နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 64

တစ်စုံတစ်ရာလွဲမှား​နေပြီဖြစ်​ကြောင်း သတိထားမိသည့် ချယ်ရှင့်ဒယ်၏မိတ်​ဆွေအုပ်စုမှာ အချင်းချင်းမျက်စပစ်၍လှမ်းကြည့်ကုန်ကြသည်။ အချိန်အကြာကြီး ထိုင်​​စောင့်​နေခဲ့ရခြင်း​ကြောင့်လည်းဖြစ်နိုင်သလို ဤအ​ခြေအ​နေ​ကြီးကို ရှက်စရာ​ကောင်းလှပြီဟု ခံစားမိလိုက်ခြင်း​ကြောင့်လားမသိ ၊ ချယ်ရှင့်ဒယ် ဘေးတွင်ထိုင်​နေသည့် ခပ်ပိန်ပိန်​ယောက်ျားတစ်ဦးက မ​နေနိုင်ဘဲ စကားဝင်​ပြောလာ​တော့သည်။

"ဒယ်​ကော ၊ ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"

ဤစကားတစ်ခွန်းနှင့်အတူ အခြားလူများကလည်း လက်ရှိအ​ခြေအ​နေနှင့်ပတ်သတ်ပြီး ​ပြောဆို​မေးမြန်းလာကြ​တော့၏။

"ခင်ဗျား ဒကာခံမယ်ဆိုလို့ ကျွန်​တော်တို့​လိုက်လာတာ​နော်"

"ပိုက်ဆံမရှိရင်လည်း စကားကို​လျှောက်မ​ပြောနဲ့လေ ၊ တစ်ဖက်လူက ခင်ဗျားနဲ့ ရင်းနှီးပုံလည်းမရဘူး!"

"ထားလိုက်​တော့! သွားမယ် သွားမယ်"

ချယ်ရှင့်ဒယ်၏မျက်နှာမှာ ထိန်းမရ​အောင်ပျက်​နေ​လေပြီး ခပ်ရှက်ရှက်ဖြင့်ပြုံး​နေရသည်။

"မဟုတ်...."

အခြားလူများ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ထွက်သွားဖို့ပြင်​နေပြီးကိုမြင်​နေရခြင်း​ကြောင့် ချယ်ရှင့်ဒယ်လည်း ​လောပြာသွားခဲ့ရင်း စန်းရန်ကိုထပ်ကြည့်လိုက်၏။

"ဘာကို ရဲတိုင်မှာလဲ ၊ ဒီ​လောက်ပိုက်ဆံ​လေးကိုတောင် မထုတ်ချင်တာ ၊ မင်းရဲ့ဒီအပြုအမူနဲ့များ ငါ့တူမ​လေးနဲ့ အတူ​နေချင်​သေးတယ်"

စန်းရန်က ထိုလူအား အ​ရေးမစိုက်ဘဲ ယွိ​ကျောနှင့်သာ စကားဆက်​ပြော​နေ၏။

"ရဲကိုအ​ကြောင်းကြားပြီးပြီလား"

ယွိ​ကျောက အိတ်ကပ်ထဲမှ ဖုန်းကိုချက်ချင်းထုတ်လာပြီး ;

"အခု....အခုပဲ....."

"ခဏ​လေး!"

ချယ်ရှင့်ဒယ်၏အမူအရာမှာ ကြာ​လေ ​​တောင့်တင်းလာ​လေပင် ၊ စကားသံတို့မှာလည်း သိသိသာသာဆဲ​ရေးလာ​ခဲ့၏။