O dediğinden sonra her şey rüya gibiydi. Bir anda herkes birbirini dövmeye başladı. Kafamı korumaya çalışırken iki el beni yerden kaldırdı.
"Yanındayım bebeğim,burdayım." Dediğinde neredeyse ağlayacaktım.
Beni hemen oradan çıkardı ve arabasına bindirdi.
"Burda güvendesin sakın bir yere gitme." Dedikten sonra vücudumda göz gezdirdi.
"Gidemezsin zaten." Dedi ve albımdan öptü. Sonrada kapıyı kapatıp gitti.
Bende acıya daha fazla dayanamayarak bayıldım.
****
Gözlerimi açmadan önce ağrılarımı dinledim. Hala aynı acıları hissettiğime göre hastaneye gitmemiştim. Tam etrafa bakınacaktım ki Zayn'ın sesini duydum.
"Robin cesetleri saklayacak yer buldu. Adamlar yok edecekler." dediğinde kusmamak için kendimi zor tuttum.
"İyi işti Zayn." dedi babam. Öldürmüşlerdi.Cidden Martin'i öldürmüşlerdi.
Tamam ne kadar saf bir kızsın diyebilirsiniz ama düşünün,birisi 5 ay boyunca erkek arkadaşınız gibi davranıyor ve aynı gün içinde hem onun size ihanet ettiğini hem de öldüğünü duyuyorsunuz. Burada kalkıp haka dansı mı yapmam gerekiyordu?
"Jessica'yı hastaneye götürmeliyiz." dedi Zayn.
"Götüremeyiz. O pislik herif yerini buldurmak için herşeyi yapacaktır." dedi Pat. Pislik herif? Acaba hangi iğrenç insan hayatıma girmeye hazırlanıyordu?
"Onu hastaneye götürmezsek ölür!" diye bağırdı Zayn. Bedenim bir anda titreyince arabada olduğumuzu anladım. Zayn'ın vurduğu şeyinde direksiyon olduğunu.
"Ölmeyecek. Eve doktor arkadaşlarımı getirteceğim." dediğinde inledim.
"Jess?"
Zayn arabayı kenara çekerek hızla bana döndü. Babam da aynı şeyi yapınca iki koltuğun arasında bir sıkışıklık yaşandı. Sonra babam geri çekilerek koltukla baş koyma şeysinin(bilmiyorum ne adı onun .ss.s.s.s.s.) arasından bakmaya başladı.
"İyi." demeyi başardım fısıltıyla. Zayn yutkunurak elini saçlarıma uzattı. Hafifçe okşarken gözlerimi kapadım.
"Artık sana dokunamazlar. Benimle kal tamam mı?" dediğinde kafamı elimden geldiğince salladım.
"Şimdi Jess. Senden uyumamanı rica edeceğim. Beyin sarsıntısı geçiriyorsun ve uyursan bir daha asla gözlerini açamayabilirsin. Tamam mı? Uyumak yok!" diye bağırarak konuşmaya başladı.
"Uyumak. Yok." dedim yavaş yavaş. Memnun olmuş gibi gülümsedi ve ardından Pat'e baktı.
"Arabayı sen kullanır mısın?" diye sorduğunda Pat anında kafasını salladı. Hemen yer değiştirdiler. Pat arabayı çalıştırırken Zayn (burayı ilk yazarken JUSTİN yazmıştım. Yanımda ya canım benim oyalıyo beni aklımda ona kayıyo durmadan .s.s.s) arkaya dönerek elimi tuttu.
"Birlikte uyanık kalıyoruz tamam mı?" dediğinde gülümseyerek kafamı oynattım. Onu seviyordum. Ne yaparsa yapsın. Beni aldatırsa aldatsın. Ona karşı konulamaz ve geri dönülemez bir şekilde aşık olmuştum. (VE ZAYN BİR VAMPİRDİ :OOOOOO)
"Beni." diye mırıldandım. Duyamadığı için kulağını ağzıma yaklaştırdı.
"Ne dedin bebeğim?" dediğinde boğazımı temizleyerek konuşmaya çalıştım.
"Beni neden aldattın?" dediğimde durdu. Kafası bir süre oynamadan üstümde durdu. Sonra da gözlerimiz birleşecek şekilde kafasını düzeltti.
"Bunu açıklamam gerek. Beni dinleyebileceğinden emin misin?" dediğinde kafamı salladım. Doğrularak rahat olacağı bir şekilde bana dönerek oturdu ve tekrar elimi tuttu.
"Tamam başlıyorum. İnanmazsan haklısın. Ben olsam bende inanmazdım. Her neyse. Biz bara gittik ve ben barın striptiz barı olduğunu bilmiyorum. Telefonum evde kaldığı için de Harry'nin attığı mesajı görmedim bir nevi bana sürpriz oldu. İşte gittik oraya ve içeri girdik. Ben çıkmak için itiraz edicektim ki bir anda Narissa beni kolumdan tutarak bir yere çekiştirdi." dediğinde elimi hafifçe kaldırarak lafını kestim.
"Yani." Öksürük. "O kız Narissa mıydı?" Öksürük.
"Evet. Neyse devam ediyorum. İşte ben nasıl kurtulmuş olacağını düşünürken bu bir anda dudağıma yapıştı. Geri çekilmek istediğim zamanda kulağıma eğer o anda onunla birlikte olursam hayatımızdan siktir olup gideceğini söyledi." dediğinde kaşlarımı kaldırdım.
Ki bu daha çok canımın acımasına neden oldu.
"Sende buna inandın yani?" dediğimde omuzlarını silkti.
"O anda her şey cazip gelmişti." dedi. Dişlerimi sıkarak elini ittirdim.
"İyi." diyerek gözlerimi kapadım. Uyuyamayacağımı bilmeme rağmen sadece dinlenmek istiyordum. O da bunu anlayarak bir daha beni konuşturmadı. Sadece bir ara arabanın durduğunu hissettim.
"Jess geldik." dediğini duyduysam da gözlerimi açmadım. Beni hafifçe kucakladı ve soğuk havaya indirdi.
Etrafımdan gelen telaşlı sesleri duyunca rahatladım. Herhangi bir olayın arasına daha girmek istemiyordum. Şu anda olabilecek en küçük bir olay da canımı verebilirdim.
"Doktorlar içeride. Getirebildikleri her tıbbi aleti getirmişler." dedi birisi. Sesini çıkaramadım.
Zayn'ın onay dolu mırıltısını duydum. Sonra daha sıcak bir ortama geçiş yaptık. Zayn'ın bir odanın kapısını açmalarını söylediklerini ardından da yatağa yatırıldığımı hissettim.
"Bay Malik izin verirseniz biz kontrol etmeliyiz." dedi bir adam. Ayak seslerinin ardından gözümün içine ışık kümesi doldu.
"Ne yapıyosunuz ya?" diye bağırdım elimden geldiğince. Sonra da canım acıdığı için inleyerek yerime geri yattım.
"Seni kontrol etmemiz gerek. Şimdi lütfen sakince yatar mısın?" dedi başımdaki adam.
"Sanki başka şansım varmış gibi." diye mırıldandım gözlerimi kaparken...
Şimdi. Ihım ıhım. Yazar sizinle kısa bir konuşma yapmak istiyor arkadaşlar buraya odaklanın. Öncelikle şu ana kadar bana destek olmul bütün okuyucularıma çooook teşekkür ederim. 22 bin küsur okuyucu sayısını görünce neremle mutlu olacağımı şaşırdım. Ben bu hikayeye o kadar sıradan bir şekilde başlamıştım ki. Hatta ilk bölümden beri takip eden sıkı okuyucular bilir ilk bölümden sonra uzuuunca bir süre yazmadım. Açıkçası Wishes And Luck çok ilgi görmeyince bu da görmez diye düşünerek boşladım. Sonra bir gün şeytan dürttü açıp bir baktım votelar okunma sayıları ve yorumlar uçmuş. Herkes devam et diyor. Bende başladım yazmaya. Moralimin iyi olduğu zamanlarda yazdım kötü olduğu zamanlarda. Babaannemi kaybettim ama yine de hikaye yazarak moral buldum. Demek istediğime gelirseeek şu ana kadar yanımda olduğunuz için çok teşekkür ederim. Destekleriniz,iyi kötü eleştirileriniz için. Jessica ve Zayn'ı sevdiğiniz desteklediğiniz için. Beni kırmadığınız için. Hepiniz hayatıma renk kattınız. Sizi çooook seviyorum iyi ki varsınız :D
Duygusallıktan çıkıp başka bir konuya gelirseeek I Knew You Were Trouble'un 40. bölümde biteceğini tekrar hatırlatmak isterim. Bu kitabın devamı da 1 HAFTA SONRA MR. TROUBLE adlı kitapla çıkacaktır aman lütfen bitti diyerek bırakmayın hikayemi darılırım sonra :D Her neyse duyurumu her bölümde yapacağım ki beklenmedik durumlarla karşılaşmayayım :D Bide ben yüzsüz biri olarak fan videosu istiyorum ki arkadaşlarıma hava atabileyim :D Tamam tamam sustum. Aslında cidden istiyorum. ve gidiyorum. Okuduğunuz için teşekkürleer bol öpücükler :**
