Wicked

Chapter 67

Meet the parents

NANG MAKAPASOK si Zhuri sa mansion ay agad siyang sinalubong ng mainit na yakap ni Sven. Napangiti siya sa ginawa nito at tinapik-tapik ang likod nito.

"Damn, baby. Don't make me worried. I'm overthinking that you're having a panic attack that's why you're not answering my calls..." Nag-aalalang wika nito at hinarap siya para silipin kung maayos ba siya. "Kung aalis ka, please tell me para alam ko."

Lihim na natawa si Zhuri sa mukha nitong puno ng pag-alala. Shit, I'm so in love in this man. "First of all, I'm not having a panic attack. Naka-mute lang phone ko kaya hindi ko alam na tumatawag ka pala. And second, of course I will call you pag umatake na naman. And last, sorry dahil nagpag-alala kita at magpapaalam na ako sayo sa susunod." Aniya at hinalikan ito sa pisngi.

Agad naman itong kumalma sa ginawa niya. Parang magic ang paghalik ni Zhuri sa pisngi ni Sven na agad nawala ang pag-aalala. "So, saan ka ba nagpunta at kailangan naka mute pa phone mo?" Tanong nito na ikinatigil niya sandali. She's thinking kung sasabihin ba or hindi kay Sven.

And Zhuri chose the right one, because she don't want to lie. "Kay Mr. Daveroux. Your father, Sven." Sagot niya na ikinatahimik nito sandali.

Nang makitang umigting ang bagang nito, marahan niyang hinawakan ang pisngi nito at hinaplos. "Calm down, darling," pagpapakalma niya na agad naman sinunod.

Huminga ito ng malalim. "What.. did he say? Did he hurt you?"

"No, he didn't hurt me," agad niyang tanggi.

"Then, what did he say? Please tell me, baby. I'm fucking worried."

Napabuntong-hininga si Zhuri at tumikhim muna bago ito sagutin. "Ahmm... Your father said that.. he doesn't like me as your... wife." Aniya na ikinapikit nito sandali.

Kita niyang kumuyom ang kamao nito. "Sabi ko na nga ba," bulong nito sa sarili na rinig ni Zhuri.

Marahan niyang hinawakan sa braso si Sven para kumalma ito. "Hey, it's okay. I'm fine. You know me, hindi ako nagpapatalo kahit kanino 'di ba?"

Tumango ito at nanlalambing na niyakap siya sa beywang niya. Mahinang natawa na lang siya sa ginawa ni Sven at niyakap na rin ito. "What did you say to him after he said that?" Tanong nito kalaunan na ikinangiti niya ng maikli.

"Sabi ko wala siyang magagawa. We love each other kaya hindi niya tayo mapaghihiwalay," tugon niya.

Hindi na ito nagsalita, nanatiling nakayakap ito sa kanya nang amuyin at dampian ng halik nito ang leeg niya. "You smell good, baby. I want to eat you," bulong nito sa tenga ni Zhuri na ikinainit ng pisngi niya. Humiwalay siya rito para pitikin ang noo nito. "Ouch!"

"Stop that, Sven. Mamaya na ang landi," suway niya rito na ikinatawa lang nito.

Napailing naman si Zhuri. Hayst. Sven will always be Sven.

Umupo sila sa sofa at agad naman si Zhuri napangiti ng sumulpot ang aso na si Goldy sa harapan niya.

"Hey, baby. Miss me?" Tanong niya sa aso na agad namang tumahol at winagayway ang buntot.

Hinaplos niya ang malambot na buhok ng aso at napatingin kay Sven na tumayo at nagtungong kusina.

Nagtaka si Zhuri sa ginawa ng lalaki kaya hinintay niya itong bumalik. Pag balik nito, may dala na itong meryenda na ikinangiti ng malapad ni Zhuri.

"Here," ani Sven at nilapag ang plato na may lamang pagkain sa center table ng sala. Bumalik na ito sa pagkakaupo sa tabi niya at kinuha ang isang sandwich para itapat sa bibig niya. "Say, ahh.. " sambit nito sa kanya na ikinatawa niya na lang.