekent dit dat we elkaar niet meer mogen zien?" vroeg hij. "Nee, maar we kunnen geen relatie hebben. Dat mocht jij sowieso niet, dus het maakt niet heel veel verschil." antwoordde ik. "Je gaat niet echt bij me weg, hé?" Hij doet een stap in mijn...
