BigBang vs BTS

Jimin

- Ω Θεέ μου, Έλλη!

ακούστηκε μια κοριτσίστικη φωνή και έκανε τον Seungri να τραβήξει απότομα το χέρι του από το μέτωπο της Έλλης.

Γύρισε προς την είσοδο και είδε τον Jimin με τον Jungkook και την Raesoup. Ο Jimin τον κοιτούσε τόσο ψυχρά, που ακόμα και ο χειρότερος άνθρωπος να τον αντίκριζε, θα φοβόταν.

Η Raesoup και ο Jungkook κατευθύνθηκαν με γρήγορα βήματα προς το μέρος της Έλλης, ενώ ο Jimin συνέχιζε να κοιτά τον Seungri. Δεν ήταν ανάγκη να πει το οτιδήποτε. Το βλέμμα του τα έλεγε όλα.

Όταν τον πλησίασε, τον έπιασε απ' τον γιακά του πουκαμίσου του, αναγκάζοντάς τον να σηκωθεί.

- Έτσι και ανακαλύψω πως είναι εδώ εξαιτίας σου, θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια μπάσταρδε.

Ο Seungri, με μια μόνο κίνηση, τον ανάγκασε να πάρει τα χέρια του πάνω του. Δεν απάντησε, μόνο τον σκούντηξε με τον ώμο του, για να περάσει.

Ο γιατρός Choi μπήκε μέσα.

- Α, σ'ευχαριστώ που ήρθες Jimin. Έλα να σου υπογράψω το χαρτί για να το δώσεις στην απουσιολόγο σας.

- Μάλιστα. Αλλά, γιατρέ Choi, τι ακριβώς έπαθε η Έλλη;

ρώτησε παίρνοντας το χαρτάκι από τα χέρια του.

- Δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Μια απλή ίωση μόνο. Ανέβασε πυρετό και ένιωσε αδυναμία. Ο Lee Seunghyun τη βρήκε πάνω στην ταράτσα, απ' ότι μου είπε, και την έφερε εδώ. Τώρα είναι καλύτερα, αλλά χρειάζεται ξεκούραση, οπότε, σας παρακαλώ πολύ, βγείτε από το ιατρείο, για να αφήσουμε την ασθενή να ξεκουραστεί.

Τα παιδιά υπάκουσαν και βγήκαν έξω.

Η μητέρα της Έλλης, μόλις το έμαθε, ζήτησε άδεια από τον διευθυντή, για να επιστρέψει με την κόρη της στο σπίτι.

- Η υγεία των μαθητών μας είναι πάνω απ' όλα. Φυσικά σας επιτρέπω να απουσιάσετε για σήμερα.

της είπε ο διευθυντής Kim.

Μετά από συνεννόηση με τον γιατρό Choi, ξύπνησαν την Έλλη και την βοήθησαν να πάει ως το πάρκινγκ του σχολείου. Από εκεί, μπήκε στο αυτοκίνητο της μαμάς της και ξεκίνησαν για το σπίτι. Σε όλη τη διαδρομή, ήταν καθισμένη στις πίσω θέσεις, κουκουλωμένη με το παλτό του Seungri, που ασυναίσθητα το είχε πάρει μαζί της.

Όταν έφτασε στο σπίτι, ένιωθε καλύτερα. Ο πυρετός είχε πέσει, όμως ακόμα η αδυναμία την κυρίευε. Η μαμά της, τη βοήθησε να αλλάξει και αμέσως ξάπλωσε στο κρεβάτι της.

- Τίνος είναι αυτό;

τη ρώτησε το απόγευμα, αφού είχε συνέλθει κατά πολύ, και της έδειξε το παλτό.

- Α, αυτό! Είναι ενός συμμαθητή μου. Κρύωνα, δεν υπήρχαν κουβέρτες και ο γιατρός Choi τον ανάγκασε να με σκεπάσει με αυτό.

είπε ψέματα.

- Καλώς, θα το βάλω σε μια σακούλα, για να του το επιστρέψεις, όταν πας στο σχολείο.

- Αχα.

- Να σου κάνω κάτι ζεστό να φας; Μια κοτόσουπα, ένα φιδέ;

- Χμμ... η αλήθεια είναι πως μια κοτόσουπα θα την έτρωγα!

απάντησε η Έλλη και χαμογέλασε πονηρά.

Μέχρι το βράδυ, ξανανέβασε πυρετό και η μητέρα της, της απαγόρευσε για τις δύο επόμενες ημέρες να πάει στο σχολείο.

- Πως τα κατάφερες βρε παιδάκι μου και αρρώστησες τόσο γρήγορα; Ούτε δυο βδομάδες, καλά καλά, δεν είμαστε εδώ!

- Τι να σου πω ρε μαμά; Με πείραξε η απότομη αλλαγή του κλήματος, μάλλον...

- Ας ελπίσουμε πως είναι αυτό. Αν κάνεις εμετό, να ξέρεις πως θα σε πάω στο νοσοκομείο.

- Δε νομίζω, αφού δεν έκανα μέχρι τώρα, πιθανότατα δε θα κάνω και μετέπειτα.

Τα δύο επόμενα πρωινά, τα πέρασε στο σπίτι, μόνη της, με τηλεόραση και facebook για συντροφιά. Άκουγε και λίγη μουσική που και που. Ο Jimin και η Raesoup της έστελναν, περίπου τρις φορές την ημέρα, μηνύματα για να δούνε πως είναι η υγεία της. Ήταν πολύ γλυκό από μέρους τους που ενδιαφερόντουσαν.

Το απόγευμα της Τετάρτης, ενώ μιλούσε με τις φίλες της στην ομαδική που είχαν στο messenger, άκουσε το κουδούνι της πόρτας να χτυπάει και αμέσως μετά, μια γνώριμη φωνή να λέει:

- Καλησπέρα, είστε η μαμά της Έλλης, σωστά; Μπορούμε να τη δούμε για λίγο;

Παράτησε το κινητό της και, καθώς ήταν σκεπασμένη με την αγαπημένη της πλεκτή κουβέρτα, βγήκε φορτσάτη στο σαλόνι.

Έκπληξη😄!!! Ξέρω πως ήταν να ανεβάσω αύριο τα καινούρια κεφάλαια, αλλά γύρισα πιο νωρίς απ' ότι έπρεπε ~ οι γονείς μου βλέπετε, είναι πολύ σταθεροί άνθρωποι στις αποφάσεις τους😜!
Έτσι, αφού επέστρεψα, σκέφτηκα να ανεβάσω δύο κεφάλαια σήμερα και δύο αύριο, αντί για τέσσερα μαζεμένα😉
Το ξέρω πως αυτό είναι λίγο μικρό, αλλά έτσι μου βγήκε😓