နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 34

ဝိန်းရိဖန်မှာ ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို အချိန်အကြာကြီးစိုက်ကြည့်​နေမိပြီး 'စိတ်ဆန္ဒ' နှင့် 'အပိုင်ရယူဖို့' ဆိုသည့်စကားစုနှစ်ခု​ကြောင့် ကြက်သီး​မွှေးညှင်းများပင် ထိုးခနဲဖြစ်သွားရသည်။ သူမ၏အမူအရာမှာ တင့်​တောင်း​နေပြီး လက်​ချောင်းထိပ်များက ဖုန်းမျက်နှာပြင်​ပေါ်၌တန့်​နေရင်း အ​​မေးသင်္ကေတတစ်ခု ဖြည်းဖြည်းချင်းရိုက်ယူလိုက်သည်။

သို့​သော် တစ်ဖက်လူဆီသို့ စာမပို့လိုက်ရ​သေးခင် စက်ခန်းထဲမှထွက်လာသည့် စုထျန်းက သူမ၏အာရုံကို​နှောက်ယှက်လာခဲ့၏။

စုထျန်းက ဆုံလည်ကုလားထိုင်ကိုလှည့်ပြီး အနားသို့​ရောက်လာကာ ခပ်တိုးတိုးဖြင့် ;

"လခွမ်း....ငါ အခု​လေးတင်ဝင်လာတုန်းက ဟိုအလုပ်သင်​လေးကိုမြင်ပြီး လမ်း​တွေ​တောင်လွှဲ​တော့မလို့ ၊ ငါ့ကို လန့်​အောင်​တော့ လုပ်​နေပြီ"

ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို အလိုလိုပိတ်လိုက်ရင်း ဝိန်းရိဖန်က ​ခေါင်း​မော့လာ​၏။

"ဟမ်"

"ဟိုအသစ်ဝင်လာတဲ့ အလုပ်သင်​ကောင်​လေး​လေ"

စုထျန်းက မသိမသာတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ;

"ဘုရား​ရေ....ငါ​တော့ အချစ်​မှာ​ပျော်ဝင်သွားပြီ ၊ ရုပ်​ချောတဲ့ ခွေး​ပေါက်​လေး Type ၊ အရပ်ကလည်းမြင့် ရုပ်ကလည်း​ချော ချစ်စရာကလည်း​ကောင်း"

ဝိန်းရိဖန်က ရယ်လိုက်ရင်းဖြင့် ;

"သာ့ကျွမ့်ကိုကျ​တော့ ဘာလို့ ​ခွေး​ပေါက်​လေး Type လို့မ​ပြောတာတုန်း"

ဖြစ်ချင်​တော့ ဖုကျွမ့်က အနားမှဖြတ်​လျှောက်သည့်အချိန်။

စုထျန်းက မျက်ဖြူလှန်ပြကာ ​ဗြောင်ကျကျဖြင့် ;

"သူက​တော့ သာမန်ခွေး​ပေါက်​လေး"

"...."

ဖုကျွမ့်က ချက်ချင်းရပ်သွားခဲ့၏။ အ​ရှေ့တွင်​ပြောသွားသည့်စကားလုံးများကိုမကြားလိုက်ရ​သော်ငြား သူ​ပြောပိုင်ခွင့်ကိုအရယူ ၊ ​အော်ဟစ်၍ ;

"ထျန်းကျဲ....ဘာလို့ လူကိုလာပြီးတိုက်ခိုက်​နေရတာလဲ ၊ ကျွန်​တော်က ဘာလို့ သာမန်ဖြစ်ရတာလဲ!"