Suç Çetesi

Suç Çetesi - 63. Bölüm / "Kulüp Zamanları"

Bu bölüm, çok büyük bir olayın alt yapısı gibi bir şey oldu. Sıkılmadığınızı umuyorum. Değişik şeylere de yer vermek istiyorum. 

Evde kimsenin olmadığını fark edince kendime bir çanta hazırladım, biraz para ve sigara aldıktan sonra çıktım. Bana burada yer yoktu. Artık hiçbir yere ait değildim. Ait olduğum tek bir yer vardı, orası da beni öldürecekti.

Gecenin karanlığından faydalanıp sokaklarda dolanmaya başladım. Hayır, ayaklarım beni yine oraya götürüyor. Sanırım bir içkiye karşı koymayacağım. Param var ve belki bir arkadaşımı bulup bu geceyi çıkartabilirim.

Bu şekilde ne kadar devam edeceğime dair bir fikrim yok. Tek bildiğim bunun intihar olduğu. Ben artık bittim. Bundan sonra yürüdüğüm her yol beni ölüme götürecek, bunu biliyorum. Bilmediğim tek şey, ölümümün ne zaman olacağı.

Ve kimin elinden.

Belki bir torbacı beni öldürür, bedavadan ölebilirim, alkol komasına girerim, beni becermeden önce gebermemi bekleyen bir manyakla karşılaşabilirim, çöpün kenarına sızdığımda üzerimden bir kamyon dahi geçebilir. Ve belki de yorulup kendimi denize atarım.

Bir bara geçtim ve kendime fıçı bira söyledikten sonra etrafı izlemeye başladım. Bana düşünmeyi unutturacak şeyler lazımdı, ama burası fazla sakindi. Sanki özellikle düşünüp kafayı yemek istiyormuşum gibi bu salaş barı seçmiştim.

Çığlık atmak istiyorum ama bunun için çok yorgunum. Kaçmam lazım ama daha fazla kaçamam. Artık yoruldum. İçimde büyük bir sıkıntı var, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bir mucizeye, bir yardıma ihtiyacım var.

Barmen biramı verirken "Avşar'dı, değil mi?" diye sorunca sakince başımı salladım. Tanrım. Bu kadar ünlü olmaktan nefret ediyorum...

O diğer masalarla ilgilenirken bende biramla ilgilenmeye başladım. Ekşimtırak tadı bana daima iyi gelmiştir. Ama hiçbir sorunu bitirmiyor. Biranın verdiği çakırkeyifliği seviyorum ama asla acı bir shot kadar etkili olamaz.

Hızlı gittiğimi fark edip biraz durdum. Ne yapacağımı düşünmeden duramıyorum. Babam beni siktir etti ve artık bir evim bile yok. Koray'a gidemem. Herif kardeş olduğumuzu söyledi amına koyayım! Yalan veya gerçek fark etmiyor, ona gidemem işte. Ve içimden bir ses doğru olduğunu söylüyor. Benden uzaklaşmak için yalan uyduracak hali yok.

Bas baya babamın oğlu işte. Lanet olsun, her şey bok gibi.

"Dertli görünüyorsun." Hızla sesin geldiği yöne baktım. Amına koyayım, bir sen eksiktin.

Barmene kötü bir bakış fırlatınca bana göz kırptı. "Koku alabildiğini bilmiyordum." Diye mırıldandım. "Her yerde gözüm var diyelim." Barmene el sallayıp bira siparişi verdi. "Ee, nasıl gidiyor bebek?"

Iy.

"Gökhan. Ne istiyorsun?" dürüst olması için gözünün içine baktım ama dürüst olacağını hiç sanmıyordum.

Hemen ellerini havaya kaldırdı. "Hey. Hapishane seni değiştirmiş. Bir şey istediğim yok bebeğim, sadece buralardaydım ve seni merak ettim."

Eminim beni merak etmişsindir.

"Gördüğün gibi iyiyim." Diye geçiştirmeye çalıştım. Kendi şehrimizde bile rahat yok amına koyayım.

"İyi görünmüyorsun aşkım." Bu çocuğa her an kafa atabilirdim. O kadar uzun süredir görmüyordum ki... Hayatımın amına koyanlar listesinde ikinci sıradaydı. İlk sırayı kimse kapamazdı zaten. Orası kralın yeri.