forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 59

(A/N) Ik heb een kpop-idol getekend. Kunnen jullie raden wie het is? En zou het leuk zijn als ik er vaker tekeningen in doe? Zeg in de comments!

(Mina POV)

Ik zat op het kantoor van de manager met vier andere mensen. Het waren Haneul, die een paar schrammen had, Jungkook die onder het bloed zat, Jimin en Taehyung.

Ik had gehoord van Jimin wat er was gebeurd. Ik had nooit van Taehyung verwacht dat hij zo ver zou gaan. Hij is altijd de persoon die heel kalm blijft en lacht om alles. Nou ja, blijkbaar toch niet.

Ik had Jimin verteld dat ik Haneul op de grond had gegooid. Hij had me aangekeken met een geschokte blik en begon daarna te lachen. Hij had een arm om me heen geslagen en fluisterde iets in mijn oor. "Dat is mijn meisje."

Dus toen zaten we allemaal hier. De manager kwam naar binnen lopen. Hij stond eerst stil voor Jungkook en keek naar zijn verwondingen, daarna bij Haneul, die amper verwondingen had, maar toch deed alsof ze aan het dood gaan was.

Ze was de hele tijd aan het huilen, terwijl ze alleen maar een paar kleine schrammetjes had. Jungkook daarentegen, toonde geen enkele emotie. Hij bleef met een nietszeggend gezicht en zijn armen over elkaar voor zich uit staren.

De manager begon heen en weer te lopen voor onze neus. "Ik weet niet wat ik met jullie aan moet." Zuchtte hij. "Sinds wanneer maken jullie over alles een drama? Zo ken ik jullie niet, jongens. Wat is er überhaupt gebeurd?"

Niemand wilde wat zeggen. Het had natuurlijk allemaal iets te maken met relaties en dat was ten strengste verboden.

Plotseling sprak Haneul. "Het is haar schuld." zei ze en ze wees naar mij. "Ze had niet eens een reden om me te slaan." ze begon weer te nep huilen, maar tussen haar vingers door keek ze me met een vuile blik aan.

Ze wist dat ik niets kon doen om mezelf te verdedigen. Dan zou ik namelijk ook meteen Taehyung verraden en ze wist dat ik dat niet zou doen.

Het bleef een tijdje stil, totdat de manager weer sprak. "Is dat waar Mina? Had je geen enkele reden?" Het klonk alsof hij hoopte dat ik wel een reden had. Had hij ook een hekel aan Haneul?

Ik zuchtte. Ik kon niet anders dan liegen. "Ik had geen enkele reden."

"En jij, Taehyung." vroeg hij.

Taehyung keek moeilijk. "Ik ook niet."

"Jullie zijn klaar hier, maar laat dit een waarschuwing zijn voor jullie allemaal. Nog één keer zo'n drama en jullie liggen eruit." zei hij. "Mina, jij blijft nog even."

(Jimin POV)

Ik vroeg me echt af waarom de manager wilde dat Mina bleef. Geloofde hij haar niet? Dat zou goed uitkomen. Ik weet echt wel waarom Mina loog. Ik wou dat ze niet had gelogen. Na wat Taehyung had gedaan, verdiende hij het niet dat er iemand voor hem loog.

"Sorry dat ik Mina in de nesten heb gewerkt." zei Taehyung.

"Je had ook de waarheid kunnen spreken." zei ik.

"Alleen Mina sprak de waarheid niet." zei Taehyung met een serieus gezicht.

"Wat bedoel je?" vroeg ik.

"Ik had eigenlijk geen reden om Jungkook in elkaar te slaan, wat mijn daad nog erger maakt. Het is terecht dat Jungkook boos is."

Ook al was ik eigenlijk boos op Taehyung, toch had ik medelijden met hem. Hij liep daar met zijn schouders naar beneden en ik wist dat hij zich echt heel erg schuldig voelde.

Ik wist ook dat ik er iets aan moest doen, voordat de band uit elkaar viel.

(Mina POV)

"Ik heb je hier gehouden, omdat ik je niet geloof." zei de manager, terwijl hij in zijn stoel ging zitten.

Hij leunde zijn armen op zijn bureau en keek me recht aan. Ik keek snel naar beneden. "Vertel me wat er echt is gebeurd." zei de manager.

Als ik nog een keer zou liegen zou hij me sowieso niet geloven, maar ik kon de waarheid niet spreken. "Dat kan ik niet." fluisterde ik, met mijn ogen naar beneden.

De manager zuchtte en stond weer op. "Mina als ik dacht dat jij en Taehyung echt zonder reden iemand sloegen, waren jullie nu je koffers aan het inpakken. Vertel me de waarheid."

Ik keek hem nu recht aan. "Stuur me dan weg, ik ga niemand verraden."