"ဘယ်သူ့ကိုဖမ်းရမယ်?"
ရှောင်းကျန်းမှာ လော်ချွေ့ချွေ့ထံမှ ဖုန်းလက်ခံရရှိပြီးနောက် ငါးစက္ကန့်လောက် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားသော်ငြား သည်းမခံနိုင်တော့သည့်အဆုံးတွင်တော့ ဒေါသအိုးပေါက်ကွဲသွားလေတော့သည်။
၎င်းမှာ 'ဘာနည်းနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် သံသယတရားခံကိုအပြတ်ရှင်းပစ်လိုက်' ဟူသောအမိန့်ကိုပေးလိုက်စဥ်အခါက ပိချွင်းရှန်း ဟူသောနာမည်သည်ကား သူ့အတွက် မချိတင်ကဲဝေဒနာတို့၏မြစ်ဖျားခံရာအမည်နာမတစ်ခုဖြစ်ခဲ့ရသည်။
သို့ဖြစ်ရာ ရွှမ်းကျီးက ပိချွင်းရှန်းကိုသံသယဝင်နေသည် ဟူသည့်ယုံကြည်လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရာမရှိသောသတင်းစကားကို လော်ချွေ့ချွေ့ကဖုန်းဆက်ပြောလာချိန်မှာတော့ ဒါရိုက်တာရှောင်း၏စိတ်ကိုဆွပေးလိုက်သကဲ့သို့ဖြစ်သွားကာ သူ၏ကြိုးစားပမ်းစားဖိနှိပ်ထိန်းချုပ်ထားခဲ့ရသော စိတ်ဖိအားများက တစ်ခါတည်းနှင့် အလုံးအရင်းပေါက်ကွဲပွင့်ထွက်သွားလေတော့သည်။
"နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ပြောစမ်း__ငါ အဲဒီယာယီဝန်ထမ်း ရွှမ်းမျိုးရိုးကောင်ကို အရင်ဆုံးလာဖမ်းမယ်! မဟုတ်သေးဘူး....လောင်လော်....သူက လူသစ်မို့လို့ မသိဘူးပဲထားပါတော့။ မင်းကပါ ဘာလို့အဲ့လိုအခြေအမြစ်မရှိတဲ့စကားတွေကို လက်လွတ်စပယ်ပြောရတာလဲ? ပိချွင်းရှန်းက ဘယ်လိုနောက်ကြောင်းရာဇဝင်ရှိတဲ့လူမို့လို့လဲ? သူများက သူ့ဘဝတစ်ဝက်နီးပါးကို ရှေ့တန်းမှာသက်စွန့်ဆံဖျားတာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ပြီး တတိယအဆင့်ဂုဏ်ပြုဆုတံဆိပ်ကိုတောင် ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိရထားတဲ့သူကွ။ ရှေ့တန်းမှာတာဝန်ထမ်းဆောင်နေရင်း ဒဏ်ရာရသွားတော့မှ နောက်တန်းကိုပြန်ရောက်လာတာ။ သူကွင်းဆင်းအဖွဲ့မှာအလုပ်လုပ်နေတုန်းက ဟိုယာယီဝန်ထမ်းကောင်က မွေးတောင်မွေးဦးမှာမဟုတ်သေးဘူး"
"ကျွန်တော်က ဒီအတိုင်းသတင်းပေးရုံပဲပေးတာလေ။ ကျွန်တော့်ကို မအော်ပါနဲ့လား"
လော်ချွေ့ချွေ့မှာ အလွန်အမင်းဝမ်းနည်းပက်လက်ဖြစ်သွားလေရာ သူ၏သစ်ရွက်များတောင် ခြောက်သွေ့ညှိုးလျော်ကုန်ရှာသည်။ ၎င်းမှာ ဘယ်သူလာပေးထားမှန်းမသိလိုက်သော စောင်တစ်ထည်ကိုခြုံလွှမ်းထားရင်း ကွင်းဆင်းအဖွဲ့၏ကားထဲတွင် ခပ်ကုတ်ကုတ်ကလေးထိုင်နေလျက် နှာတရှုံ့ရှုံ့လုပ်နေရင်းက ညောင်နာနာအသံဖြင့်ဆက်ပြောလာပြန်သည်။
