BİR GÖNÜL 'E AŞK GiRINCE(TAMAMLADI)

Doktor Ağa

Selim,Sağlık ocağının kapısına gelince arabasını durdurdu. Usulca arabasından indi. Hakan içeride olmalı diye düşündü. Usulca sağlık ocağına doğru yürümeye başladı. İçeri girdiğinde, gerçektende Hakan içerideydi. Karmaşık hayatında tek normal olan kişi oydu sınıf arkadaşı Hakan.

Hakan beyaz önlüğünün içinde önündeki dosyayı inceliyordu. İçeri birini girdiğini fark etmiş başını kaldırmıştı. Karşısındaki adamı görünce gülümseyerek ona baktı.

"Oooo,damat bey sizi beklemiyorduk" dedi, gözlerinden gözlüğünü çıkarırken.

Selim, usulca kendisine gülen arkadaşına aldırış etmeden onun karşısındaki koltuğa oturmuştu.

"Sana da günaydın, Hakan bey" dedi.

Hakan gülerek "günaydın, günaydın" Ama, bugün seni beklemiyordum,malum yeni evlisin"demişti.

"Ben, buraya kafa dağıtmaya geldim, sen ise benimle dalga geçiyorsun"demişti. Gerçekten de canı çok sıkkındı.

Hakan, arkadaşının neler yaşadığını çok iyi biliyordu. Bu yüzden ortamı yumuşatmak için kendi çapında olayı şakaya vuruyordu.

Ah be dostum, ben sıradan bir doktorum,Bence sen yalnış doktora geldin ben aşk doktoru değilim ki" dedi.

Selim sinirli bir şekilde "Dalga geçmeye devam edeceksen giderim Hakan" dedi.

Hakan, hemen ciddileşerek. "Tamam tamam kızma hemen anlaşıldı bugün şaka kaldıracak halde değilsin".

Selim derin bir iç çereker;

"Sadece çok yorgunum Hakan. Dinlenmeye ihtiyacım var kalbim ağrıyor.Bu kalbimdeki bitmek bilmeyen bu sancı beni yok edecek" dedi. içindeki kederi adeta yüzünde okunuyordu.

Hakan, arkadaşını ciddi olarak dinliyordu. " emin ol herşey geçip gidecek Selim" dedi. Biliyorum ki sen çok büyük fedakarlık yaptın.Elbet bunun mükafatını göreceksin. Demek ki senin alın yazın Bahar değilmiş" dedi. Selim'in bakışları sertleşmişti.

Hakan arkadaşının bakışlarından ürkmedi, alışkındı zaten arkadaşının sinirli haline. " bana öyle öldürecekmiş gibi bakma" dedi. " ben kadere inanırım Selim. İnsanın kaderinde kim varsa mutlaka o yazı gerçekleşir . Belki de senin kaderin o kızdır".

Selim yalvaran gözlerle; "Yapma Hakan! Beni böyle saçma bahanelerle oyalama lütfen. Ayrıca onu tanımıyorum bile.

Hakan içten bir şekilde. " bende onu diyorum işte. Henüz onu tanımıyorsun bile. Ama tanıdıkça seveceksin. O kıza iyi bak Selim !O senin kaderin. Bunu unutma sakın. Ayrıca seni ancak bu yangından o kurtarabilir."

Selim arkadaşına şaşkın bir şekilde baktı. "Nasıl bu kadar emin konuşabiliyorsun Hakan?"

Hakan içten bir gülümsemeyle. "Çünkü ikinizi yanyana gördüm Selim.Düğünde o kadar uyum içinde idiniz ki,sanki yıllardır birbirinizi tanıyor gibiydiniz. Ona bakışlarını gördüm Selim. Belki kızın yüzünü görmüyormuş gibi duruyordun ama sen o duvağın altıdaki kızı görebiliyordun, aranızdaki garip enerji bunu gösteriyordu. Orada birsürü insan vardı ama sen sadece ona bakmaya devam ettin. Çevrendekileri görmüyordun bile, Sen farketmemiş olabilirsin ama oradaki herkes sizin nasıl uyum içinde olduğunuzu gördü" dedi.

Selim arkadaşının söylediklerini şaşkınca dinliyordu. Sahiden de arkadaşı doğruyumu söylüyordu. "Saçmalama Hakan" dedi. Uyum muş, ne uyumdan bahsediyorsun sen? Zavallı kız nasıl bir durumun içine düştüğünün bile farkında değil. Ona dikkatli bakışımın nedeni onu anlamaya çalışmaya çalışıyordum o kadar. Ayrıca o kızın aşk oyunu oynamaya da hiç niyeti yok." Dedi ve istemsizce gülümsedi "İlk fırsatta da beni boşayacakmış öyle dedi."