နတ်ဆိုးဘုရင်ကြီးက ငါလေးသူ့ကိုတိတ်တိတ်ပုန်းချစ်နေတာလို့ ထင်နေတယ် {Complete}

အပိုင်း - ၃၅ (Zawgyi + Unicode)

{Zawgyi}

ပိုင္ရန္သိပ္ကိုေကာင္းမြန္တဲ့ အိမ္မက္တစ္ခုမက္ခဲ့တယ္။ သူ႔အိမ္မက္မွာ သူကအိမ္ျပန္ေရာက္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕အေဖနဲ႔အေမႏွစ္ေယာက္လုံးက သူ႔ကိုေစာင့္ေနၾကတယ္။ သူတို႔သူ႔ကိုျမင္တဲ့အခါ အေမကေျပးလာၿပီး သူ႔ကိုခဏႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္။ သူ႔အေဖကေတာ့ ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႔ ေဘးနားမွာရပ္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔အစ္ကိုျဖစ္သူက ေလွကားေပၚကဆင္းလာၿပီး ပိုင္ရန႔္ကိုေျပာတယ္ “မင္းေနာက္ဆုံးေတာ့ ျပန္ေရာက္လာၿပီေပါ့! ကိုႀကီးတို႔ေတြ မင္းကိုေစာင့္ေနရတာၾကာလွၿပီ”

အိမ္မက္ၿပီးသြားတာနဲ႔ ပိုင္ရန္ခ်က္ခ်င္းႏိုးလာတယ္။ သတိျပန္ဝင္လာခ်ိန္မွာ သူကႏူးညံ့တဲ့အိပ္ယာတစ္ခုေပၚေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ သတိထားလိုက္မိတယ္။

မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး အတန္ၾကာရီေဝေဝျဖစ္ေနၿပီးေနာက္မွ အဲ့တာအိမ္မက္ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။

‘ငါတကယ္မေသေသးဘူးလား?’

သူ႔ကိုယ္က အနည္းငယ္တုန္လႈပ္ေနတယ္။

ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကေသးၿပီး က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အခန္းထဲေရာက္ေနတာျဖစ္တယ္။ ေဘးႏွစ္ဖက္က ျပတင္းေပါက္ေတြကို ဖြင့္ထားၿပီး အေပၚကေနလိုက္ကာကို ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္။

ခဏေလာက္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သူကအခန္းတစ္ခုထဲမွာမဟုတ္ဘဲ ရထားလုံးထဲမွာဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။

ထထိုင္ၿပီး ေခါင္းကိုက္သက္သာေစဖို႔ ႏွဖူးကို ႏွိပ္နယ္လိုက္တယ္။ နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးသူ႔ကိုဖမ္းမိၿပီး သူ႔စြမ္းအင္ေတြေျခာက္ေသြ႕ေလာက္တဲ့ထိ စုပ္ယူလိုက္တာကို မွတ္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ေရာ ဘာဆက္ျဖစ္သြားလဲ?

သူမသိေတာ့ဘူး။

‘ငါျပန္ႏိုးလာတယ္ဆိုေတာ့ နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးက ေနာက္ဆုံးမိနစ္မွာ သတိျပန္ဝင္လာတာေပါ့.. အဲ့တာေၾကာင့္ ငါေသမင္းလက္က လြတ္လာတာလား’

‘အဲ့တာျဖစ္ႏိုင္တယ္’

ႏိုးလာၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ပိုင္ရန္တစ္စုံတစ္ခုကို သတိရသြားတယ္ _ ငါ့ရဲ႕အစြမ္း!