BİR GÖNÜL 'E AŞK GiRINCE(TAMAMLADI)

Birbirini Tanıma

Ne olacaktı şimdi Gül oturuyor Selim'de  tepesinde anlamsızca duruyoru bu adamla ne konuşabilirdi nasıl iki yabancı bir odayız paylaşabilirlerdi. Bir yolunun bulmalıydı bunun.

Buldum! diyerek birden ayağa fırladı. Selim şaşkın bir vaziyette ona bakıyordu. Gül farkında olmadan içindekini dışa vurmuştu zaten bugün onun için pot kırma günü gibi duruyordu. Bir an ne cevap vereceğini düşündü sonra da

"şey" dedi "özür dilerim ,birden öyle bağırdığım için".

Selim önemli değil demişti. Gül ayakta zebani gibi dikilen adamın neden oturmadığını düşünüyordu oda kocamandı odanın tam ortasında kocaman bir yatak vardı hemen onun sağ tarafında da oturmak için bir kanepe. Kapının yanına yakın yerde de bir çalışma masası vardı bu da demek oluyordu ki Selim işlerini evinden de yürütüyordu. Yatağın tam karşısında da boydan boya duran ceviz ağacından yapıldığı belli olan üzeri desenli bir elbise dolabı vardı. Dolabın hemen yanında da banyoya açılan kapı vardı.

" Yanıma oturabilirsin, burada ikimize yetecek kadar yer var." dedi ve elleriyle oturduğu kanepeyi gösteriyordu. "boşuna ayağını yorma. Hem seninle konuşmak istediğim şeyler var "demişti.

Selim o zamana kadar ayakta olduğunun bile farkında değildi. Odaya bir anda girmişti çıkamamıştı da bir bahane bulup oradan çıkmak istiyordu ama yapamıyordu meğer çakılı kalmıştı oraya. Kendisi bile farkında değildi. Gül'ün bu teklifini hemen Kabul etti ve onun oturduğu kanepenin diğer ucuna oturdu.

"Evet! diyordu Gül, içinden. Buldum dediği şey bu adamla ne konuşacağı idi , şaka gibi ama onunla tanışmayı planlıyordu adı dışında ve bu evin ağası olduğunun dışında bir şeyini bilmiyordu. En azından onun karekterini anlaması gerekiyordu. Nasıl bir insanla aynı odada bulunuyordu belki de karşısında bir cani bir sapık olabilirdi. Kendi kendine saçmalama Gül diyordu o kadarda değil. Yanyana duruyorlardı ama ikisinden de bir ses çıkmamıştı ne olacaktı şimdi.

Gül birden ayağa kalktı ve onun önüne geçti elini uzatarak "merhaba ben Gül". Dedi Selim başını kaldırmış karşısında duran Gül 'e bakıyordu ne demek Ben Gül bu kızın aklında ne vardı böyle.

"Hadi" diyordu elini daha da uzatarak senin bir adın yok mu?

Selim bu kızın galiba akıl problemi var diye düşündü, yaptığı şeye bir türlü anlam veremiyordu. Berfin abisini bu konuda bilgilendirmemişti.Hoş zaten onunla ilgili bir şey de sormamıştı ya Berfini suçlayamazdı. Hala şaşkın bir vaziyette Gül'e bakıyordu.

Gül konuşmaya başlamıştı çoktan. " Ne şaşırıyorsun, seninle tanışmak istiyorum işte sen kimsin ben kimim ikimizde birbirimizi tanımıyoruz. Ama aynı odayı paylaşıyoruz iki gündür sence de bu durum biraz garip değil mi? En azında birbirimizin kim olduğunu bilelim o yüzden once ben başladım" demiş ve gülümsemişti.Konuşması gerçekten de içtendi. Gül her şeye rağmen ortama tez ayak uyduran bir kızdı.

"Benim adım Gül. 22 yaşındayım Rehberlik öğretmenliği son sınıf hatta son dönem öğrencisiyim. Annem babam hayatta değil ben halamla birlikte yaşıyorum, sonra bir anda duraksa dı yaşıyordum dedi kısık bir sesle. Sonrasını az çok seninde bildiğin gibi seninle evlendirilmek üzere buraya getirildim ha pardon kaçırıldım. Diyerek de düzeltti. İstanbuldaki aileme ulaşamıyorum ve onlar da benim durumunu bilmiyorlar eğer bilselerdi belki ben burda olmazdım dedi ve sustu. Konuşurken elini indirmişti. Şimdi içine bir hüzün çökmüştü ne yapıyordu saçmalıyordu şu anda. Selim'in sesiyle bakışlarını bir anda Selim'e yönlerdirdi.

Bu defa Selim elini uzatmıştı ona "Benim adım da Selim dedi. Usulca ayağa kalkmıştı şimdi tam karşı karşıyaydılar . Gül , Selim'in elini tutmuştu tokalaşıyorlardı. Buralıyım gördüğün gibi ailemi zaten gördün onun dışında GATA tıp mezunuyum ailenin tek erkek çocuğu olduğum içinde malesef bütün sorumluluklar benim üzerimde. Buradaki insanlar bana ağam diye hitap ederler ,kendi ailem bile .Ayrıca ben de senin gibi bu evliliğe gönüllü evet demedim.