Öncelikle şu anda yazarken ne kadar duygulandığımı belirtmek istiyorum. İyi kötü yaklaşık 1 yıldır birlikteyiz. Siz Jessica ve Zayn'ı desteklediniz ben yazdım. Aşklarına hep birlikte tanık olduk. Ben yazarken mutlu oldum siz okurken. Ama her güzel şeyin sonunun geldiği gibi bu hikayenin de sonu geldi. Şimdi hepinizin üzgün bir şekilde olduğunuzu biliyorum ama size müjdeli bir haber vermiştim,2. kitap hakkında. Evet 2. kitap bu kitap bittiği an gelicek veee o hikayede Jessica ve Zayn'de burda olduğu kadar olmasa da yer alacaklar. Çünkü finalde anlayacağınız bir olay üzerine yine onları ilgilendiren bir kişinin hikayesi olacak o.
İşte şimdi geldik finalin ilk partına. Sanırım 2 parttan oluşan bir final olucak. Elimden geldiği kadar uzun yazmaya çalışacağım. Siz de son kez doya doya okuyun bende onları doya doya son kez yazıyım diye. Hadi bakalım iyi okumalar :D He ayrıca mutlaka Multimediadaki şarkıyla okuyun. Mutlaaakaa :D
Bazen bazı şeyleri yaparken kalbinizin yerinde kocaman bir kaya parçasının olduğunu hissedersiniz. Aslında o şeyi yapan siz değilin,sizin taşlamış kalbinizdir. İşte herkesin şok olduğu o şeyi de yapan tamamen benim kalbimdi. Ama taşlamış olanı. İhanet duygusunu hiç yaşadınız mı bilmiyorum, yaşadıysanız da böylesini yaşadınız mı onu da bilmiyorum. En yakın arkadaşınızla sevgilinizin sizin arkasından yaptıklarına böyle tepki verdiniz mi, onu da bilmiyorum.
Tek bildiğim babamın elime tutuşturduğu silahı ona doğrulttuğumda içimde ki acıma duygusunun paramparça olduğuydu. Sevgi yoktu,acıma yoktu. Sadece ve sadece o ihanet vardı. Ve şu anda da pişmanlık duygusu. Bazı gerçekleri öğrenmenin verdiği şaşkınlık ve dediğim gibi tamamiyle pişmanlık.
Bazı şeylerden kastımın aslında gerçekten ihanete uğramadığımı öğrenmek olduğunu hepiniz anlamışsınızdır. Hayatımda yaptığım bir sürü şeyden dolayı pişman oldum. Sevgili seçimlerimden tut bölüm seçimlerime kadar.
Ama hiçbirinin kalbimdeki acısı bu kadar büyük olmadı. Aslında her şey için çok geç. Pişman olmak içinde. Çünkü size bahsettiğim olay tam tamına 4 yıl önce yaşandı. Biz daha 21 yaşındayken,hayatımın en güzel olduğuna inandığım zaman. Kimse bana gelip gerçekleri anlatma gereksiminde bulunmamışken yaşandı.
Onun olduğu her yerden arkama bile bakmadan kaçtığım yıl içinde yaşandı. Tam 4 yıl önce. Evlilik teklifinin en romantik halini aldığım yılda yaşandı. Ve şimdi hepsi geçmişte kalan küçük noktalar. Kimse o anları geri getiremiyor ya da yerine yenilerini koyamıyor.
Onsuz yaşadığım 4 yıl boyunca hayatımda yaşamadığım kadar acı çekip,kendimi mutlu olmaya zorladım. İyi olmam için her zaman etrafımda koşan aileme bakarak ve tedavi olarak. Elbet bir gün onu unutup evleneceğim gün gelecekti ve elbet o zaman hamile kalmak isteyecektim. O yüzden tedavi olmuştum ve şu anda her normal genç kız gibiydim.
Onu 4 yıldır sadece 1 kere gördüm. O da beni aradığını öğrendiğim zaman onu görebilmek için takip ettiğim gündü. Bundan tam 1 yıl önceydi ve İtalya'daydı. Aşık olduğum ela gözlerinde hiç görmediğim kadar büyük bir acı vardı. Öpmeye doyamadığım dudaklarında artık gülümsemeden eser yoktu. Gözlerinin etrafı kırışmıştı. Sanki o 3 yıl içerisinde 30 yaş yaşlanmış gibiydi.
Yanına gidememiştim. O gücü kendimde bulamamıştım. O kadar yıl sonra onun karşısına hiçbir şey olmamış gibi geçememiştim. Hem o zamanlar ihanete uğradığımı sanıp ona büyük bir kin besliyordum. Öte yandan her gün özlemle güçlenen bir aşk da vardı tabi ki.
Her şey zordu. Onsuz geçen her saniyem,her salisem bana bir ömür gibi geliyordu. Duymayı özlediğim baharatlı kokusunu özlememek için aldığım parfümler ve şampuanlar hiçbir işe yaramıyordu. Onun teninde güzeldiler,ve şimdi o yoktu. Onu unutabilmek için öldüğünü düşünmüştüm. Öldüğünü düşünüp her şeyi daha kolay hale getirmeye çalışmıştım ama 3 yıl sonra onu karşımda gördüğümde, kanlı ve canlı olarak gördüğümde kendimi kandırmanın bir anlamının olmadığını gördüm.
