BigBang vs BTS

Rap Monster

Ο Namjoon περπατούσε κυκλικά στο σαλόνι του σπιτιού του έχοντας στο μυαλό μονάχα τα λόγια του Yoongi. Στην αρχή δεν μπορούσε να καταλάβει που ήταν λάθος, πως μπορούσε ο Yoongi να είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο για εκείνον. Όσο έμενε μόνος, όμως, τόσα περισσότερα μπορούσε να δει....

Κι αν όντως είχε δίκιο; Αν όλο αυτό δεν ήταν για τους άλλους αλλά για να καταπραϋνει τον δικό του πόνο έπειτα από τόσο καιρό; Δεν μπορούσε να το αποδεχτεί ακόμα και τώρα, αλλά του είχε στοιχίσει η φιλία του με τον Jiyong.

Συμφώνησε πως όλο αυτό ήταν εγωιστικό και καθαρά θέμα εκδίκησης. Όταν κατάλαβε σε πόσους κινδύνους είχε μπλέξει ανθρώπους που τον νοιάζονταν πραγματικά για ένα μόνο άτομο το οποίο κάποτε και ο ίδιος νοιαζόταν όσο τίποτα, μόνο τότε είδε πόσο λάθος έληξε το όλο ζήτημα με τους "BTS". Και ας ξεκίνησε ως κάτι καλό. Ως μια ελπίδα για την φωνή όλων των αδυνάτων. Η ενδοσχολική βία δεν γινόταν να σταματήσει με βία. Τώρα μπορούσε να το δει καθαρά. 

Την ημέρα που πήγε στο σχολείο, ζήτησε από όλα τα μέλη να τον συναντήσουν. Αυτή τη φορά όχι στην αίθουσα μουσικής (δεν υπήρχε λόγος να πάνε ξανά σε εκείνο το μέρος), αλλά στην τραπεζαρία. Όλοι βρέθηκαν να κάθονται και να συζητούν χαλαρά για διάφορα άσχετα θέματα. Οι περισσότεροι μαθητές τους κοιτούσαν και σιγομουρμούριζαν διάφορα, που όμως δεν έφταναν στα αφτιά τους.

- Ο Yoongi δεν θα έρθει να φάει μαζί μας; 

ρώτησε κάποια στιγμή ο Taehyung και το γέλιο της Raesoup κόπηκε απότομα.

Πριν απαντήσει, κοίταξε φευγαλέα τον Namjoon, που ήδη είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω της και πριν απαντήσει χαμογέλασε αμήχανα. 

- Δε νομίζω να περάσει. Ήταν πολύ κακόκεφος σήμερα. Μάλλον θα είναι στην τάξη και θα ακούσει μουσική. 

- Χμμ...

έκανε ο αρχηγός των BTS και κούνησε ελαφρά το κεφάλι του. 

- Η Έλλη επίσης δεν έχει έρθει ακόμα.

συνέχισε και τώρα ήταν η σειρά του Taehyung και του Jimin να σοβαρέψουν. 

- Εμείς... να... ήταν και αυτή κάπως κακόκεφη, και την πειράξαμε για να την κάνουμε να γελάσει, όμως εκείνη νευρίασε πολύ και έφυγε. Μάλλον θα γύρισε σπίτι... έχουμε να τη δούμε πολύ ώρα.

- Δεν την πήρατε τηλέφωνο, μπορεί να έπαθε τίποτα...

ρώτησε ελαφρώς αγχωμένος ο Jungkook.

- Προφανώς και το έχει κλειστό! Λες να μη το σκεφτήκαμε;

- Ηρεμήστε, σίγουρα θα είναι καλά. Όπως λέει και η Έλλη "τα άσχημα νέα μαθαίνονται γρήγορα".

είπε με σπαστά ελληνικά την φράση ο Namjoon.

- Σίγουρα... εσύ τι ήθελες να μας πεις όμως; 

Καθάρισε τη φωνή του μετά από την ερώτηση του Jin. 

- Θα ήθελα να είμαστε όλοι, αλλά ακόμα και έτσι που είναι τα πράγματα ακούστε. Ο Yoongi είχε δίκιο. Ο πραγματικός λόγος που δημιούργησα τους BTS δεν ήταν αυτός για τον οποίο θελήσατε να βοηθήσετε. Μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα έχουν γίνει πάρα πολλά πράγματα τα οποία σίγουρα κανείς μας δεν περίμενε με αποκορύφωμα... εκείνη τη βραδιά στην προβλήτα. 

- Τι εννοείς Namjoon;

τον ρώτησε ο Jimin ελπίζοντας ο αρχηγός τους να μην καταλήξει εκεί που νόμιζε. 

- Οι BTS δεν έχουν λόγο να υπάρχουν. Πριν πείτε το οτιδήποτε αφήστε με να τελειώσω. Όλοι σας μπήκατε μέσα όχι για να βοηθήσετε να παιδιά αλλά για να εξιλεωθήτε από κάτι, να ανεβείτε στα μάτια όσων σας υποτιμούν, να αποδείξετε πως δεν είστε αυτό που νομίζουν ή να πάρετε εκδίκηση για κάποιο προσωπικό θέμα. Και εγώ μαζί με εσάς. Ο μόνος που το έκανε καθαρά για τους άλλους ήταν ο Yoongi και για αυτό αντέδρασε. Τώρα μπορώ να το δω καθαρά. 

- Δεν γίνεται αυτό που λες Namjoon. Είπαμε θα το κάνουμε μέχρι το τέλος!

- Αυτό είναι το τέλος Jimin. Μπορεί να μη το καταλαβαίνεις τώρα... στην αρχή ούτε εγώ το κατάλαβα. Σκεφτείτε όλοι σας τι είπε ο Yoongi πολύ προσεκτικά. 

είπε και σηκώθηκε αθόρυβα από το τραπέζι αφήνοντας στη μέση το φαγητό του. 

Κανείς τους δεν είπε τίποτα. Υπήρξαν μερικά βλέμματα αλλά και αυτών η σημασία ήταν τόσο αβέβαιη. 

Σιγά σιγά έφυγαν όλοι από την τραπεζαρία. Όλοι το ίδιο ανέκφραστοι. Όλοι φέρνοντας ξανά και ξανά στο μυαλό τα λόγια του Yoongi. Όντως τώρα έμοιαζαν σωστά. 

Ο Namjoon πληκτρολόγησε αμέσως ένα μήνυμα στον Yoongi που έλεγε:

Namjoon: Σε ευχαριστώ που μου άνοιξες τα μάτια. 

δεν άργησε να φτάσει η απάντηση.

Yoongi: Παρακαλώ αρχηγέ;) 

Και ο Namjoon χαμογέλασε γιατί μετά από καιρό κατάφερε να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και να καταλάβει πως υπάρχουν ακόμα πραγματικά άνθρωποι που τον νοιάζονται. Πήρε μια βαθιά ανάσα και ένιωσε όλο τον αέρα στα πνευμόνια του. Είχε χρόνια να νιώσει τόσο γεμάτος, τόσο ολοκληρωμένος.