Şimdi öncelikler selamlar. Sizinle kısacık bir konuşma yapma ihtiyacı içerisindeyim. Şöyle ki, bildiğiniz ve isyan ettiğiniz gibi baya uzun süre yeni bölüm yazamadım. Ve benim de kişisel nedenlerim vardı. Bütün yıl okulun ya da sınavların olmasına aldırmadan telefonumdan bile yazmışken,yazın kendime biraz tatil hakkı tanımam suç görülmüş. Üzgünüm.
Bu laflarım herkese değil,gayet saygılı bir şekilde belirtenler de vardı ama bana gelen mesajların hadsizliğini size burada anlatmaya içim el vermiyor. Bölümün gecikmiş olması bu kadar düşmenizi mi gerektirirdi? Evet yazmak istemedim çünkü o anda denize girmekle,bisiklet sürmekle arkadaşlarımla ve ailemle takılmakla meşguldüm. Tıpkı sizin yaptığınız gibi. Ama siz yaparken sorun değil çünkü siz sadece 10 dakikanızı ayırıp hikayeyi okuduktan sonra işi bitiriyorsunuz. Üzgünüm ama benim hikaye yazmaktan başka işlerim de var. İşte bu yüzden finali 40. bölüm yapmaya karar vermiştim.
Ancak bir arkadaşımız bana mesajlarda gözlerimin dolmasını sağlayacak kadar duygulu bir mesaj atınca bu fikrimi değiştirdim. Şu anda kaçıncı bölümde olacağı belli değil ancak o kadar da yakın değil. Sadede gelirsem, demek istediğim şey şu. Yıprandım. Aynı anda 4 hikaye yazıyorum ve en çok zamandır bu hikayeyle uğraşıyorum. En çok emek harcadığım hikaye buyken, yorumların ve vote ların azlığı yazma şevkimi elimden alıyor. Hikayeyi sevdiğinizi,severek okuduğunuzun farkındayım ama bölümlerin kısalmasını ve tatsızlaşmasını istemiyorsanız sizden ricam beni de teşvik edecek şeyler vermeniz. Umarım demek istediklerimi kırıcı olmadan belirtmişimdir. Ve umarım beni kırmadan bu dediklerimizi sadece 2 dakika düşünürsünüz. Şimdi gidiyorum ve sizi hikaye ile baş başa bırakıyorum. İyi okumalar.
**
Etrafımdaki sesler mi yok olmuştu,yoksa ben mi duymuyordum. Sanki dünya dönmeyi bırakmış cevabımı bekliyor gibiydi. Ve tabi ki önümde diz çökerek umutla gözlerimin içine bakan Zayn'da aynı öyle.
"Jess?" diye seslendiğinde hızla silkinerek kendime geldim. Odağını kaybetmiş gözlerimi terkar ela gözlerine çevirirken yüzümde istemsizce bir sırıtma belirmişti. Bunu gördüğünde yüzündeki endişenin yavaşça kaybolduğunu gördüm.
"Evet Zayn. Teklifini kabul ediyorum." dediğim anda elindeki kutuyu umursamadan hızla doğrularak sıkıca bana sarıldı. Aynı şekilde karşılık verirken saçlarımın arasına kondurduğu öpücükleri hissedebiliyordum.
"Yalnız ben daha 20 yaşındayım ve evlenmeye hazır değilim." dediğimde güldü.
"Nişanlım olman bile bana yeter. Düğünü sonra düşünürüz." dediğinde tatmin olmuş bir şekilde gülümsedim ve dudaklarımızı hızla birleştirdim. Hala dinmemiş olan özlemim terkrar yüz üstüne çıktığında daha büyük bir açlıkla öpmeye başladım.
Nefessiz kaldığımızda ilk kez geri çekilen O'ydu. Alınlarımızı birbirlerine yaslayarak derin nefesler alırken ela gözlerini benimkilere dikti.
"Seni canımdan bile çok seviyorum." dediğinde gülümsedim.
"Ben de." dediğimde sonunda elindeki kutuyu hatırlayarak hafifçe geri çekildi. Yüzüğü yavaş hareketlerle kutusundan çıkardıktan sonra sağ elimi alarak yüzüğü parmağıma geçirdi. Pırlanta etraftaki ışıkların altında pırıldarken Zayn'a baktım.
"Eh sende teklifimi kabul ettiğine göre eve gidebiliriz." dediğinde gülümseyerek kafamı salladım. Sonra da kolunu omzuma atarak beni tekrar arabaya götürdü. O güzel çiçek manzarasına son bir kez baktım. Yola çıktığımızda kafamı hafifçe koltuğa yaslayarak Zayn'ın güzel yüzünü seyretmeye başladım.
