နတ်ဆိုးဘုရင်ကြီးက ငါလေးသူ့ကိုတိတ်တိတ်ပုန်းချစ်နေတာလို့ ထင်နေတယ် {Complete}

အပိုင်း - ၆၉

{Zawgyi}

အနက္ေရာင္ဆံပင္နဲ႔လူငယ္ေလးကက ပိုင္ရန္အၾကည့္မလႊဲမခ်င္း သူ႔ကိုပဲစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူက ပုခုံးေလးကိုတြန႔္ကာ ေျပာလာတယ္ "ခင္ဗ်ားသူ႔ကိုဘယ္လိုကူညီႏိုင္မလဲဆိုတာကို က်ဳပ္ေျပာျပၿပီးၿပီပဲ၊ အစ္ကိုႀကီးနတ္ဆိုးဘုရင္က ဒီအေသးစိတ္နည္းလမ္းကိုသိထားတာ နည္းနည္းေတာင္ၾကာၿပီ... ခင္ဗ်ားလုပ္ေပးမလား မလုပ္ေပးဘူးလားဆိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ားအေပၚပဲမူတည္တာေပါ့"

အနက္ေရာင္ဆံပင္နဲ႔လူငယ္ေလးက ေဘးခန္းအေဆာင္ေလးထဲကထြက္သြားၿပီး လုံး၀ကိုဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနတဲ့ပိုင္ရန႔္ကို ထိုေနရာမွာတင္ ထားခဲ့လိုက္တယ္။

တံခါးပြင့္လာေတာ့ အျပင္မွာေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးက ေရွ႕တိုးလာၿပီး "ဘယ္လိုေနလဲ? သူ႔ကို ကုၿပီးသြားၿပီလား?"

အနက္ေရာင္ဆံပင္နဲ႔ ၿမိဳ႕အရွင္ငယ္က ေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္တယ္ "အားလုံး ကုၿပီးသြားၿပီ၊ ဘာျပႆနာမွ ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"

နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးရဲ႕ တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြက အသာေျပေလ်ာ့သြားတယ္။

"သူအထဲမွာ" ၿမိဳ႕အရွင္ငယ္က ေဘးနန္းေဆာင္ေလးကို လက္ညႇိဳးထိုးျပလိုက္တယ္။

နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးက အထဲကိုဝင္မလို႔လုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အနက္ေရာင္ဆံပင္နဲ႔ၿမိဳ႕အရွင္ေလးက သူ႔ပုခုံးကို ပုတ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္ "ကြၽန္ေတာ္အစားထိုးေပးမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္မွတ္လား၊ ဒီတိုင္းသာ ေစာင့္ေနလိုက္"

သူ႔စကားလုံးေတြေၾကာင့္ နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီး ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားေပမယ့္ ၿမိဳ႕အရွင္ကေတာ့ ၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးေနၿပီး ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ အခ်က္အလက္ေတြကို ထပ္ၿပီးေဖာ္ျပခ်င္ပုံမရဘူး။

နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးလည္း ဘာမွဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘဲ ေဘးနန္းေဆာင္ဆီကိုသာ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႔ သြားလိုက္တယ္။

ေလာင္ဟိုင္းက သူ႔ေနာက္က မလိုက္သြားဘူး။ သူက တစ္ဖက္ျခမ္းမွာသာ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနကာ မ်က္ႏွာကလည္း ေအးစက္လို႔ေနတယ္။ မ်က္လုံးေတြက ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနၿပီး အေရာင္အဆင္းမရွိတဲ့ဖန္သားလိုျဖစ္ေနတယ္ "ၿမိဳ႕အရွင္ ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္လိုက္ရတာပါသလဲ? ရွဲ႕ဇီထ်န္းက ကြၽန္ေတာ္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့လူမွန္း သိရဲ႕သားနဲ႔"