ဓားအတွင်းဘက်နှင့်ဓားအပြင်ဘက်တွင်ရှိသော လူနှစ်ယောက်စလုံးမှာ ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားကြသည်။ သဘောတရားကျကျပြောရမည်ဆိုပါက သက်စောင့်ဓားများသည်ကား မိမိတို့၏အရှင်သခင်ကိုပြန်လည်ထိခိုက်အောင်လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိကြပါချေ__သို့မဟုတ်ပါက နေ့စဉ်နှင့်အမျှ ဓားကို ကျောရိုးထဲတွင်ထည့်သွင်းထားသော ရွှမ်းကျီးမှာ အစောကြီးကတည်းကပင် လည်ပင်းနေရာမှစ၍ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး အကြောသေသွားပေလိမ့်မည်။
ရှန့်လင်ယွမ်းမှာလည်း အနှီ သံမဏိ ‘ကြက်ပေါက်’ ကလေးမှာ ခြေနှစ်လှမ်းခန့်နောက်ဆုတ်ထွက်ပြေးသွားပြီး လေထဲသို့မြောက်တက်သွားလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်းကို လုံးဝမျှော်လင့်မထားခဲ့ပါချေ။ ၎င်းမှာ တခဏမျှကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားရှာသည်။ ဓားသွားနှင့် လူ့အသွေးအသားတို့ထိတွေ့မိသွားချိန်မှာတော့ သွေးဆာနေသောခံစားချက်များက သူ၏အသိဉာဏ်ကို လွှမ်းမိုးအနိုင်ယူသွားလေတော့သည်။ သူ အသိစိတ်ဝင်လာသောအချိန်၌ နောက်ကျသွားပြီဖြစ်သည်။
လူသားများ၏လက်အရေပြားက ပါးလျလှပြီး ဆံခြည်မျှင်သွေးကြောများမြောက်မြားစွာရှိနေကြသည်။ လေးလံသောဓားက ရွှမ်းကျီး၏လက်ဖဝါးကို အလွယ်တကူပင် ထိုးဖောက်နိုင်စွမ်းရှိလေသည်။ မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပင် သွေးများက အပြင်သို့ ဒရဟောပန်းထွက်လို့လာ၏။ ဘေးနားတွင်ရှိနေသော လော်ချွေ့ချွေ့မှာ ရုတ်ရုတ်သဲသဲအသံများကြားသဖြင့် ခေါင်းပြူကြည့်လာပြီးနောက် ‘အမလေး’ ဟု အသံကျယ်ကြီးတစ်ချက်အော်ဟစ်လိုက်ပြီးသကာလထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မှုကြောင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ အစို့အညှောက်သစ်များထွက်လာလေတော့သည်။ အထိတ်တလန့်ထွက်ပေါ်လာသော အစိမ်းရောင်နွယ်ပင်များက သူ့လည်ပင်းတဝိုက်ရစ်ပတ်လာနေရင်း သူက စိမ်းစိမ်းဝါးဝါးအော်ဟစ်လိုက်၏။
“ သွေးတွေ! အမလေး….သွေးတွေအများကြီးပဲ! မြန်မြန်….ကားကိုရပ်လိုက်….မဟုတ်ဘူး…ကယ်ကြပါဦးဗျ!”
လောင်လော်၏အာခေါင်ခြစ်အော်ဟစ်သံက လေယာဉ်တစ်ခုလုံးကို တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါလှုပ်ယမ်းသွားစေတော့သည်။ ၎င်းမှာ ပါးစပ်က သွေးရူးသွေးတန်းလျှောက်အော်နေရင်း အနောက်သို့သုတ်သီးသုတ်ပြာဖြင့်ဆုတ်သွားလေ၏။ မသိလျှင်ဖြင့် ထိုသွေးများမှာအတုအယောင်ပြုလုပ်ထားသည့်သွေးများဖြစ်နေမှာကိုကြောက်ရွံ့နေသည့်အလား။
