Suç Çetesi

Suç Çetesi - 11. Bölüm / "Geçmiş"

Arkadaşlar bu arada ben karakterler için belirli bir sınırlama getirmiyorum. Multimediadakileri ciddiye almayın. Onlar temsili. Sizin hayal gücünüzü kısıtlayacak değilim. Herkesin kafasında aynı resim belirmiyor maalesef.

Yumuşak bir yatakta yatıyor olmalıydım. Güneş olduğu gibi yüzüme çarpıyordu ve o kadar terlemiştim ki sanki saatlerdir koşuyormuş gibiydim. Üstelik bacaklarımdaki yorgunluğu sayarsak koşmuş da olmalıydım. Ağzımın içi dehşet kuruydu.  Uyandığım halde hiç bu kadar yorgun hissettiğim olmamıştı. Çok aç ve susuzdum üstelik.

"Günaydın!" biri neşeyle şakıyınca hemen kalkıp gözlerimi açtım. "Feray? Sen misin bu yoksa?" diye sordum bana kahve uzatan kadını görünce. Dövüş salonun orada fahişelik yapan kadındı bu. Sarı saçlarını siyaha boyamıştı. Makyajsız ve doğaldı. Çok güzel görünüyordu böyle.

"Feray hatun ya. Dün gece tanımadın beni." Dedi o kendine has değişik sesiyle. Buralı olmadığı kesindi. 

"Dün geceki sen miydin?" diye sordum hayretle. Şimdi hatırlıyordum. Bir yerlerden tanıdığım ama kim olduğunu çıkaramadığım uzun tırnaklı kadın Feray'dı işte. 

"Bendim. Öldüğünü sandım. Çok korkuttun kız beni." Üzerime serdiği pike düşünce üzerimin çıplak olduğunu fark ettim. "Ben neden çıplağım?" diye sordum korkuyla. Kadının bana tecavüz edecek hali yoktu ama bu dünyadan oldukça şüpheliydim artık. HER ŞEY olmuş olabilirdi.

"Korkma hemen. Dün gece pislik içindeydin. Seni yıkamak zorunda kaldık." Dedi. Pikeyi kaldırıp baktığımda altımda da hiçbir şey olmadığını fark ettim.

"Zorunda kaldık derken? Beni itfaiye ekipleriyle mi yıkadın?" diye sordum merakla. Ama yine de beni o pislikten kurtardığı için minnettardım.

"Ben yardım ettim canım." Diye seslendi bir erkek sesi ve salondan kafasını uzattı. Atalay'ı öyle elinde sarılı esrarla görünce çığlık atıp pikeyle açıkta kalmış göğüslerimi kapatmaya çalıştım. Aniden ortaya çıkınca ödümü kopartmıştı. Ve üstelik beni çıplak görmüştü! Kıp kırmızı oldum.

"Beni yıkamasına izin mi verdin?" diye sordum Feray'a sitemle. "Seni duşa kadar taşıyamayınca yardım etti. Dışarıda beklemesini söyledim merak etme." Göz kırpınca biraz olsun içim rahatladı. Ama o sapığın beni taşımış olduğu gerçeği bile utanç vericiydi. 

"O bana taciz etti. Biliyor muydun? Dövüş salonunda beni ringde sıkıştırdı. Koray olmasa işim bitmişti."

Koray. Şerefsiz adam. Bu arada en son Ceren'i bırakıp kaçtığımı hatırladım. Acaba ne yapmışlardı? Beni görünce yine günümü mahvedeceğini biliyordum. Bir de onunla uğraşacaktım. Lanet olsun! Neden kaçtıysam sanki!

"Atalay iyi çocuktur." Dedi gülümseyerek ve bana elindeki fincanı uzattı. Uzanıp alırken bu kez göğüslerimin açılmasına aldırmadım. "Atalay mı iyi çocuk? Sapığın teki o! Neden çıktıysa karşıma. Sende ne işi var?" diye ardı ardına soruları sıraladım sinirle. Bir de o çıkmıştı başıma. 

Atalay tekrar başını uzatınca homurdanıp tekrar pikeyi üzerime çektim. "Senin o küçük göğüslerini becerecek değilim. Ceren rica etti. E, bende kıramadım tabii." Feray kıkırdayınca ona kaşlarımı çatarak baktım ve özür diler gibi bakıp sustu.

"Ceren rica mi etti? Siktiğimin sapık kızı. Yemin ediyorum güvenecek adam kalmadığı amına koyduğumun dünyasında. Erkeklerden kendimiz koruyalım derken bir de karılarla uğraşıyoruz." Kahveyi iki elimle kavrayıp içtim ve bu kez üzerimin açılmamasına özen gösterdim. Kız kızayız sanıyordum.