forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 31

(Mina POV)

Ik kwam weer thuis aan. Het was fijn om weer thuis te zijn, aan dit huis had ik geen nare herinneringen of schuldgevoelens.

Ik had Mark verteld dat ik terug zou komen, dus hij zat in de woonkamer te wachten.

"Ik moet je iets vertellen." zei hij meteen toen ik binnenkwam. Hij leek blij. "Maar wacht heel even."

Toen ging achter hem een deur open en Yara kwam binnen. Ze keek de hele tijd naar de grond, bang om mijn blik te ontmoetten.

"Ik wil eerst beginnen met sorry zeggen." zei Yara en eindelijk keek ze me aan. "Ik moet ook meteen iets bekennen."

Ik knikte om aan te geven dat ze door moest vertellen.

"Mark en ik hadden natuurlijk al best wel lang verkering en in de tijd dat het uit was zijn wij vriendinnen geworden. Dat is geen toeval. Ik was toen alleen vrienden met je om Mark terug te krijgen." zei Yara en ze keek weer naar de grond. Ik zag dat er tranen in haar ogen stonden.

"Na een tijdje begon ik me te beseffen hoe belangrijk je eigenlijk voor mij bent. Je stond altijd voor me klaar en luisterde naar mijn onzinverhalen. Maar dat besefte ik me pas toen we geen vriendinnen meer waren. Ik miste je."

Ik was boos en opgelucht tegelijk. Ik snapte eindelijk waarom ze me niet veel had verteld, maar ik kon niet geloven dat ze mij had gebruikt.

"Kun je me vergeven?" vroeg Yara bijna smekend.

Ik dacht na en schudde daarna langzaam mijn hoofd.

Yara kreeg weer tranen in haar ogen. "Misschien later, ik moet dit eerst verwerken." zei ik.

"Misschien moeten we het dan maar later vertellen." zei Mark terwijl hij een arm om Yara heen sloeg.

"Nee, vertel het maar gewoon nu." zei ik. Ik wilde weten waarom Mark zo blij was.

"Oké, dan. Maar niet boos worden. Yara en ik gaan trouwen." zei Mark opgewonden. Daarna keek hij snel naar mijn reactie.

Mijn ogen werden groot.  "Wat? Maar Yara zit nog steeds op school!" zei ik stomverbaasd.

Mark leek bijna opgelucht met deze reactie. Ik denk dat hij blij was dat ik niet boos werd omdat hij met Yara wilde trouwen.

"Ja, dat klopt, maar ik niet." zei Mark, alsof dat het belangrijkste was.

"Wanneer gaan jullie trouwen?" vroeg ik.

"Over een maand." antwoordde Yara en ze liet een zilveren ring zien met een klein diamantje erop. Ik moet zeggen, Mark heeft wel een goede stijl.

"Wat? En ik wist hier niets vanaf?" vroeg ik verontwaardigd. "Ik dacht dat je geen geheimen meer voor me zou hebben?"

Mark keek een beetje ongemakkelijk. "Ja, ik weet het en het spijt me. We waren gewoon bang voor je reactie.

Plotseling kreeg ik een nare gedachte. Wat nou als Mark hier weg ging als hij was getrouwd?

"Ga je hier weg als je bent getrouwd?" vroeg ik voorzichtig. Mark keek plotseling  ernstig.

"Nee, natuurlijk niet. Ik ga je echt niet achter laten, dan ben je bijna altijd alleen." zei hij en hij gaf me een knuffel.

"En trouwens, jij blijft altijd de belangrijkste vrouw in mijn leven, ook als ik getrouwd ben." grinnikte hij, maar ik wist dat hij het meende en het stelde me gerust.