forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 47

(Mina POV)

Ik was zojuist gebeld door Mark en hij deed echt heel raar. Normaal gesproken deed hij heel lief aan de telefoon, maar dit keer zei hij alleen maar een paar woorden, dus ik denk dat er iets ernstigs is.

Ik fietste zo snel mogelijk naar Jacksons huis en belde aan. Ik hoorde gestommel en Jackson deed de deur open. Hij glimlachte breed. "Kom binnen." zei hij.

Ik realiseerde me plotseling dat ik het nog steeds niet had uitgemaakt met Jackson en ik voelde me slecht.

"Jackson, kan ik je even spreken?" vroeg ik, toen hij richting de woonkamer liep. "Ik denk dat je dit eerst moet zien." Hij wilde weer verder lopen, maar ik pakte zijn arm beet.

"Het spijt me, maar ik wil het eigenlijk uitmaken." zei ik, straight to the point.

Jackson knikte. "Oké." zei hij.

Hij reageerde serieus met 'Oké'? Hij heeft drie jaar moeite voor me gedaan en nu ik het uitmaakte reageerde hij zo? Ik had op zijn minst wel een boze reactie verwacht of misschien verdrietig.

Jackson liep alweer verder en ik liep achter hem aan. "Oké? Meen je-" begon ik, maar toen ik de woonkamer inliep werd ik meteen stil.

Ik stond helemaal stil en de tranen begonnen over mijn wangen heen te lopen. Ik zakte op mijn knieën en mijn schouders begonnen te schokken.

Ik voelde dat Jackson zijn handen op mijn schouders legde. "Het is oké." fluisterde hij zachtjes.

Ik veegde de tranen van mijn gezicht en keek naar Lisa. Ze keek mij ook aan. "Mina?" fluisterde ze, met een nogal schokkerige stem. Ik knikte.

Ik begon naar haar toe te lopen, nogal voorzichtig. Ik was bang dat ze boos op me zou zijn. Het was ten slotte mijn schuld dat het ongeluk was gebeurd. Ik had nooit zo'n weddenschap moeten voorstellen.

Maar nog voordat ik bij de bank aankwam, stond Lisa moeizaam op met trillende knieën en omhelsde me.

Ze legde haar hoofd op mijn schouder. "Ik heb je zo gemist." fluisterde ik in haar oor. Ik zag Mark glimlachen en er stonden tranen in zijn ogen. "Jullie lijken nog meer op elkaar dan vroeger." zei hij.

Lisa liet me los en ik hielp haar op de bank. Lisa was aan het glimlachen en huilen tegelijk en ik ook. "Het spijt me." zei ik en ik keek naar beneden.

Lisa tilde mijn hoofd op zodat ik haar aankeek. "Luister naar me, ik geef je nergens de schuld van, oké?"

Ik knikte. Het schuldige gevoel zou waarschijnlijk nooit weggaan.

"Maar sinds wanneer ben je wakker?" vroeg ik. Het was Jackson die antwoord gaf. "Het was eergisteren. Lisa heeft nog een beetje last van haar stem." voegde Jackson eraan toe, toen ik nogal raar naar hem keek.

"Oké." zei ik. Ik kon het nog niet bevatten. Ik begreep nu wel waarom Jackson er zo weinig moeite mee had toen ik het uitmaakte. Lisa en Jackson waren altijd al voor elkaar gemaakt.

"Maar hoe gaan we dat nu doen? Ik ga op kamp en Mark gaat op huwelijksreis." zei ik.

"Ik denk dat Lisa hier nog een tijdje moet blijven dan. Als je dat wilt natuurlijk?" Hij keek Lisa hoopvol aan. Ze glimlachte en knikte.

"Ik heb onze ouders al ingelicht. Ze komen zo snel mogelijk terug. Zou je tot die tijd Lisa bij je kunnen houden? Ik voel me zo slecht dat we meteen al weggaan." zei Mark.

"Het maakt niet uit. Met Jackson zijn is goed." zei ze glimlachend. Ik glimlachte nu ook. Ze waren een leuk koppel.

Mark en ik zijn heel de avond bij Jackson geweest en we hebben veel met Lisa gepraat. Zoveel als mogelijk was natuurlijk. Lisa's stem was nog steeds niet helemaal genezen.

Het was een fijne avond en ik voelde me geweldig. Maar toen was het tijd om naar huis te gaan. Ik moest morgen op kamp.

(A/N) Zijn er misschien nog K-pop idols die jullie willen dat ik erin verwerk? Zeg het in de comments!