Kibrit (Gay)

Özel Bölüm -1-

Ya şey aslında ben bu bölümü 1M olunca paylaşmak için yazmıştım ama beklemek istemedim şu an. Neyse ben 1M olunca size yine kesitli bir şeyler yazarım hadi yine iyisiniz DMÖWLRÖOSL

İYİ OKUMALAR💞

Yıllaaar yıllar öncesini;

(Batu'nun ağzından)

Liseye başlayalı bir hafta falan olmuştu. O sıralarda tanıştım onlarla. Aslında lisede arkadaş edinme gibi bir amacım yoktu. En azından ilk birkaç ay. İnsanlar yüzlerinde maskeyle gezecekti ve kimse onları tanımıyorken istedikleri kişi olabileceklerdi. O insanlara takılmak istemiyordum. Sahtelik katlanamadığım tek şeydi.

Sıradan kalkmamla kumral minicik saçları olan çocuğun sırtına göçmüştüm. Hemen yanında sınıftan bir çocuk vardı. Cihan... O zamanlar Cihan'ı pek sevmezdim, gıcık gelirdi bana. Haberim yoktu tabi, geleceğim, kalbim her zaman onunla dolu olacaktı. Parmaklarımın arasındaki boşlukları da o dolduracaktı, üşüdüğüm zaman göğsü olacaktı peteğim. Canım sıkkınken salgılanan mutluluk hormonlarım, nefret ettiğim yüzümü bana sevdirebilecek tek insan. Cihan benim dünyaya gelme sebebimmiş meğer, 15 yılı çöp etmişim.

Önce korktum. Kumralı tanıyordum, Basat. Tanımamak ne mümkün? Okulun ilk gününden bu ikili olay çıkarmıştı ve on ikilerden bir grup çocuğu asfalta gömmüşlerdi. Basat benden ancak bir iki santim uzundu. 170 boyumu düşünürsek, Basat'ın o ufacık bedenle nasıl terör estirdiğini hayâl etmek gülmekten çenemi yırtabilirdi ama Basat'ı bir kez kavga ederken gördükten sonra gülmeyi unutmuştum. Birkaç yıla boyu 185'i bulmuştu gerçi...

"Pardon." diye mırıldandım yarım ağız bana dönüp bal rengi gözlerini gözlerime diktiğinde.

"Önemli değil." dedi ve Cihan'a geri döndü. Cihan'ın gözleri bana takıldı o an. Ama düşünmedim bunun üzerine. Basat'ın o cümleyi kurabilecek bir insan olduğunu düşünmezdim. Hakkında o kadar korkunç şeyler söylüyorlardı ki ilk haftadan, ağzıma sıçar diye düşünmüştüm.

"Batu, değil mi?" dedi Cihan bana dümdüz bakarak. O sırada ona bir şey anlatan ve dinlenmediğini yeni fark eden Basat da bana döndü tekrar.

"Evet." diye kestirip attım sadece. Cihan bana o kadar da korkunç gelmiyordu nedense. Halbuki Basat kadar olduğunu biliyordum. Hissetmiştim galiba Cihan'ın saçıma dokunurken 'Acaba canını yakar mıyım?' diye düşünecek kadar sevebileceğini beni.

"Cihan ben." dedi ve elini uzattı küçük bir tebessümle. Sessizce elini sıktım. Cihan'ın gözleri hâlâ rahatsız edici biçimde suratımda dolanıyordu.

Ne-nasıl oldu bilmiyorum ama kendimi öğle arasında onlarla kantine inerken buldum. Bir masaya yerleştik ve konuşmaya başladık. Öğrendim ki ortaokuldan arkadaşlarmış. Bir sebepten ötürü bir araya gelmişler. Ne olduğunu sonradan da öğrensem, ikisinin de eşcinsel olduğunu söyleyebilirim. Okula eşcinsel olduğu yayılınca ezilmeye çalışan iki kişilerdi. Bir araya gelip korkunç ikiliyi oluşturmuşlar. 3 yıldır arkadaşlarmış.

Tam o birinci haftanın cuması birlikte kantinde otururken bir şeyi fark ettim. Basat'ın sürekli etrafta dolanan gözleri kantindeyken tek bir noktada sabitti. Ara sıra ufak bir tebessüm belirip kayboluyordu. Dalıyor, söylediğimiz şeyleri duymuyordu. Sonraki haftanın cuması öğrendim.

Sarı kısa saçları olan, biraz kilolu ama iri mavi gözleriyle herhangi bir kıza taş çıkaracak güzellikte bir surata sahip bir çocuk vardı. Barış. Basat ilk günden yanmıştı ona. Hayatının en büyük hatasıydı bana kalırsa ama ona göre bu bir hataysa, Basat'ın hayatı boyunca yapabileceği en güzel hataydı.