[☯️] zakończone
❝a tiger in a herd of hunters kills the most❞
Charlie Wilson to poseł republikański, walczący o fotel prezydenta USA. Mężczyzna z ciężką przeszłością wraz z silnymi ambicjami stara się zaiskrzyć na arenie polityk, jako pełen zau...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po pokazie tańców i przyjemnym wieczorze w centrum Szanghaju powrócili w radosnej atmosferze do Jadeitowego Pałacu na rodzinną kolację. Wszyscy wydawali się rozpromienieni, mimo że ostatni swobodny dzień w Chinach sunął nieubłaganie ku końcowi. Zhangowie uśmiechali się szczęśliwie, komentowali piękne ozdoby świąteczne, majestat przedstawień, a w tym wszystkim Xiao spostrzegł, że nawet wiecznie niepocieszona oraz skrzywiona babka Ping uśmiechnęła się na ułamek sekundy. W jej wąskich, poczerniałych smutkiem starości oczach przez moment przemknęły żywe, najszczęśliwsze iskierki.
Stół w głównej jadalni uginał się od parujących, pięknie pachnących dań. Kluseczki Jiaozi, noworoczne ciasto z kleistego ryżu i cukru trzcinowego Nian Gao czy ryżowe kuleczki z fasolowym nadzieniem Tangn Yuan znikały z talerzy, z prędkością światła. Rozmowy nie cichły podczas łapczywego przeżuwania, a w przerwach na oddech niosły się śmiechy oraz beztroska. Nikt z mieszkańców Jadeitowego Pałacu nie pamiętał tak radosnego zakończenia obchodów Księżycowego Nowego Roku. Obecność Chaoxianga zawsze wzbudzała dyskomfort, rodzina spożywała tradycyjny posiłek w ciszy. Święta ze Smokiem nigdy nie były rodzinne, zawsze kończyły się kłótnią.
Naczynia powoli kończyły filharmonię brzdęków wymieszaną z nagminnym mlaskaniem oraz sirobaniem. Rozmowy zmieniały się w westchnienia uciechy i najedzenia, a wskazówki zegara sunęły do coraz późniejszych godzin. Ostatnim elementem obchodów był pokaz płynących lampionów, wypuszczanych o godzinie dwudziestej drugiej.
Yareli spojrzała pośpiesznie na pozłacany zegarek na bransoletce, natychmiast odłożyła metalowe pałeczki na stół.
— Dziękuję za posiłek. Wybaczcie mi, będę uciekać do moich dziewcząt. Zobaczymy się na pokazie lampionów — odezwała się cicho. Otarła kącik ust serwatką i podniosła się z jedwabnej poduszki.
Wszyscy skinęli głowami. Lady Yeh rozgraniczała świętowanie między Zhangami a ukochanymi członkiniami Xiuying. Te, które nie mogły wyjechać z siedziby w Huzhou, świętowały Księżycowy Nowy Rok ze swoją panią do południa. Yareli czuła się zobowiązana, aby dotrzymać towarzystwa dziewczętom, które brały udział w misji.
Xiuying było jej jedyną rodziną.
Yareli roztrzepała jeszcze przekornie krucze włosy przeżuwającego pierożka Xiao, z uśmiechem umknęła w głąb pałacowego labiryntu pokoi. Gdy pozostał zapach słodkich perfum, a Xiao wydał niezadowolony pomruk oraz o mało nie opluł się jedzeniem, cała rodzina Zhang zaśmiała się rozkosznie.
— Yareli wyraźnie cię polubiła — zagaił wujek Dongyang, zapchał usta listkiem sałaty oraz owocami morza.
— Raczej polubiła gnębienie go — skomentowała z uśmiechem Shiyun, wymierzając w poszkodowanego mężczyznę kuksańca pod żebro.
Xiao oddał jej tym samym, zgromił drażliwym spojrzeniem, po czym popił resztki jedzenia w ustach zieloną herbatą.
— Mam wrażenie, że Yareli próbuje dać mi odrobinę matczynego ciepła w zamian za to, że ukrywa tożsamość mojej matki dla własnych celów. To nie jest zła osoba, widać, że czuje się winna, szantażując mnie takimi danymi — westchnął ciężko, unikając zaintrygowanych spojrzeń rodziny oraz siedzącego obok Charliego.
