Wicked

Chapter 39

The boy

NASA KALAGITNAAN sila ng biyahe nang magtanong si Zhuri kay Sven.

"Can I ask?" Tanong niya rito sa kalmadong boses.

Tumingin ito sandali sa rearview mirror para masilip siya bago tumingin ulit sa daan. "Sure, darling. What is it?"

"I know it's private but I still want to ask. Malay ko, baka sagutin mo." Aniya. "Is there a reason sa pagsali mo sa organisasyon?" Tanong niya uli sa lalaki.

Agad naman sumagot ito. "Yes," sagot ni Sven na ikinatitig ni Zhuri sa mga mata nito ng ilang minuto. Nag-iwas siya ng tingin. Hindi na dapat siya magtatanong pa dahil alam niyang pribado iyon pero may sinabi pa ito. "Want me to tell you the reason?"

"Sure," agad niyang sagot at umayos ng upo. Gustong-gusto niyang malaman ang rason.

"Well, before I say it too you. Always remember that I love you, okay?" Anito na ikinaramdam ni Zhuri ng kaba, pero agad rin nawala ng mali pala ang iniisip niya. "May hinahanap kasi akong babae. "

"Babae?"

"Yep. I save her many years ago. Pinadala ko siya sa safe na lugar na hindi ko alam kung saan, basta pinadala ko lang siya na alam kong ligtas siya roon. And the reason why kung bakit ako pumasok sa organization is because I want to find her. Hindi ko na siya nakita matapos ko siyang iligtas. Gusto ko siyang makita because I feel something na hindi ako makontento na hindi siya makitang ligtas talaga," paliwanag nito na ikinatango na lang niya.

Hindi alam ni Zhuri kung ano ang mararamdaman. Sinabi na nito na siya ang mahal pero bakit ganoon? Parang may kumurot sa puso niya.

"Ah, ganoon ba?" Aniya na ikinatango nito. Kahit medyo hindi na komportable sa topic ay nagtanong pa rin siya. "Nakita mo na ba siya?" Makulit na tanong niya.

"Hindi pa," walang pag-aalinlangang sagot nito sa kanya.

Huminga si Zhuri nang malalim at tinanong ulit ito. "If.. nakita mo na siya, what will you do?"

Ilang sandali itong natigilan, tila nag-iisip bago sagutin ang tanong niya. "I want to ask her if her life is okay now, that's all," sagot ni Sven na ikinatango niya lang. "Ikaw? Is there a reason sa pagsali mo sa organisasyon?" Tanong nito na ikinaisip niya sandali.

Sasabihin ko ba? Of course, sasabihin ko. It's unfair kung hindi. Sinabi nga ni Sven ang rason nito kung bakit ito pumasok sa organisasyon, eh. "I have a two reason. One is that, my family wants me to join the organization. And I said 'Yes' as a thank you. "

"Thank you?" Takang tanong nito.

"Yes, thank you. Because they save my life, too. "

"They save... your life?" Kunot-noong tanong nito, naguguluhan.

Maikling napangiti si Zhuri ng maalala ang nakaraan. "Yes. "

"What do you mean?"

Nagkibit-balikat siya dahil wala siyang masagot. Hindi pa handang sabihin dito ang nakaraan niya dahil hindi pa siya handa. "Long story. Intindihan mo na lang, please?"

Wow, for the first time I said please.

Natatawang wika ni Zhuri sa isipan. "I understand, don't worry." Tugon nito na ikinangiti niya at ikinahinga ng maluwang. "How about the second reason?" Tanong nito sa kanya na agad niya naman sinagot ng walang pag-aalinlangan.

"Years ago. There is a man who save me. He gave me a second life—ah no, another life dapat. And just like you, I want to see him and say thank you for saving me and giving me another life." He freed me from evil people. Nakangiting paliwanag ni Zhuri kay Sven.