BigBang vs BTS

*Jisup*

Η Jisup με το που άκουσε όλα όσα είπε η Έλλη έφυγε τρέχοντας από την τραπεζαρία χωρίς να πει κουβέντα.

Βγαίνοντας από την εξωπόρτα, αφήνοντας όλα της τα πράγματα πίσω στο σχολείο και δίχως να ενημερώσει απολύτως κανέναν, μπήκε στο πρώτο ταξί που βρήκε και έδωσε την διεύθυνση του Jimin.

- Γειά σας, είναι εδώ ο Jimin;

Ρώτησε ευγενικά τον φρουρό που την κοιτούσε εξεταστικά στην είσοδο του σπιτιού του.

- Ο κύριος Park Jimin βρίσκεται στο δωμάτιό του και ξεκουράζεται από έναν τραυματισμό που υπέστη πρόσφατα. Δεν νομίζω πως θα ήθελε επισκέπτες αυτή τη στιγμή.

Η Jisup χωρίς να δώσει σημάδια στα λόγια του, του πέταξε ένα αδιάφορο:

- Το γνωρίζω αλλά είμαι φίλη του. Θα τον δω τώρα εάν δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Και τρύπωσε στο σαλόνι αφήνοντας το όνομά της στον μπάτλερ που την συνόδευσε στον επάνω όροφο.

Χτύπησε την πόρτα και μπήκε μέσα βρίσκοντας τον Jimin γυμνό από τη μέση και πάνω. Το σώμα του ήταν υγιές και γυμνασμένο με ελάχιστους μωλοπες σε σχέση με το πρόσωπό του που ήταν χειρότερα.

- Jisup; Τι γυρεύεις εδώ;

τη ρώτησε ξαφνιασμενος και φόρεσε βιαστικά μια μπλούζα που βρισκόταν πεταμένη πάνω στο κρεβάτι του.

Ο μπάτλερ πήρε τον λόγο.

- Δεν ήξερα αν έπρεπε να την αφήσω να μπει, αλλά μου είπε ότι είναι φίλη σας.

- Είναι εντάξει.

του είπε ο Jimin και κούνησε αργά το κεφάλι του. Αμέσως μετά ο μπάτλερ εξαφανίστηκε.

- Θεέ μου, Jimin op-.... Εννοώ, sambe, είσαι καλά;

Ο Jimin χαμογέλασε πικρά.

- Όχι ακριβώς. Κάθισε αν θες.

Η Jisup τον υπάκουσε και κάθισε στην καρέκλα του γραφείου του ενώ εκείνος στηρίχθηκε στο παράθυρο για αρχή.

Τα μάτια της δεν είχαν ξεκολλήσει από πάνω του. Ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τον Seungri όμως και πάλι δεν άντεχε να τον βλέπει έτσι.

- Η Έλλη μας είπε τι έγινε και ήρθα κατευθείαν εδώ. Έχεις χτυπήσει πολύ sambe, επισκέφθηκες κανέναν γιατρό;

Εκείνος άλλαξε τη φορά του βλέμματος του στο άκουσμα του ονόματος της Ελλης. "Ώστε τους μίλησε. Πως να αντέδρασαν οι άλλοι;" σκέφτηκε.

- Οχι, δεν χρειάζεται, είμαι εντάξει. Σε λίγες ημέρες θα είμαι και πάλι καλά. Εσύ όμως, γιατί έφυγες από το σχολείο; Δεν υποτίθεται πως έχεις μάθημα σε λίγη ώρα;

- Αλλά πρέπει να προσέχεις πολύ. Jimin... Τι θα κάνεις όταν γυρίσεις στο σχολείο;

Γύρισε και την κοίταξε. Τι ακριβώς εννοούσε. Τι μπορούσε να κάνει;

- Ίσως θα έπρεπε ο Seungri να αποβληθεί εντελώς από το σχολείο...

συνέχισε εκείνη χωρίς να πάρει καμία απάντηση.

Επικράτησε μια αμήχανη σιωπή για αρκετά λεπτά που έμοιαζαν αιώνες. Δεν κοιτούσαν ο ένας τον άλλον, αντίθετα, τα βλέμματά τους ήταν στραμμένα σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

- Σε ευχαριστώ που ήρθες να με δεις.

ακουστική σιγανά και βραχνά η φωνή του Jimin μέσα στο βουβό δωμάτιο.

Η Jisup ένιωσε μια τεράστια επιθυμία να πέσει στην αγκαλιά του και να αρχίσει να κλαίει. Ασφαλώς δεν έκανε τίποτα από τα δύο, μόνο του χάρισε ένα γλυκόπικρο χαμόγελο.

- Έχουν συμβεί πολλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, είναι η αλήθεια, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να πάθεις το οτιδήποτε και να μην τρέξω κοντά σου... sambe.

απάντησε χαμηλόφωνα έχοντας τα μάτια της καρφωμένα στο πάτωμα.

Ο Jimin ένιωσε τοσο απαίσια βαθιά μέσα του. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν αυτό το συναίσθημα ήταν εξαιτίας της συμπεριφοράς του απέναντι στην Jisup όλο αυτό το διάστημα, γνωρίζοντας καλά τα αισθήματά της ή αν ήταν επειδή δεν μπορούσε να δεχθεί όλα αυτά τα αισθήματα.

- Τέλος πάντων, θα φύγω τώρα που σε είδα αν και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να πας σε έναν γιατρό. Εύχομαι να επιστρέψεις εντελώς καλά στο σχολείο. Θα μπορούσα να ξαναπεράσω, αν χρειαστείς το οτιδήποτε μπορείς να μου πεις.

- Μπορείς να έρθεις όποτε θέλεις να με δεις.

της απάντησε ο Jimin χαρίζοντάς της ένα γλυκό/ συμπονετικό χαμόγελο και εκείνη του το ανταπέδωσε.

Ο, τι και να είχε κάνει στο παρελθόν, όλα της τα είχε συγχωρήσει με αυτό το χαμόγελο και εκείνη το καταλάβαινε πολύ καλά. Ίσως αυτή να ήταν μια καινούρια αρχή για τους δυο τους.

Η Jisup επέστρεψε πίσω στο σχολείο γεμάτη δάκρυα χαράς και έχοντας ένα τεράστιο σφίξιμο στην καρδιά της. Ήταν καλό συναίσθημα. Καμία φορά γίνονται πράγματα για να ξεκαθαρίσουν κάποια άλλα ή για να δοθεί μια ευκαιρία σε μερικά τρίτα. Η ζωή είναι γεμάτη όμορφες ανατροπές. Άλλες για καλό και άλλες για κακό. Όταν συμβούν δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος ποιος είναι ο λόγος  αλλά στο τέλος μπορείς να καταλάβεις πολύ καλά τι ήρθαν να σου προσφέρουν.

Ο Jimin έμεινε πίσω στο δωμάτιό του έχοντας και αυτός ένα εξίσου περίεργο συναίσθημα. Δεν ήξερε τι θα γινόταν μετα και αυτό το "μετά" τον τρόμαζε όσο τίποτα άλλο...