ALL I EVER NEED (PONGDDIE)

PART 69 - HESITATION

MADDIE POV

I was on my bed at nagpapahinga na. The day is a very tiring one. After ng maghapon na klase ay ang kapagod naman na training.

I take a look at my side, natutulog na si Liz, sa kabilang side naman ay ang magkatabi sa bed na magjowa at magkayakap pa habang natutulog.

Kainggit naman talaga ang dalawa. Sila na ang may masayang relasyon. Pero hindi rin naman naging madali ang pinagdaanan nila, kaya tama lang ang kasiyahan na meron sila ngayon.

Since hindi naman ako nakaramdam ng antok at hindi makatulog I just pick up my phone at nagbukas na lang ng social media account.

Magpapa antok na lang ako habang nagbabasa nang mga trending news sa net. Pero pagkabukas ay bumugad sa akin ay ang account ni Ponggay naka online.

Bigla naman agad na kumabog ang dibdib ko sa hindi ko malaman na dahilan. Feeling ko parang bigla ako naexcite. Kaya nakatingin lang ako sa name niya sa phone ko.

Then, I felt a sudden jolt of wanting to message her. I felt the urge to talk to her and ask her how she is. Kung okay lang ba siya or what.

But then, I was torn between chatting her or not. Then, I click her account with the thinking in mind if I will do it or not. And if I do, I don't even know what to say.

Then, bigla nag pop up sa akin ang sinabi ni ate Ella. 'Sabihin mo, I miss you'.

Napapikit muna ako at napabuntong hininga. Naglalaban ang puso at isip ko sa kung ano ang dapat kong gawin. I felt lots of hesitations because I don't know how she will respond.

"Paano kung hindi siya magreply? Paano kung seen lang niya ako? Paano kung magtaray siya tapos sasabihin bakit ako nagchat sa kanya? Paano kung magalit siya?

Ang daming mga tanong sa isip ko ngayon na walang mga kasagutan. Naguguluhan ako. Napahilamos na lamang ako ng kamay sa mukha.

"What will I do now? Bakit ganito? Bahala na." (sabi ng uak ko)

Pumikit ako at huminga ng malalim and decided to message her. I type sa message board and click send na sa kanya. Bahala na kung ano man ang mangyari.

To Unggoy:
Hi
Kamusta?

Kinakabahan ako nang masend ko na sa kanya. But at the same time, I was anticipating kung magrerespond siya. But I am hoping that she will. Still, kahit nasend na andun parin yung feeling of hesitations.

One minute... Two minutes... Five minutes... 10 minutes had gone by pero walang reply mula sa kanya. Pero still naka online pa naman yung account niya.

Pero hindi pa rin nakaseen ang message ko sa kanya. Pero naghintay pa rin ako at nagbaka sakali na magreply nga siya.

Though, nung umabot na ng 15 minutes ang paghihintay ko na wala namang reply mula sa kanya, nag log out na lang ako at hindi na umasa pa.

She must be really mad about me. Kasi during the incident ay ramdam ko ang galit niya. And hindi rin siya nagparamdam na pupunta ng states.

Ni hindi nga rin niya ako kinamusta kapag ka chat niya ang mga ka team namin. Pero yung iba kinukumusta niya, ako lang hindi.

I felt sad all of a sudden. I miss her. Kahit ilang beses ko man ikaila sa sarili ko ang bagay na yun, I definitely miss her.

And I felt bad kasi nagkalakas loob akong i chat siya pero hindi naman nagreply. Malinaw na sa akin ang ibang bagay bagay.

I need to name the feeling. Hindi pwedeng kaibigan lang ang nararamdaman ko for her. Alam ko na mas higit pa dun. Ayoko lang tanggapin.

Natulog ako na may mabigat sa loob. Hindi ko namalayan na may luha ng pumatak sa mata ko. Kung para saan ang luhang pumatak, hindi ko alam. Pinahid ko na lang ito at pumikit na.