Een zomer die alles veranderde

153

De volgende morgen werd ik wakker. Nafissa lag nog te slapen. Ik ging ondertussen al naar de badkamer, maakte mijn bed op, trok mijn gordijnen open en maakte ontbijt klaar. Die luizak lag nog steeds te slapen. Ik ging op mijn bed staan en begon hard te springen. Ze werd mompelend wakker. "OPSTAAN IS AL 13 UUR!" riep ik. "13 UUR?!" zei ze geschrokken, half slaperig. "Ja mongool opstaan!" Ze ging rechtop zitten en keek naar mijn klok. "Ah tfoeeee is pas 11 uur hmara!" zei ze boos en ging weer slapen. Ik begon te lachen en irriteerde haar tot ze wakker werd. Boos liep ze naar de badkamer terwijl ik naar beneden ging.

Na het ontbijt, ruimden we op. Nafissa moest jammer genoeg weg, maar we gingen elkaar wel volgende week zien. Ik nam afscheid en liep mee tot aan de poort. Daarna ging ik terug naar binnen en plofte neer op de zetel met de afstandbediening in mijn handen. "Leylaaaa!" hoorde ik me ma roepen. "Ja wat?" "Ga aub naar soessie en haal brood" "Omgg ik heb echt geen zin om  naar buiten te gaan" "Alstublieffttt, tegen wanneer je vader er is, is hij al gesloten" "Anouar dan? Hij heeft toch auto" "Hij moet zo weg" Ik zuchtte. "Lina kom met me mee" zei ik. "Naar waar?" "Brood halen bij soessie idioot" "Oke" zei ze. Ik liep naar boven, trok snel een real madrid trainingspak aan en ging terug naar beneden. "Breng 2 stokbroden en witte tartine mee" zei me ma. Ik knikte en liep naar buiten. Het regende, dus zette ik mijn kap op. Het is een kwartiertje lopen van hier. Lina gaf me een hand en snel stapten we naar de bakker.

Aangekomen, liep ik naar binnen. Er stonden 2 mannen voor me. Geduldig wachtte ik op mijn beurt. Ik haalde mijn gsm ondertussen uit en zette mijn muziek wat zachter.

"Kan je even wachten? Ik moet iets halen" zei de man achter de kassa toen het mijn beurt was. "Ja doe maar hoor" zei ik lief. Hij ging weg en ik wachtte geduldig tot hij terug kwam. "Ja sorry, mijn vader is even bezig, ik neem het over, wat wil je?" vroeg ene jongen. Hij was niet lelijk nee. Eerste Marokkaan die ik zie met blauwe ogen. Hij had licht kleurig haar en was lang. Stoppelbaardje en glimlachte lief. "Uh 2 stokbroden en 1 witte tartine aub" zei ik met een glimlach. Hij nam het uit de rek en stopte het in een plastiek zak. "Dat is dan 3,30" zei hij vriendelijk. Ik gaf hem een brief van 5. Hij deed de kassa open. "Shit" mompelde hij. Ik keek hem niet begrijpend aan. "Ik heb geen kleingeld, heb jij niet kleiner?" vroeg hij. "Nee, maar hou het maar is geen probleem" zei ik. "Nee hshouma, wacht ik vraag wel aan me vader" zei hij. "Ewa safi, hou maar hoor haha" zei ik terwijl ik naar de deur liep. "Nee wacht is hshouma!" "Jij bent hshouma, hou maar heb ik gezegd" zei ik en lachte. "Shokran wollah" "Geen dank joh" Ik liep de winkel uit met een glimlach, omw homeee.

Ik doe straks verder! Moet nu gaan xx