Öncelikleee bu son partımız. Sizinle kısa bir veda konuşması yapmak istiyorum. Zaten teşekkür notunu da yazıcam ama işte burda konuşalım istiyorum.
Bu hikaye benim en sevdiğim hikayem. Bu kadar tutmasından dolayı değil,hayır. Bu hikayeyi yazarken ilk kez karaktere kendimden de bir şeyler kattım. Hani böyle olsa ben ne tepki verirdim diyerek yazdım bu hikayeyi. Evet kızımız dengesizdi,ki ben de bazen öyleyim. Yani anlayacağınız bu hikayede beni okudunuz. Acısıyla tatlısıyla,sevinciyle üzüntüsüyle bu hikayeyle tam tamına 1 yıl geçirdik. En başta bu hikayeyi sadece ve sadece can sıkıntısı yüzünden yayınlamıştım. Asla ama asla devam edeceğimi düşünmemiştim. Ama haftalar sonra açıp bir baktım ki herkes bu saçma ve basit bölümü beğenip devamını istemiş.
Bende o hevesle ardı ardına bölümler koymaya başladım ve işte şu ana kadar geldik. Ben sizi bekletmemek için geceleri ertesi gün sınav olup olmamasını umursamadan telefonumdan yazdım,sizde gece geç saatlere kadar beklediniz. Bunun için gerçekten minettarım. Beni ve karakterlerimizi asla yanlız bırakmadınız ve her zaman yeni bölümü büyük bir merakla beklediniz. Size bunun için ne kadar teşekkür etsem azdır. Tekrardan,teşekkür ederim.
Şimdi ayrılık vakti. Evet ben bunu yazarken neredeyse ağlamak üzereyim. En az sizin kadar bende bu hikaye bitmesin istiyorum. Ama malesef her güzel şeyin bir sonu olmalı. İşte bu da o güzel şeyin sonu. Ama sizi ve beni sevindirecek küçük bir haber. Dediğim gibi 2. kitap çıkıyor. Ve tekrar dediğim gibi bu kitap sadece Jessica ve Zayn'den alakalı olmayacak. Ve dediğim gibiiiii onların çok ama çok yakınlarından biri ile alakalı olacak. Sonda bu kişinin kim olduğunu rahatça anlayacaksınız zaten. Şimdi iyi okumalar ve mutlaka Multimedia'da ki şarkıyla okuyun canlar :D Öptüm sizi :*
Mutluyum. Hayatımda hiç olmadığım kadar. Mutluyum. Aynada kendime bakarken gördüğüm tek şey yıkılmışlık değil artık. Artık gördüğüm arkadan belime sarılıp ela gözlerini aynadan benimkilere diken O. Gördüğüm şey aşk. Herkesin uğruna ölebileceği şey. Uğruna romanlar,şiirler,şarkılar yazılan şey. Ve şimdi ona sahibiz. Asla kaybetmemek üzere.
Aynadan baktığımda üzerimde ki gelinliğe tezat oluşturacak teninin beni sarmaladığını görüyorum. Ona kocaman bir gülümseme gönderdikten sonra kafamı omzuna doğru yaslayıp hafifçe çıkmaya başlayan sakallarından öpüyorum.
"Kusursuzsun." diye mırıldanıyor kulağıma. İçten bir kıkırdamayla elimi kaldırıp elimi yüzünde gezdiriyorum. Kıkırdadığını duyduğumda aynadan tekrar gözlerimizi birleştiriyorum. Bana o güzel gülümsemelerinden birini bahşettikten sonra aşık olduğum sesi ile konuşmaya başlıyor.
"Sana binlerce defa daha aşık olabilirim." diye mırıldandığında onu öpebilmek için vücudumu ona döndürüyorum. Öpebilmek için kafasını tutup kendime çektiğim sırada kapının çalınmasıyla bu büyülü an bozuluyor. Ve bozuldu.
"Gir!" diye seslendiğimde içeriye utangaç bir şekilde giren Miranda'ya baktım.
"Şey artık aşağı inip törene katılmanızı istesem,kabalık mı olur?" dediğinde Zayn'e bakıp güldüm. Onun da gözlerini çevirmeden beni izlediğini görünce midemde ki kelebekler tekrar harekete geçti.
"Tamam ben aşağı iniyorum. Beni orda tanırsın. Rahibin yanında ki ben olucam." dediğinde gülerek elimi salladım.
"Beyazlı olan da benim. Tanırsın zaten." dediğimde kıkırdayarak kafasını salladı. Ardından da arkasını dönüp odadan çıktı. Onun çıkmasıyla içeriye doluşan kızlara küçük bir bakış atıp kollarımı kaldırdım. Bu işi bekliyorlarmış gibi koşturarak yanıma geldiler ve gelinliği düzeltmeye başladılar. Açık bıraktığım saçlarıma duvağı da yerleştirdikten sonra geri çekilip son bir kez bana baktılar.
