Een zomer die alles veranderde

49

Leyla :

Nadat Nafissa het huis uitging, bleef ik helemaal alleen achter. Meteen zette ik de tv aan en luide muziek zodat het niet zo rustig bleef. Ik begon me moeder echt te missen. Ze zouden morgen komen, eindelijk. Ik vind het zo jammer dat ik niet van mijn dagen kon genieten zoals ik had verwacht.

Ik had de keuken opgeruimd en de woonkamer en zat nu voor de tv. Ik had mijn gsm in mijn handen en sprak met wat vrienden. Ik had echt niks te doen en de verveling was te groot. Ik keek naar buiten en de zon scheen mooi over onze tuin. Het is veel te mooi weer om thuis te zitten. Ik belde Nora. "Hallo" zei ze vrolijk als iets. "Heyyy" "Alles goed?""Ja hmdlh met jou" "Hmdlh wat aan het doen?" "Niks ik verveel me" "Ik ook man, wil iets doen, maar weet niet wat" "Ja samee, spreken we af?" "Ja kom je anders naar me toe ben home alone" "Ohja juist, mohim ik maak me klaar en dan kom ik" "Safe tot straks" zei ik en legde af. Nu Nora komt, kan ik tenminste met haar naar buiten.

Ietsje later :

Nora was aangekomen en we zaten lekker gezellig in mijn kamer. Ze wou absoluut naar buiten. Ze kende een leuke plek voor ons tweetjes, dus waarom ook niet. Ik liep naar me tas en keek wat ik kon aandoen. De keuze was snel gemaakt. Ik nam gewoon een simpele gescheurde high waisted  jeans uit de kast met een witte iets wat dikke sweater. Nu denken zeker zo van wtf hoezo sweater in Marokko, maar het was nog een beetje vroeg en dus ook nog frisjes. Mijn haren stak ik een strakke staart en ik deed nog snel wat mascara enso aan. Ik liep naar beneden met mijn gsm in mijn handen en trof Nafissa aan op de bank. "Klaar?" vroeg ze ongeduldig. "Nog mijn schoenen" ze rolden met d'r ogen en stond intussen recht. "Ga je het niet warm hebben?" "Nee man is nog frisjes" zei ik.

We liepen naar buiten en besloten te voet te gaan. We hadden het nog over van alles en nog wat en toen vroeg ze me over Younes. Met een brok in mijn keel vertelde ik haar dat we niet meer spraken. "Hoezo niet?" vroeg ze. "Gewoon" antwoordde ik. "Ik zie wel dat er iets is" zei ze. "Nou uh gewoon, hij is raar" "Raar? Hoezo" "Lang verhaal, ik vertel later wel" "Nee nu!" Ze bleef aandringen tot ik haar alles vertelde.

Geschrokken bleef ze me aankijken. "Heeft Siham dit echt gedaan?" vroeg ze alsof ze het niet wou geloven. Ik knikte met hartpijn. De tranen stonden in mijn ogen, maar ik weigerde te huilen. Te veel gehuild de laatste dagen. "Ik kan dit echt niet geloven he!" zei ze boos. "Ja maar je moet gewoon normaal doen tegen d'r, jou heeft ze niks verkeerds aangedaan" "Uhm pardon? Ze heeft dit gedaan, dat is genoeg?" "Ja maar dat deed ze mij aan niet jullie, dus moeten jullie ook gewoon normaal doen. Ik wil niet dat een familieband kapot gaat door een domme jongen" Ze knikte begrijpend.

We waren eerst wat eten gaan halen en daarna gingen we naar een plek waar er grote stenen waren, waar je op kon zitten en een mooi uitzicht had op de zee. We gingen zitten en begonnen te eten. Het was echt zo zalig. Ik moest denken aan Younes. Hoe doet die mongool dat om telkens mijn gedachtes in te springen. "Waar denk je aan?" "Aan niets en alles" "Hahaha diep" Ik glimlachte. "Laat me raden Younes?" Ik keek haar aan. "Ja he?" Ik knikte zacht. "A laat die mongool toch, kk flikker wie doet dat nu" "Ja inderdaad, maar het is gewoon moeilijk" "Het lukt je wel" "Sowieso he!" Ze lachte en trok me in een knuffel.

We hadden nog gezellig daar gezeten en besloten dan om weg te gaan terug naar huis. We besloten om terug te voet naar huis te gaan. Thuis aangekomen, liet ik me meteen op de bank vallen. Ayemaa mijn voeten waren kapot. We hadden nog een film gekeken, maar daarna moest Nora weg. Ik bedankte haar nog voor  vandaag en deed ondertussen mijn pyjama aan. Ik denk dat ik vandaag het huis niet meer uit ga.

Ik besloot om Nafissa te bellen. Heb al sinds daarnet niks meer gehoord van haar. Ze vertelde me dat ze nog naar haar huis langs ging en pas in de avond zou komen. Ondertussen besloot ik om eten klaar te maken. Ik liep onze grote keuken in en begon meteen aan het werk.

Later :

Ik had gekookt, gegeten en opgeruimd en had nog voor Nafissa gelaten. Ik zat weer voor mijn tv met mijn gsm toen er aangebeld werd. Ah Nafissa is er al! Ik opende de deur, maar in tegenstelling tot Nafissa was het Ilyas. "Omg!" zei ik en wou de deur dichtslaan, maar hij hield het tegen. "Waarom verwelkom je me nooit" zei ze. "Ik haat je ga weg!" riep ik. Ik probeerde de deur dicht te slaan en uiteindelijk lukte het me ook. "Ik haat je ga weg!" Hij bleef kloppen en aanbellen en wollah ik werd echt bang omg.

Na een tijdje stopte hij met kloppen en bellen, eindelijk he's gone dacht ik. Ik liep terug naar de woonkamer en geen 10 minuten later, werd er weer aangebeld. Omg meent hij dees nu echt, denkt hij nu serieus dat ik de deur ga openen na 10 minuten ofzo. Er bleef maar aangeklopt worden. "WAT VERSTA JE NIET AAN GA FUCKING WEG VAN MIJN DEUR, KOM NIET MEER NAAR ME IK HAAT JE EN HEB NOOIT VAN JE GEHOUDEN VERDWIJN NU AUB VAN MIJN DEUR!!" riep ik. Tot mijn verbazing stopte de geklopt echt en ging hij weg. Oke wow dit was gemakkelijk. Blij liep ik naar de woonkamer voor mijn tvtje.

Younes :

Ik had nog lang met Nafissa zitten praten en daarna besloten we om maar naar huis te gaan. Ze had me gezegd dat Leyla van me hield en ik dus met haar moest gaan praten nu ze toch alleen thuis zit. Ik vond het een goed idee, want misschien wil ze nu wel luisteren nu ze alleen is. Ik bood Nafissa een rit naar huis aan en ze nam die aan.

Na haar afgezet te hebben, reed ik meteen naar Leyla. Ik streste voor dood, maar besloot om toch maar naar haar te rijden. Ik moet haar gewoon alles eerlijk vertellen, want eerlijkheid duurt het langst. Ik reed haar oprit op en streste voor dood.

Ik stapte af en liep naar haar deur. Ik belde een keer aan, maar toen er niet geopend werd begon ik te kloppen. Ik stond door zo'n 2 minuten toen ik haar "WAT VERSTA JE NIET AAN GA FUCKING WEG VAN MIJN DEUR, KOM NIET MEER NAAR ME IK HAAT JE EN HEB NOOIT VAN JE GEHOUDEN VERDWIJN NU AUB VAN MIJN DEUR!!" Wow wat krijgt zij? Ik voelde mijn hart in duizende stukjes breken. Oke ik heb haar misschien gekwetst, maar waarom dit opeens? Mohim ik heb geprobeerd als ze niet wil, dan is het haar schuld.