Şeey öncelikle merhabaaa. Şimdi size bir şeyi haber vermeye geldim. Bir arkadaşınız 'SmilerForever2' bana Moviestarplanet'te hikayenin filmi gibi bir şeyi çekebilir miyim dedi. Ben ne olduğunu pek bilmesem de işte kabul ettim. Açıkçası böyle bir şeylerle çabalamanız çok hoşuma gitti yani bu hikaye bildiğiniz gibi benim için çok değerli,sizin içinde öyle olması çok güzel bir şey.
Başından beri hikayeye bu kadar destek çıkıp takip ettiğiniz için ne kadar teşekkür etsem azdır. Sizi çok ama çok ama çok seviyorum. Ve iyi okumalaaar :)
Her şeyin bir rüya olmasını umuyordum. Ama malesef ki bu bile beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Şu anda nerede olduğumuza gelirsek hastane koridorlarında Marry'nin durumunu öğrenmek için bekliyorduk.
Zayn bir tarafta ben bir tarafta çocuklar bizim yanımızda ve sanırım kızın da babası bir tarafta. Anlayacağınız sadece bekliyoruz.
"Eğer kızıma ve torunuma bir şey olursa seni öldürürüm." diye üstüme doğru yürüyen adamı görünce biraz geri çekildim. Evet gerçekten de kızın babasıymış.
"Ona bir şey yapmadım. Kendisi düştü." dediğimde alaycı bir şekilde güldü.
"Eminim öyledir." dediğinde aldırmadan tekrar duvara yaslanıp beklemeye devam ettim. Yaklaşık 15 dakika sonra doktor çıkınca herkes ona doğru yürüdü.
"Hastanın yakınları mısınız?" dediğinde o adam atladı.
"Babasıyım. Bu da sevgilisi." dediğinde derin bir nefes aldım. Tamam Jessica yaşlı bir adamı öldürmek iyi bir şey değil.
"Hastanın durumu iyi. Başına dikiş attık. Onun dışında kalıcı bir şey olacağını sanmam." dediğinde atladım.
"Bebek nasıl?" dediğimde doktor şaşırarak bana döndü.
"Bebek mi?" dediğinde hepimiz kafamızı onaylar anlamda salladık. Bu sırada Marry'nin babasının olduğu yerde huzursuzca kıpırdandığını gördüm.
"Eğer söz konusu bir bebek olsaydı,düşme ihtimali yüksekti. Ancak hastanın karnında olabilecek tek şey yediği yemeklerdir." dedi ve yüzümüze bir kez daha baktıktan sonra yanımızdan uzaklaştı. Yer ayaklarımın altından kayar gibi hissederken Zayn'ın adama döndüğünü gördüm.
"Bana yalan söylediniz!" diye resmen hırladı ve bir anda yumruğunu adamın suratına geçirdi. Ağzımdan çıkan çığlıkla hızla ileri atılarak Zayn'ın koluna yapıştım. Durması için onu geriye iterken diğerleri de adamı tutuyorlardı.
"Zayn sakin ol. Lütfen." diye ellerimle yüzünü tuttuğumda derin nefesler alarak gözlerini benimkilere çevirdi.
"Bizi ayırdılar Jessica. Onlar yüzünden neredeyse seni kaybediyordum." dediğinde tekrar sinirlendiğini gördüm. Ellerimi yanaklarına koyarak tekrar gözlerimin içine bakmasını sağladım.
"Zayn lütfen. Sakin ol. Kavga hiçbir şeyin çözümü değil." dediğimde sonunda kafasını salladı ve bir iki adım geri gitti. Duvara yaslanarak yere oturduğunda ben de aynı şeyi yaparak yanına oturdum. Kaç saat o halde konuşmadan durduk bilmiyorum.
Sonunda doktor gelip o salağı görebileceğimizi söylediğinde Zayn kalkmama yardım etti. Babasının önüne geçtiğini gördüm.
"Onunla konuşacaklarımız var. Sen bekle." dedi ve itiraz beklemeden elimden sürükleyerek beni odaya çekti. Odaya girdiğimizde yavaşça yattığı yerde doğruldu ve ben orada yokmuşum gibi davranarak Zayn'a baktı.
"Zayn." diye ağlamaklı bir sesle konuştuğunda Zayn'ın tuttuğum elini daha çok sıktım.
"Her şeyi öğrendik. Numaralarını başkasına yedirtirsin artık." dediğimde sonunda beni hatırlamış gibi baktı.
"Sen. Beni sen ittirdin." dediğinde Zayn sakin olmam için elimi sıktı. Derin nefesler alırken suratıma gıcık olduğuna inandığım bir gülümseme yerleştirdim ve elimi Zayn'ın elinden kurtararak hafifçe ona yürüdüm.
"Bak Marry. Bebek yok. Sen yalancı bir sürtüksün. Olay bitti. Anladın mı? Yalanlarını uygun yerlerine sokarak onlardan hamile kalabilirsin artık." dediğimde dişlerini sıktığını gördüm. Sonra da yüz ifadesine zevkle sırıtıp tekrar Zayn'ın yanına döndüm.
"Eğer bize bir kere daha yaklaşırsan,yaşamından işte o zaman endişe duy." dedi ve elimi sıkıca tutarak beni odanın dışına çekti. Biz çıktığımızda babası olacak o adam hemen içeri girdi. İçeriden gelen kırılma seslerine sırıttıktan sonra bize telaşla bakan çocuklara döndüm.
"Ee yani şimdi tekrar birlikte misiniz?" dediklerinde tam ağzımı açıyordum ki Zayn konuştu.
"İlk konuşmamız gereken şeyler var." dedi ve çocukları beklemeden beni tekrar sürükleyerek hastanenin çıkışına doğru yürümeye başladı. Beni arabasının içine resmen itekledikten sonra sürücü koltuğuna geçip hızla sürmeye başladı.
Sonunda bir kafenin önüne gelince onun beni yine çekiştirmesini beklemeden arabadan indim ve etrafıma bakınmaya başladım. Uçurum kenarı gibi bir yere gelmiştik.
"Ne konuşmak istiyorsun?" diye ona döndüğümde aslında o çoktan dibime gelmişti.
"Her şeyi!" diye bağırdığında şaşkınlıkla geriye doğru yalpaladım.
"Bana güvenmedin! Beni dinlemedin bile! Jessica kendine zarar verdin! Hepsi sadece kahrolası inadın yüzündendi! Benimle kalarak her şeyi birlikte aşmamız gerekiyordu! Senin bana güvenmen gerekiyordu!" diye avazı çıktığı kadar bağırdı.
"Burada sorun olan sadece benim değil mi? Her zaman hataları yapan sensin ve bunun cezasını çeken benim! Her zaman ama her zaman acı çeken,bir şeyleri kaybeden benim! Senin yüzünden kaçırılan benim! Dövülen benim! Sen ve senin kahrolası işlerin yüzünden yaralanan. HER. ZAMAN. BENİM!" diye ondan daha fazla bağırdığımda yüzünün artık kızarmaktan morarmaya doğru geçtiğini gördüm.
"Sadece acı çeken sensin değil mi? Etrafındaki herkes seni mutlu etmeye çalışıyor ama her zaman bir şeylerden dolayı acı çeken kişi sensin! Seni kaçırdıklarında sence ben ne yapıyordum Jessica? Dans mı ediyordum? Hayır! Seni bulmaya çalışıyordum. Sana zarar gelmemesi için elimden gelen her şeyi yaptım! Her şeyi!" dedi ve geriye doğru giderek benden uzaklaştı.
"Ama sen her zaman kızacak,hoşlanmayacak şeyler buldun. Sen isteseydin ayaklarının altına dünyayı sererdim ben! Ama sen her zaman bunu göremeyecek kadar bencil oldun. Üzgünüm Jessica. Benden bu kadar." dedi ve ellerini havaya kaldırarak kendisini gösterdi.
"Ben bittim."
Ve gitti. Öylece. Beni tam uçurumun kenarında aşağı bırakıp gitti...
