နတ်ဆိုးဘုရင်ကြီးက ငါလေးသူ့ကိုတိတ်တိတ်ပုန်းချစ်နေတာလို့ ထင်နေတယ် {Complete}

အပိုင်း - ၁၀၃

{Zawgyi}

က်ီယြမ္ေပါက္စေလးက ဒီႏွစ္မွာ အသက္ေျခာက္ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ကာ လူတိုင္း သူ႔ကိုခ်စ္ၾကတယ္။ သူ႔နာနီက အၿမဲတေစ ေလလုံးထြားကာ သူက ကမာၻေပၚမွာ ႐ုပ္အေျဖာင့္ဆုံးကေလးေလးဆိုၿပီး ေျပာေလ့ရွိတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိမ္နီးခ်င္းရဲ႕ကေလးကလည္း သူက ၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ေဘဘီက်ီေတြးလိုက္တယ္ : 'လူတိုင္းက ငါ့ကို ၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာဆိုေတာ့ ငါက ၾကည့္ေကာင္းေနလို႔ပဲျဖစ္ရမယ္!'

ေဘဘီက်ီေလးက မွန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ပုံပန္းသြင္ျပင္ေၾကာင့္ တုန္လႈပ္သြားရတယ္။ သူ ေတြးလိုက္တယ္ : 'ငါက တကယ္ႀကီး ၾကည့္ေကာင္းေနတာပဲ'

ရလဒ္ကေတာ့ ေဘဘီက်ီရဲ႕ ငါစြဲဝါဒက သဘာဝက်စြာ ႀကီးထြားလာခဲ့တယ္။ သူက ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ကေလးေတြနဲ႔သာ ေဆာ့ကစားၿပီး ႐ုပ္ဆိုးဆိုးကေလးေတြနဲ႔ မတူညီတဲ့လမ္းေၾကာင္းကေနသာ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ သူ႔မာမားက ေဘဘီက်ီကို အမ်ိဳးသမီးေတြသာရွိတဲ့ ပါတီပြဲတစ္ခုကို ေခၚသြားခဲ့တယ္။ သူတို႔ေတြက ေဘဘီက်ီကို ေတြ႕လိုက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ တအံ့တဩ ေအာ္ကုန္ၾကတယ္ "ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ!"

ေဘဘီက်ီေလးက သူ႔ႏွာေခါင္းေလးကို ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ေမာ့ထားလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႔ဟာသူ ေက်နပ္အားရေနခဲ့တယ္။

ထိုေနရာမွာ ကေလးငယ္တခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီက အဆင့္အတန္းျမင့္မားၿပီး အထူးေကာင္းမြန္တဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ဝတ္ဆင္ထားၾကတယ္။ ေဘဘီက်ီေလးက သူ႔ရဲ႕လက္ေမာင္းေသးေသးေလးကို ပိုက္ကာ ေဘးတစ္ဖက္မွာ ရပ္ေနၿပီး တျခားကေလးေတြ သူ႔ကို စကားလာေျပာမွာကိုေစာင့္ေနလိုက္တယ္... သူက အရင္ဆုံး စကားစေျပာရတဲ့သူ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးေနာ္ ဟမ့္!

သို႔ေပမယ့္ သူက ေနရာေကာင္းမဟုတ္တဲ့ေနရာတစ္ခုမွာ ရပ္ေနမိမွန္း သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ သူ႔မွာ လက္တံေျခတံတိုတိုေလးေတြပဲရွိတာေၾကာင့္ သူ႔ပုံရိပ္ေလးက ထိုင္ခုံအရွည္ႀကီးတစ္ခုေနာက္မွာ ကြယ္ေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔တင္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာသြားတာေတာင္မွ ေဘဘီက်ီေလးကို တစ္ေယာက္မွ မျမင္ၾကဘူး။