ALL I EVER NEED (PONGDDIE)

PART 17 - AWAKE

Just want to say thank you to @BeadeLeon2 sa suggestions...

Salamat sa pagpapahirap mo sa akin dahil sa mga suggestions mo.
😅😅😅
-------------------------------------------------------------

JIA POV

Magdamag na ang lumipas pero, hindi pa rin nagising si Bea.  She is still unconscious in the bed unlike Liz na kahapon pa ay nagising na.

Si Bea kasi ang napuruhan nang husto sa nangyaring pambubugbog sa kanilang dalawa ni Liz.

And I don't have any idea at all kung nahuli na ba ang mga taong may gawa at may kinalaman sa mga pangyayari.

Kaya andito ako ngayon sa room sa tabi ni Bea, just patiently waiting for her to wake up. Naghihintay sa kanya, hanggang sa magising siya.

Pagtingin ko sa relo, it is already 9:00 o'clock in the morning. Halos mag 24 hours na ang lumipas na wala siyang malay at hindi pa rin nagigising.

"Boo, please wake up. Namimiss na kita, sobra." (bulong ko sa kanya, hoping she would hear me and would eventually wake up.)

I hold her hand and pressed it. Then, I brought it to my lips and kissed it while staring at her beautiful yet bruised face. I moved closer to her and kiss her in the cheek.

JIA: "I love you so much, boo. Promise hindi na kita aawayin. Gumising ka lang please. Hinding hindi na kita susungitan pa at hindi na iiwasan."

I kiss her in the temple three times. I just miss her so much. I just miss my boo badly.

JIA: "Boo, gumising ka na please. Mamahalin pa kita. Huwag mo ako iiwan. Mahal na mahal kita boo. Promise, gumising ka lang at gagawin ko lahat ng gusto mo. Hindi na talaga kita aawayin or susungitan. Promise ko yan sayo basta gumising ka lang please."

Bulong ko sa kanya and pleading for her to wake up. At kusa na namang tumulo ang luha ko.

"Lord, please... Wake her up, kailangan ko pa po makita si Bea. I will do everything that will make her happy. Just please, wake her up. Just wake her up. Please, Lord."

I prayed and prayed, asking the Lord while my tears are falling. I lift everything up Him now. Habang hawak hawak ko ang kamay ni Bea.

And as if the heavens just heard my pleading prayer, naramdaman kong parang gumalaw ang kamay ni Bea.

JIA: "Bea."

Medyo napalakas ang boses ko sa excitement dahil alam kong gumalaw talaga yung kamay niya.

Kaya mabilis na napalapit sa bed ang parents ni Bea nang marinig nila ang pagbanggit ko sa pangalan niya. Sakto naman na unti unting nagmumulat na nang mata niya si Bea.

And her eyes, look directly at me but expressionless. Kaya hindi rin ako gumagalaw, I'm just waiting kung ano gagawin or sasabihin niya.

Then, mula sa unang expression nang mukha niya ay napalitan ito nang may pagtataka at pagkakunot nang noo habang nakatingin siya sa akin.

BEA: "Who are you? At nasaan ako?"

Medyo may pagkamasungit niyang wika. Yung excitement ko kanina dahil sa paggalaw niya ay biglang napalitan. Para akong biglang sinakluban nang langit at lupa after hearing her words.

Never ko naisip na mangyayari ang mga bagay na ito sa akin.

"Lord, don't tell me Bea is having an amnesia?" (sabi ko sa isip ko)