Beklettiğim için çok özür dilerim,bölüm büyük ihtimalle yarın,herhangi bir aksiliğe karşın cuma akşamı gelecek. Bayramınız kutlu olsuuun ve iyi okumalar :)
"Onun yüzünden o kadar şey kaybetmişken bile onun yanında durabiliyorsun!" Bağırışı herkesin içerisinde yankılanırken sırıttım. İnsanlar büyük bir heyecanla bizi izlerken Miranda'ya şaşkın gözlerle bakan Zayn'e döndüm.
"Duruyorum evet,çünkü onunlayken acı çeksem de onsuz olduğum zaman öleceğimi biliyorum. Bunu sen asla anlayamayacaksın. Çünkü seni hiçbir zaman sevmeyecek. Seni kimse(!) hiçbir zaman sevmeyecek! Sen her zaman bir hiç olacaksın. Tıpkı şu an olduğun gibi." En yakın arkadaşımın kocama aşık olduğunu öğrenmemin üzerinden 5 dakika geçmişti ve ben şu anda onu bir dünya insanın ortasında rezil ediyordum.
"Ne sanıyordun ki?" Gülerek ona doğru yürüdüğümde sıktığı çenesini biraz daha zorladı.
"Benden ayrılarak sana geleceğini mi? Çocuğumuzu kaybettiğimiz için ayrılacağımızı mı? O kadar şey yaşadıktan sonra bu kadar kolay yıkılabileceğimizi mi düşündün? Cidden mi? Ayrılsak bile sana geleceğini mi düşündün?" derken geri çekilerek kahkaha attım.
Çocuklar,Zayn ve diğer insanlar donmuş bir şekilde beni izlerken yüzümü ciddileştirerek tekrar Miranda'ya döndüm.
"Bir kere görev için yardım almış olduğu sürtüğe dönüp bakacağına gerçekten ihtimal vermemişsindir umarım ha?" Yanağından aşağı kayan damlaya acıyarak baktıktan sonra bir adım geri çekildim.
"Sen bir hiçsin. Ve emin ol her zaman öyle kalacaksın."
