အခန်း (၆၅)
ရွှမ်းကျီးခမျာ သူ့တံတွေးနှင့်သူသီးကာ သေလုမျောပါးဖြစ်သွားရှာ၏။ ကပေါက်တိကပေါက်ချာဖြစ်နေသော အဆိုပါအမွေဆက်ခံမှုများ၏ လွှမ်းမိုးသက်ရောက်မှုများကြောင့် သူ၏အတွေးများမှာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးကို ချွတ်ယွင်းနေလေရာ 'အရင်ဆုံး ငါ့နောက်ကိုလိုက်ခဲ့' နှင့် 'သင်ပေးမယ်' ဟူသော စကားလုံးနှစ်လုံးကိုကြားလိုက်ရသည့်တခဏအတွင်းဝယ် သူ့အတွေးများမှာ လမ်းချော်သွားရှာတော့သည်။
"ငါနဲ့ခဏတဖြုတ်လိုက်ခဲ့ပြီး အရေးအကြောင်းကြုံလာရင် မင်းရဲ့အသက်ကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးနိုင်မဲ့ လှည့်ကွက်လေးတွေ သင်ပေးမလို့ပြောတာပါ"
ရှန့်လင်ယွမ်းက မျက်လုံးများကိုမှေးကျဉ်းလျက်ဆို၏။
"မင်းက ဘာဖြစ်လို့လန့်သွားရတာလဲ"
ရွှမ်းကျီး : "ကျွန်တော် မလန့်....မလန့်ပါဘူးဗျ။ ဒီအတိုင်း အဟမ်း အဟမ်း အဟမ်း အဟမ်း ...လူကြီးမင်းရဲ့မျက်နှာသာပေးမှုကြောင့် အံ့ဩသွားရုံတင်ပါ"
သူက အေးဆေးတည်ငြိမ်နေသလိုဟန်ဆောင်လိုက်ပြီး ရှန့်လင်ယွမ်းကို ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မထင်မှတ်ဘဲ အနှီအဆုံးမရှိသော မဟူရာရောင် မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့်အကြည့်ချင်းဆုံစည်းသွားသောအခါဝယ် ၎င်းမှာ ရုတ်ချည်းပင် လွှဲယမ်းနေသော ဒန်းတစ်စီးပေါ်တွင်ရောက်နေသူတစ်ယောက်သဖွယ် ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သွားရှာ၏။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် သူ့အကြည့်များမှာ ခြေဖနောင့်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားရှာတော့သည်။ ရွှမ်းကျီး၏ဘယ်ဘက်ဦးနှောက်သည် သူ့ကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင်အသည်းအသန်လုပ်ဆောင်နေပြီး စိတ်အေးအေးထားရန် သတိပေးနေသည်။ သို့သော် သူ၏ညာဘက်ဦးနှောက်ထဲတွင်မူ 'ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့' ဟူသည့် စကားတစ်ခွန်းသာရှိနေခဲ့ပြီး ကောင်းကင်ယံသို့ မီးတောက်မီးလျှံများ တစ်ဟုန်ထိုး ဆန်တက်သွားလုမတတ် ပူပြင်းတောက်လောင်နေသည်။ အပူအအေးမညီမျှသော ဦးနှောက်နှစ်ခြမ်းမှာ အပူစီးကူးသွားသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဟာရီကိန်းမုန်တိုင်းတစ်ခု ရုတ်ချည်းဖြစ်ပေါ်လာပြီး လည်ပင်းပေါ်ရှိ အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းသည် အခြေခံအားဖြင့် သူ၏ဇီဝကမ္မလုပ်ငန်းဆောင်တာများ ပျောက်ဆုံးသွားရှာတော့သည်။
