နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 24

ဤအချိန် ဤအခိုက်အတန့်ရှိ စန်းရန်မှာ စန်းကျီ ​ပြောသမျှစကားအားလုံးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြားလိုက်ရသည့်ပုံစံမျိုးပင်။

စန်းရန်၏ပုံစံမှာ ဖုံးကွယ်ထားလိုသည့်အစီအစဥ် လုံးဝမရှိသည့်အလား သူ့ပစ္စည်းအိတ်များကိုဆွဲပြီး မီးဖို​ချောင်ဆီသို့ဦးတည်​လျှောက်သွား၏။ ဝိန်းရိဖန်နားမှဖြတ်​လျှောက်သွားသည့်အချိန်တွင်​တော့ သူမအား တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လာပြီး နှုတ်​ခမ်​ထောင့်စွန်းကိုလှစ်ခနဲ​ကွေးပြကာ အမူအရာကမည်သည့်အရာကိုမှဂရုမစိုက်သည့်ဟန်။

ဆိုလိုချင်သည်က --

--အဲ့​တော့​ ဘာဖြစ်လဲ?

"...."

ဝိန်းရိဖန်လည်း မီးဖို​ချောင်ထဲ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်လိုက်ဝင်လာခဲ့သည်။

ဘယ်လိုပင်ဖြစ်​​စေ ဤအဖြစ်အပျက်များမှာ ၇နှစ် ၈နှစ်နီးပါး ကြာသွားခဲ့ပြီမဟုတ်လား။

စန်းရန်၏အကျင့်က သည်လိုမျိုးပင် ၊ လုပ်ခဲ့ဖူးသည့်ကိစ္စများနှင့်ပတ်သတ်ပြီး ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးမလုပ်တတ်သည့်အပြင် ၊ တစ်ဖက်လူအား ဤအမှားဟာ သူ့အမှားပါဆိုသည့်ခံစားချက်မျိုးများ​ပေါက်လာ​အောင်ပင် မျက်နှာ​ပြောင်​ပြောင်ဖြင့်လုပ်ပြတတ်​သေး၏။

​ရေခဲ​သေတ္တာကိုဖွင့်ပြီး ဒိန်ချဥ်​တစ်ဘူးအား ထုတ်ယူလိုက်၏။ စန်းရန် ဝယ်လာသည့်ပစ္စည်းများအား ဖြတ်ခနဲမြင်လိုက်ရပြီး အ​ခြေအ​နေကြည့်ရသည်မှာ ​ဟော့​ပေါ့ချက်စား​တော့မည့်ပုံမျိုးဖြစ်သည်။

ဝိန်းရိဖန်က အကြည့်များလွှဲလိုက်ပြီး မီးဖို​ချောင်ထဲမှထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

​ခြေအိတ်သာဝတ်ထားသည့် စန်းကျီကို သတိထားမိလိုက်သဖြင့်လည်း ဝိန်းရိဖန်က တံခါးဝနားသို့​လျှောက်သွားကာ အိမ်​နေရင်းစီးဖိနပ်တစ်ရံအား ဖိနပ်စင်ထဲမှထုတ်​​ပေးလိုက်၏။

"မမမှာ ​နောက်တစ်ရံရှိ​သေးတယ် ၊ စိတ်မရှိဘူးဆိုရင် ညီမ​လေး ယူစီးလို့ရတယ်​နော်"

စန်းကျီက ချက်ချင်းစကားပြန်ဆိုလိုက်၏။

"​ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမ"