BİR GÖNÜL 'E AŞK GiRINCE(TAMAMLADI)

Baba Doktor

Kerem, önündeki dosyalara kendisini o kadar çok kaptırmıştı ki. Odaya giren kişiyi geç fark etti. Başını kaldırıp baktığında arkadaşını karşısında gördüğünde hiç şaşırmamıştı. Gülerek karşıladı onu.

Selim Kerem'in odasında oturmuş suskun bir şekilde duruyordu.

Kerem oturduğu yerden arkadaşının haline bakıyordu.

Selim bakışlarını yere çevirmiş sadece düşünüyordu. Şimdi daha da sakindi. Murat ile konuşmalarından sonra ancak sakinleşebilmişti. Ama onunla konuştukları aklından bir türlü çıkmıyordu. Çıldıracak gibi oluyordu.

Kerem daha fazla suskun olmaya dayanamadı.

"Selim, iyi misin?" dedi.

Selim hala tepki vermiyor bakışları hala yerde idi.

"Hooop ağa doktor burada mısın?" Diyerek daha yüksek sesle bağırmıştı.

Selim arkadaşına şaşkınca baktı bir an nerde olduğunu bile anımsayamadı. Sonra "efendim" diyebildi. Sadece.

Kerem endişeli bir şekilde

"Sen iyi misin?" Diye sordu. "Hiç iyi gözükmüyorsun, neyin var Ağa doktor. Seni böyle görmeye alışık değilim ben."

Selim oturduğu sandalyeye sırtını dayadı derin bir nefes aldı.

"Bilmiyorum.Neyimin olduğunu bilmiyorum. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum"

Kerem iyice telaşlanmıştı oturduğu yerden kalkarak arkadaşının karşısındaki sandalyeye oturdu.

"Anlatmak ister misin hiç iyi gözükmüyorsun Selim seni ne bu kadar perişan etti. Hem Gül'de kurtuldu. Normal odada biliyorsun istersen onun yanına götürebilirim"

Selim Gül'ün adını duyunca yüzüne belirsiz bir mutluluk düştü. Sonra yerini hemen kedere bıraktı.

"Yok yok onu göremem. Buna dayanamam şimdi olmaz. O iyi mi nasıl durumu?"

"Telaşlanma o iyi, güçlü çıktı. O zorlu ameliyattan sonra iyi toparladı kendini" gülerek "savaşçı bir ruhu varmış yengemizin".

Selim sadece acı bir şekilde gülümsedi.

"Kerem o artık senin yengen değil" dedi istemsizce. "O! onu ben kaybettim. Hem de sonsuza kadar. Görmüyor musun onsuz ben azar azar yok oluyorum."

Kerem arkadaşına anlayışla yaklaşarak,

"Peki Selim, onu bu kadar çok seviyorsun madem, ondan neden vazgeçtin niye ondan ayrıldın ?"

Selim bakışlarını karşı duvara çevirdi.

"Çünkü beni sevmiyordu, beni o bırakıp gitti. Ne yapabilirdim ki? Onu elimde tutmak için ne yapabilirdim bilmiyorum. O gitmesin diye emin ol hiç yapmayacağım bir şey yaptım ama yine de gitti, durmadı. Ama o öyle bir kalbime girdi ki artık onsuz olamıyormuşum bunu fark ettim. Boğuluyorum Kerem, onun beni sevmemesi ona olan aşkım."

Bakışlarını arkadaşına çevirerek "sırf onu unutmak için çivi çiviyi söker hesabı bir başkasıyla evlendim ben".

Kerem arkadaşına şaşkın bir şekilde bakarak.

"Neee! sen evli misin şimdi?" Diyerek gözleri Selim'in sol eline gitti. Gerçekten de yüzük vardı parmağında.

"Sen ne yaptın be ağa doktor. Sen kendine ne yaptın?".

"Bilmiyorum, ne yaptığımı ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Ama onun olduğu bir dünyada onsuz olmayı beceremiyorum. Onsuz olmuyor"

"Selim çok kötü bir durumdasın .Sen nasıl böyle bir hale geldin? Sen benim tanıdığım en güçlü insandın. Sen bizim ağa doktorumuzdun, küçük ağamızdın. Sen bizim koruyanımızdın. Neler oldu sana böyle?"