forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 55

(Mina POV)

Ik werd wakker en zag tot mijn verbazing dat Jimin niet meer lag te slapen. Hij was ook nergens in de kamer te vinden. Ik stond langzaam op en wreef in mijn ogen.

Ik kleedde me snel aan en liep naar de eetzaal, waar ik Taehyung zag zitten. Ik wilde hem vragen waar Jimin was, maar ik besefte me dat hij zich niet helemaal goed voelde. Zijn ogen waren rood, waardoor het leek alsof hij heel lang had gehuild.

"Hey, gaat het wel?" vroeg ik aan hem. Hij bleef met een wezenloze blik voor zich uit staren. "Ja." zei hij en hij keek me eindelijk aan.

Ik wilde hem niet zo zien, maar ik kon niets voor hem doen. Ik besloot dan toch maar te vragen waar Jimin was. "Weet jij misschien waar Jimin is?" vroeg ik aan hem.

Hij keek verbaasd op. "Hij was hier net nog. Of misschien was het gisteravond ik weet het niet meer..." zei Taehyung vaag. Hij was nog nooit zo vaag geweest en ik vroeg me af wat er was. Maar toen zag ik plotseling de flessen liggen.

Er lagen een stuk of vijftien lege flesjes bier op de grond. "Taehyung," vroeg ik wantrouwend, "Heb jij dit allemaal op?"

Hij knikte. "Ik geloof van wel, ja." zei hij, terwijl hij bleef knikken.

"Op deze manier gaan je problemen niet weg." zei ik tegen hem. Hij knikte weer, maar ik leek niet echt tot hem door te dringen.

"Nou zeg op, waar is Jimin?" zei ik nogmaals. Als hij niet in onze kamer was, dan moest hij Taehyung ook hebben gezien.

"Hij was boos..." zei Taehyung. "Daarna liep hij weg."

"Welke kant?" vroeg ik. Jimin was dus boos geweest op Taehyung.

Taehyung wees vaag in de richting van het bos. "Daar, denk ik."

Ik besloot dat ik eerst iets aan Taehyung wilde doen. Ik liep weer terug naar mijn kamer en pakte een emmer uit de badkamer. Ik vulde hem met ijskoud water en ging weer richting Taehyung. Ik gooide de emmer water over zijn hoofd en hij keek eindelijk weer normaal.

"Wat doe je?" riep Taehyung geschrokken. "Dat is beter." glimlachte ik, terwijl ik de emmer op de grond voor zijn voeten gooide en het kamphuis uit liep. Taehyung moest vandaag helder zijn, want we hadden weer dingen te doen met de band.

We zouden het nummer inzingen en voorstelfilmpjes maken, voordat we zouden debuteren.

Ik liep het bos in, in de richting dat Taehyung had gewezen. Ik keek overal, maar ik kon Jimin nergens vinden. Maar toen besefte ik me plotseling dat hier in de buurt het rotsplateau was, waar ik in Jimin op hadden gezeten.

Ik begon in die richting te lopen. Loop ik eigenlijk wel in de goede richting? Ik herkende deze plek niet. Ik kwam aan op een open plek. Hier was ik sowieso nog nooit geweest. Ik keek om me heen en besefte me dat ik verdwaald was. Shit, wat moet ik nu doen?

Ik begon terug te lopen, ook al wist ik niet zeker of ik wel terugliep. Ik werd hier nogal claustrofobisch van. Overal waren bomen en ze leken wel dichterbij te komen. Ik werd er duizelig van. Ik begon te rennen.

Ik werd al snel moe en ging tegen een boom aanzitten om mijn adem weer op een normaal tempo te krijgen. "Wat moet ik nu doen?" zei ik hardop. Ik kan er heel slecht tegen als iets niet loopt zoals het hoort, daardoor kreeg ik mijn hoofd niet rustig. Ik legde mijn hoofd in mijn handen.

"Wat moet ik nu doen?" zei ik nog een keer.

"Mina?" hoorde ik plotseling iemand zeggen, met een verbaasde stem. Ik herkende die stem meteen. "Yoongi?"