Beni salmayacaklar mıydı? Daha ne istiyorlardı ki? Bana söylenen her yalanı itiraf etmişler,gözümün önünde Zayn'ı öldüresiye dövmüşler ve tahmin bile edemediğim bir yerlere atmışlardı. Ben ise ne yemek yiyor ne de su içiyordum.
Kendimi bilinçli olarak biyolojik intihara götürüyordum. Zaten burdan sağ çıksam bile ilk yapacağım şey intihar etmek olacaktı. Hayatımın yalanlar üstüne kurulu olmuş olması mı yoksa en güvendiğim kişilerin bile bana ihanet etmiş olması mı daha kötü karar verememiştim.
"Jess."
Babam olacak o adamın sesini duyunca her zamanki gibi tepki vermedim. Sıkıntıyla nefesini verdiğini duydum. Yanıma geldi ve önümde dizlerinin üstüne çöktü.
"Jess bak bu hale gelmemelisin. Güçlü durman gerek. Aynı..." derken lafını kestim.
"Annem gibi mi? Senin gibi mi? Hanginiz gibi baba(!)? Birisi ömrüm boyunca bana yalan söyleyen kişi,diğeri ise 19 yıl boyunca saklandığı delikten bir anda çıkıp hayatımın içine sıçan adam? Hanginiz gibi olmalıyım?"
Laf söylemeden dediklerimi dinlemeye devam edince daha da şiddetlendim.
"Sen bile biliyorsun. O yüzden ellerimi çözmüyorsun,çünkü sende kendinin ne kadar aşağılık olduğunun farkındasın. Ama biliyor musun? Çözme ellerimi ki bende burda böyle ölüp gidiyim. Benim için daha kolay!" dedim ve kafamı tekrar önüme eğip gözlerimi kapadım.
"Kolay olmadığını biliyorum ama ben senden kaçmadım. Annen yüzünden uzaklaşmak zorunda kaldım ama..."
Bu sefer lafını kahkahamla kesince şaşırdı.
"Hep beni takip ettin değil mi? Öyle mi? Erkek arkadaşlarımdan ayrılıp eve geldiğimde babam sandığım benimle dalga geçerek bana zarar verirken neredeydin baba? Bana vururken nerdeydin? Annemi döverken nerdeydin?"
Söylediklerimle gözleri kocaman oldu. Bunları duymayı beklemediği belliydi.
"Size dokundu mu?"
Cevap vermeyince sinirle ayağa kalkıp daha şiddetli bağırdı.
"Size dokundu mu o?!"
"İçkili olduğu zamanlar bir kere yaptı. Her seferinde gelip hayatının içine sıçtığımızı söylerdi. Neden olduğunu yeni yeni anlıyorum."
Ellerini nereye koyacağını bilemez gibi durmadan hareket ettiriyor,olaylara anlam yüklemeye çalışıyordu.
Bir anda geldi ve ellerimi çözdü.
"Adamlara seni evine götürmesini söyleyeceğim. Ya da kaldığın otele. Bu iş bitmedi Jess. Sen her şekilde benim kızımsın ve seni 19 yıl sonra bulmuşken kaybetmeye niyetim yok." dedi ve alnımı öpüp hızlı adımlarla ambar gibi yerden çıktı.
Iplerin kestiği bileklerimi ovuşturarak sandalyeden kalktım ve kapıya yürüdüm. Havanın karanlık olduğunu görünce ne kadar zamandır o yerde olduğumu düşündüm.
Adamlar beni bir arabaya bindirip kaçırdıkları otele geri getirdiler. Hızla inip içeriye girdim ve odama çıktım.
Insanlar üstümün haline bakarak ne olmuş olabileceği hakkında tartışıyorlardı ama kimsenin dediklerini duymadım.
Odama girdiğim gibi yatağın üstünde ölü gibi yatan Zayn'ı gördüm.
Cidden ölü gibi yatıyordu. Çünkü ne göğsü inip kalkıyordu ne de hareket ediyordu. Kendimi kaybetmeden önce duyduğum tek şey yardım çığlıklarımdı...
Umarım bölümü beğenmişsinizdir kısa mı oldu bilmiyorum pek :D Neyse okuduğunuz için teşekkürler,öpücükleeeer :*
