PART 82 - WRONG

386 6 5
                                    

AUTHORS POV

BEA: "Jia, wake up please."

She keeps on pleading to her as she holds her hand. She has been like that for two weeks already since Jia was brought to the ICU and until now wala ay pa rin siyang malay.

BEA: "Boo, I am here. Kaya gumising ka na."

Patuloy na kausap niya kay Jia. She can't stop her tears from keeps on falling. For two weeks hindi parin maubos ubos ang luha niya kakaiyak.

Everytime she would see Jia in her condition, it totally breaks her heart. It was painful for her to look at her and can't do anything about it.

Ang daming nakakabit sa katawan ni Jia. Wala pa rin itong malay at hindi pa rin nag-iimprove ang kalagayan niya.

BEA: "Hanggang kelan ka ba matutulog diyan boo? I needed you. Please wake up. Gumising ka na please."

She utters the word as she brought Jia's hand on her lips. She is not taking away her eyes off her while tears keeps on falling.

She can't imagine what her life would be kapag wala si Jia. Hindi niya kaya kapag mawala si Jia. She won't give her up.

BEA: "Please Jia, wake up. Please. Gustong gusto na kita makasama. Sobrang miss na kita."

Araw araw siyang nasa hospital at hindi na umuuwi sa kanila. Minsan ayaw ding kumain. All she wanted was to stay on Jia's side and hold her hand.

BEA: "I'm sorry for what I did. Sorry sa mga sinabi ko sayo. Sorry dahil naging self-centered ako. Sorry, if not because of me wala ka sana ngayon diyan sa kinahihigaan mo. I'm so sorry. I'm so sorry."

Dalawang linggo na rin siyang walang humpay kakahingi ng tawad kay Jia. Wishing she would hear everything she had said.

Her parents were just watching from afar. Sobrang naawa na rin ang mga ito sa kanilang anak at kay Jia. Hindi naman nila mapilit na umuwi si Bea para makapagpahinga.

Kaya ang magagawa na lang nila ay bantayan ito at alalayan. Seeing Bea in tears once again, brought her parents into tears as well.

Her mom was about to get inside to comfort her, she cant take anymore just watching her pero pinigilan siya ng kanyang asawa.

ELMER: "Not yet. Let's give it to her. Malalagpasan din niya yan."

DET: "Araw araw na siyang ganyan Elmer. It has been two weeks pero walang nagbabago sa mga ipinapakita niya. Ayaw niyang kumain, ayaw din niyang lumabas ng room. She has been crying for so long she can't be like that."

Pinahid niya ang mga luha sa mga mata.

ELMER: "I know. Alam kong nahihirapan ka rin tingnan siya sa ganyang sitwasyon. I also felt the same way too. But for now, she needed to see herself beyond this."

Niyakap niya ang asawa and kiss her forehead. Walang nagawa ang mom ni Bea kundi ang umiyak sa balikat ng asawa. Then, she was guided by her husband na maupo sa bench para hindi makita ang sitwasyon ng anak.

While on the otherside Jia's parents were both quietly sitting on the bench. They felt so useless, dahil wala silang magawa sa sitwasyon ng anak.

Yung Mamu niya nakasandal sa balikat ng asawa habang pilit na huwag maiyak. Habang ang Papu niya, pinapahid ang luha na unti-unting pumapatak.

Lahat sila iisa lang ang dalangin, ang paggising ni Jia. Pero hanggang ngayon wala pa ring sagot sa kanilang panalangin.

BEA: "Jia, please wake up. I will do everything, just wake up please. Pangako hindi na kita aawayin, hindi na ako makikipagtalo sayo. Just wake up please."

ALL I EVER NEED (PONGDDIE)Where stories live. Discover now